خداوند میفرماید: «من سامره را به تودهای خاک و به جایی که در آن تاکهای انگور غرس میکنند، تبدیل میکنم. سنگهای آن را به درّه میریزم و بنیادش را نمایان میکنم.
تمام بُتهایش ذرهذره خواهند شد و تمام چیزهایی که با مزد فاحشهگری در پرستشگاه به دست آمدهاند در آتش خواهند سوخت. دشمنان، هدایای بتپرستان را تاراج خواهند کرد و آنها را به همان ترتیب در جای دیگر به کار میبرند.»
ساکنان شافیر عریان و سرافکنده تبعید میشوند. مردم صانان جرأت نمیکنند که از شهر خارج شوند. هنگامیکه صدای شیون و سوگواری از بیت ایصل به گوشتان برسد، بدانید که آنجا خالی از خطر دشمن نیست.
ای ساکنان لاکیش، اسبها را به ارّابهها ببندید و فرار کنید، زیرا شما پیش از همه، از گناهان مردم اسرائیل پیروی کردید و مردم اورشلیم را به راه گناه کشاندید.