آیا هرگز شنیدهاید كه سربازی با خرج خود خدمت كند؟ یا كسی در تاكستان خود انگور كاشته و از میوهٔ آن نخورد؟ یا كدام شبان است كه گلّهای را شبانی كرده و از شیر آن استفاده نكند؟
یا واقعاً بهخاطر ما بود كه اینگونه سخن گفت؟ البتّه در مورد ما نوشته شده است. زیرا آنكه شخم میزند و آنكه خرمن را میكوبد، به امید سهیمشدن در محصول كار میکند.
هرگاه دیگران چنین توقّعی از شما دارند، آیا ما نباید توقّع بیشتری داشته باشیم؟
در هر صورت ما از حقّ خود استفاده ننمودهایم بلكه همهچیز را تحمّل کردهایم تا مانعی بر سر راه پیشرفت انجیل مسیح نگذارده باشیم.
امّا من از هیچیک از این حقوق استفاده نکردهام و این را هم به آن منظور نمینویسم كه برای خود چنین حقّی كسب كنم، برای من مرگ بهتر است از اینکه كسی افتخارات مرا بیهوده سازد.
پس پاداش من چیست؟ پاداش من این است كه وقتی بشارت میدهم، انجیل را مفت و مجّانی به دیگران میرسانم! یعنی من از حقوق خود به عنوان یک مبشر صرفنظر میکنم.
برای این منظور وقتی با یهودیان هستم، مانند یک یهودی زندگی میکنم و وقتی بین كسانی هستم كه تابع شریعت موسی هستند مانند آنها رفتار میکنم. (اگر چه من تابع شریعت نیستم.)
و برای اینكه غیر یهودیان كه شریعت موسی را ندارند به مسیح ایمان آورند، همرنگ آنان شدم (منظورم نافرمانی از شریعت خدا نیست، چون در واقع من تحت فرمان مسیح هستم.)
ورزشكاری كه خود را برای مسابقه آماده میکند، سخت میكوشد و از زیادهروی خودداری میکند. آنها چنین میکنند تا تاج گُلی را كه زود پژمرده میشود به دست آورند، ولی ما این كار را بهخاطر تاجی كه تا ابد باقی میماند انجام میدهیم.