Job 30

30:1

nunc autem derident me iuniores tempore quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei

30:2

quorum virtus manuum erat mihi pro nihilo et vita ipsa putabantur indigni

30:3

egestate et fame steriles qui rodebant in solitudine squalentes calamitate et miseria

30:4

et mandebant herbas et arborum cortices et radix iuniperorum erat cibus eorum

30:5

qui de convallibus ista rapientes cum singula repperissent ad ea cum clamore currebant

30:6

in desertis habitabant torrentium et in cavernis terrae vel super glaream

30:7

qui inter huiuscemodi laetabantur et esse sub sentibus delicias conputabant

30:8

filii stultorum et ignobilium et in terra penitus non parentes

30:9

nunc in eorum canticum versus sum et factus sum eis proverbium

30:10

abominantur me et longe fugiunt a me et faciem meam conspuere non verentur

30:11

faretram enim suam aperuit et adflixit me et frenum posuit in os meum

30:12

ad dexteram orientis calamitatis meae ilico surrexerunt pedes meos subverterunt et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis

30:13

dissipaverunt itinera mea insidiati sunt mihi et praevaluerunt et non fuit qui ferret auxilium

30:14

quasi rupto muro et aperta ianua inruerunt super me et ad meas miserias devoluti sunt

30:15

redactus sum in nihili abstulisti quasi ventus desiderium meum et velut nubes pertransiit salus mea

30:16

nunc autem in memet ipso marcescit anima mea et possident me dies adflictionis

30:17

nocte os meum perforatur doloribus et qui me comedunt non dormiunt

30:18

in multitudine eorum consumitur vestimentum meum et quasi capitio tunicae sic cinxerunt me

30:19

conparatus sum luto et adsimilatus favillae et cineri

30:20

clamo ad te et non exaudis me sto et non respicis me

30:21

mutatus es mihi in crudelem et in duritia manus tuae adversaris mihi

30:22

elevasti me et quasi super ventum ponens elisisti me valide

30:23

scio quia morti tradas me ubi constituta domus est omni viventi

30:24

verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam et si corruerint ipse salvabis

30:25

flebam quondam super eum qui adflictus erat et conpatiebatur anima mea pauperi

30:26

expectabam bona et venerunt mihi mala praestolabar lucem et eruperunt tenebrae

30:27

interiora mea efferbuerunt absque ulla requie praevenerunt me dies adflictionis

30:28

maerens incedebam sine furore consurgens in turba clamavi

30:29

frater fui draconum et socius strutionum

30:30

cutis mea denigrata est super me et ossa mea aruerunt prae caumate

30:31

versa est in luctum cithara mea et organum meum in vocem flentium