Psalms 133

(По слав. 132) Песен на изкачванията. На Давид. Ето, колко е добро и колко е приятно да живеят братя в единомислие!

چه زیبا و دلپسند است که مؤمنین با اتّحاد دور هم جمع شوند.

То е като скъпоценното масло на главата, слизащо по брадата, брадата на Аарон, слизащо по края на одеждите му.

مانند روغن خُوشبویی است که بر سر هارون ریخته شده و بر ریش و سپس بر ردایش می‌چکد.

То е като ермонската роса, слизаща по сионските планини; защото там ГОСПОД е заповядал благословението — живот вечен.

اتّحاد مانند شبنم بر کوه حرمون است که بر کوه صهیون فرو می‌ریزد. زیرا خداوند برکت خود را، یعنی زندگی‌ای را که پایانی ندارد، در آنجا عطا خواهد کرد.