Home Read FarTPV Gen.8 Genesis 8 خدا نوح و تمام حیواناتی را كه با او در كشتی بودند فراموش نكرده بود. پس بادی بر روی زمین فرستاد و آب رفته‌رفته پایین می‌رفت.
چشمه‌های عظیم زیرزمین و روزنه‌های آسمان بسته شد و دیگر باران نبارید.
آب مرتب از روی زمین كَم می‌شد و بعد از صد و پنجاه روز فرو نشست.
در روز هفدهم ماه هفتم كشتی بر روی كوههای آرارات نشست.
آب تا ماه دهم رفته‌رفته كم می‌شد تا اینكه در روز اول ماه دهم قلّه‌های كوهها ظاهر شدند.
بعد از چهل روز نوح پنجرهٔ كشتی را باز كرد،
و كلاغ سیاهی را بیرون فرستاد. كلاغ سیاه بیرون رفت و دیگر برنگشت او همین‌طور در پرواز بود تا وقتی كه آب فرو نشست.
پس نوح كبوتری را بیرون فرستاد تا ببیند كه آیا آب از روی زمین فرو نشسته است یا خیر؟
امّا كبوتر جایی برای نشستن پیدا نكرد، چون آب همه‌جا را گرفته بود. پس به كشتی برگشت و نوح او را گرفت و در كشتی گذاشت.
هفت روز دیگر صبر كرد و دوباره كبوتر را رها كرد.
وقت عصر بود كه كبوتر در حالی‌كه یک برگ زیتون تازه در منقار داشت، به نزد نوح برگشت. نوح فهمید كه آب كم شده است.
بعد از هفت روز دیگر دوباره كبوتر را بیرون فرستاد. این مرتبه كبوتر به كشتی برنگشت.
وقتی نوح ششصد و یک ساله بود در روز اول ماه اول، آب روی زمین خشک شد. پس نوح دریچهٔ كشتی را باز كرد و دید زمین در حال خشک شدن است.
در روز بیست و هفتم ماه دوم زمین كاملاً خشک بود.
«تو و زنت و پسرهایت و عروس‌هایت از كشتی بیرون بیایید.
تمام حیواناتی كه نزد تو هستند، تمام پرندگان و چارپایان و خزندگان را هم بیرون بیاور تا در روی زمین پراكنده شوند و به فراوانی بارور و كثیر گردند.»
پس نوح و زنش و پسرهایش و عروس‌هایش از كشتی بیرون رفتند.
تمام چارپایان، پرندگان و خزندگان هم با جفتهای خود از كشتی خارج شدند.
نوح، قربانگاهی برای خداوند بنا كرد و از هر پرنده و هر حیوان پاک یكی را به عنوان قربانی سوختنی بر قربانگاه گذرانید.
وقتی بوی خوش قربانی به پیشگاه خداوند رسید، خداوند با خود گفت: «بعد از این، دیگر زمین را به‌خاطر انسان لعنت نخواهم كرد. زیرا خیال دل انسان حتّی از زمان كودكی بد است. دیگر همهٔ حیوانات را هلاک نمی‌كنم، چنانكه كردم.
تا زمانی‌که دنیا هست، كشت و زرع، سرما و گرما، زمستان و تابستان و روز و شب هم خواهد بود.»