آن روز، روز تاریکی و ظلمت،
روز ابرهای سیاه و تاریکی غلیظ است.
سپاه نیرومندی همچون سیاهی شب کوهها را میپوشاند.
آن لشکر چنان عظیم و قوی است
که مانند آن قبلاً هرگز دیده نشده است
و بعد از این هم دیده نخواهد شد.
همچون آتش، هرچه را که روی زمین است میسوزاند.
زمین پیش از آمدن آنها مثل باغ عدن است،
امّا وقتی از آن میگذرند، به بیابان خشک و بایر تبدیل میشود.
هیچ چیز از چنگ آنها رهایی نمییابد.
وقتی بر کوهها جست و خیز میکنند،
صدایشان همچون غرّش ارّابهها
و صدای شعلهٔ آتشی است که کاه را میسوزاند
و مانند نعرهٔ سپاه نیرومندی است که برای جنگ لشکرکشی میکند.
خداوند با صدای بلند به لشکر خود فرمان میدهد
و سپاه عظیم و بیشمار او اوامرش را اطاعت میکنند.
روز خداوند روزی هولناک و وحشتانگیز است.
کیست که بتواند آن را تحمّل کند؟
پاره کردن لباسهایتان کافی نیست؛
بگذارید تا قلب شکستهٔ شما اندوهتان را نشان دهد»
به سوی خداوند، خدای خود بازگردید،
زیرا او کریم و مهربان است.
زود خشم نمیگیرد و رحمت و محبّت او بیپایان است.
همیشه برای بخشیدن آماده است و راضی به مجازات شما نیست.
کسی چه میداند، شاید خداوند تصمیم خود را عوض کند
و محصولات شما را آنقدر برکت بدهد
که دوباره بتوانید هدیهٔ آردی و ریختنی به خداوند، خدای خود تقدیم کنید.
کاهنانی که خادمان خداوند هستند،
بین قربانگاه و دروازهٔ ورودی معبد بزرگ بایستند
و گریه کنند و بگویند:
«خداوندا، بر قومت رحم کن.
نگذار که آنها مایهٔ تمسخر اقوام دیگر شوند و بگویند:
'خدای شما کجاست؟'»
لشکر دشمن را که از شمال بر شما هجوم آوردند،
از آنجا دور کرده به سرزمینی خشک و ویران میرانم.
بعضی از آنها را در دریای مرده
و بعضی را در دریای مدیترانه میفرستم تا در آنجا بمیرند
و بوی گَند لاشههایشان به مشام برسد.
من آنها را بهخاطر آنچه که بر شما کردند، از بین خواهم برد.
«ای مردم صهیون، خوشحال باشید
و از کارهای خداوند شادی نمایید!
چون با فرستادن باران، عدالت خود را نشان میدهد.
دوباره باران بهاری را در بهار
و باران پاییزی را در پاییز خواهد بارانید.
غذای فراوان میخورید و سیر میشوید
و نام مرا که خداوند شما هستم
بهخاطر کارهای عجیبی که برای شما انجام دادهام، ستایش خواهید کرد.
قوم من دیگر هرگز خوار نخواهد شد.
هرکه نام خداوند را بخواند، نجات خواهد یافت.
زیرا خداوند فرموده است
که در اورشلیم عدّهای جان سالم بدر میبرند
و کسانیکه برگزیدهٔ او هستند باقی میمانند.»