Isaiah 17

论大马士革的默示：看哪，大马士革已被废弃，不再为城，必变作乱堆。

خداوند گفت: «دمشق دیگر یک شهر نخواهد بود. آن به توده‌ای ویران، بدل خواهد شد.

亚罗珥的城邑已被撇弃，必成为牧羊之处；羊在那里躺卧，无人惊吓。

شهرهای سوریه برای همیشه متروک خواهند ماند. آنها چراگاههای گاوان و گوسفندان می‌شوند و کسی نیست که آنها را بیرون کند.

以法莲不再有保障；大马士革不再有国权；亚兰所剩下的必像以色列人的荣耀消灭一样。这是万军之耶和华说的。

اسرائیل، بی‌دفاع خواهد بود و دمشق استقلال خود را از دست می‌دهد. آنهایی که در سوریه زنده می‌مانند، مانند مردم اسرائیل شرمسار خواهند بود. من، خدای متعال چنین گفته‌ام.»

到那日，雅各的荣耀必至枵薄；他肥胖的身体必渐瘦弱。

خداوند گفت: «روزی می‌آید که عظمت اسرائیل به انتها خواهد رسید و ثروتش به فقر مبدّل خواهد شد.

就必像收割的人收敛禾稼，用手割取穗子，又像人在利乏音谷拾取遗落的穗子。

اسرائیل مثل مزرعه‌ای خواهد شد که غلّه‌اش را درو کرده باشند و مثل دشت رفائیم بعد از برداشت محصول، لخت خواهد بود.

其间所剩下的不多，好像人打橄榄树─在尽上的枝梢上只剩两三个果子；在多果树的旁枝上只剩四五个果子。这是耶和华─以色列的　神说的。

فقط تعداد کمی زنده می‌مانند، و اسرائیل مانند درخت زیتونی خواهد بود که زیتونهای آن را چیده باشند و فقط دو یا سه تا زیتون در شاخه‌های بالا، و چند عدد در شاخه‌های پایینی آن، هنوز باقیمانده باشد. من، خداوند، خدای اسرائیل این را گفته‌ام.»

当那日，人必仰望造他们的主，眼目重看以色列的圣者。

وقتی آن روز برسد، مردم برای کمک به سوی آفریدگار خود، خدای قدّوس اسرائیل روی می‌آورند.

他们必不仰望祭坛，就是自己手所筑的，也不重看自己指头所做的，无论是木偶是日像。

دیگر آنها به قربانگاههایی که به دست خود ساخته‌اند توکّل نخواهند کرد و اعتمادی به ساخته‌های دست خود -‌مثل شمایل الههٔ اشره و جایگاه سوزاندن بخورها- نخواهند داشت.

在那日，他们的坚固城必像树林中和山顶上所撇弃的地方，就是从前在以色列人面前被人撇弃的。这样，地就荒凉了。

وقتی آن روز برسد، شهرهای مستحکم ایشان متروک و ویران خواهند شد، مثل وقتی که مردم شهرهای حویان و اموریان در مقابل قوم اسرائیل شهرهای خود را ترک و فرار کردند.

因你忘记救你的　神，不记念你能力的磐石；所以，你栽上佳美的树秧子，插上异样的栽子。

ای اسرائیل، خدایی را که تو را نجات می‌دهد و از تو مثل صخرهٔ محکم حمایت می‌کند فراموش کرده‌ای. در عوض برای خود باغچه‌های مقدّس‌ ساخته‌ای تا خدایان بیگانگان را پرستش کنی.

栽种的日子，你周围圈上篱笆，又到早晨使你所种的开花；但在愁苦极其伤痛的日子，所收割的都飞去了。

امّا حتّی اگر گیاهان جوانه بزنند و شکوفه‌ بدهند، در همان صبحگاهی که آنها را کاشتی، هیچ محصولی برایت به بار نخواهند آورد. نصیب تو فقط زحمت و درد بی‌درمان خواهد بود.

唉！多民鬨嚷，好像海浪匉訇；列邦奔腾，好像猛水滔滔；

ملّتهای قوی در تب و تابند و با صدایی شبیه به امواج دریا نعره می‌کشند.

列邦奔腾，好像多水滔滔；但　神斥责他们，他们就远远逃避，又被追赶，如同山上的风前糠，又如暴风前的旋风土。

ملّتها مانند امواج خروشان پیش می‌روند، امّا خداوند آنها را تنبیه می‌کند و آنها عقب‌نشینی می‌کنند. آنها مثل گرد و خاکی در دامنهٔ یک کوه یا کاهی در برابر گردباد به اطراف پراکنده می‌شوند.

到晚上有惊吓，未到早晨他们就没有了。这是掳掠我们之人所得的分，是抢夺我们之人的报应。

آنها هنگام غروب موجب وحشت هستند امّا در صبح اثری از آنها نیست. این است سرنوشت کسانی‌که سرزمین ما را غارت می‌کند.