Job 17

spiritus meus adtenuabitur dies mei breviabuntur et solum mihi superest sepulchrum

non peccavi et in amaritudinibus moratur oculus meus

libera me et pone iuxta te et cuiusvis manus pugnet contra me

cor eorum longe fecisti a disciplina et propterea non exaltabuntur

praedam pollicetur sociis et oculi filiorum eius deficient

posuit me quasi in proverbium vulgi et exemplum sum coram eis

caligavit ab indignatione oculus meus et membra mea quasi in nihili redacta sunt

stupebunt iusti super hoc et innocens contra hypocritam suscitabitur

et tenebit iustus viam suam et mundis manibus addet fortitudinem

igitur vos omnes convertimini et venite et non inveniam in vobis ullum sapientem

dies mei transierunt cogitationes meae dissipatae sunt torquentes cor meum

noctem verterunt in diem et rursum post tenebras spero lucem

si sustinuero infernus domus mea est in tenebris stravi lectulum meum

putredini dixi pater meus es mater mea et soror mea vermibus

ubi est ergo nunc praestolatio mea et patientiam meam quis considerat

in profundissimum infernum descendent omnia mea putasne saltim ibi erit requies mihi