Job 14

homo natus de muliere brevi vivens tempore repletus multis miseriis
quasi flos egreditur et conteritur et fugit velut umbra et numquam in eodem statu permanet
et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos et adducere eum tecum in iudicium
quis potest facere mundum de inmundo conceptum semine nonne tu qui solus es
breves dies hominis sunt numerus mensuum eius apud te est constituisti terminos eius qui praeterire non poterunt
recede paululum ab eo ut quiescat donec optata veniat sicut mercennarii dies eius
lignum habet spem si praecisum fuerit rursum virescit et rami eius pullulant
si senuerit in terra radix eius et in pulvere emortuus fuerit truncus illius
ad odorem aquae germinabit et faciet comam quasi cum primum plantatum est
homo vero cum mortuus fuerit et nudatus atque consumptus ubi quaeso est
quomodo si recedant aquae de mari et fluvius vacuefactus arescat
sic homo cum dormierit non resurget donec adteratur caelum non evigilabit nec consurget de somno suo
quis mihi hoc tribuat ut in inferno protegas me ut abscondas me donec pertranseat furor tuus et constituas mihi tempus in quo recorderis mei
putasne mortuus homo rursum vivet cunctis diebus quibus nunc milito expecto donec veniat inmutatio mea
vocabis et ego respondebo tibi operi manuum tuarum porriges dexteram
tu quidem gressus meos dinumerasti sed parces peccatis meis
signasti quasi in sacculo delicta mea sed curasti iniquitatem meam
mons cadens defluet et saxum transfertur de loco suo
lapides excavant aquae et adluvione paulatim terra consumitur et homines ergo similiter perdes
roborasti eum paululum ut in perpetuum pertransiret inmutabis faciem eius et emittes eum
sive nobiles fuerint filii eius sive ignobiles non intelleget
attamen caro eius dum vivet dolebit et anima illius super semet ipso lugebit