Romans 9

Αληθειαν λεγω εν Χριστω, δεν ψευδομαι, εχων συμμαρτυρουσαν με εμε την συνειδησιν μου εν Πνευματι Αγιω,

veritatem dico in Christo non mentior testimonium mihi perhibente conscientia mea in Spiritu Sancto

οτι εχω λυπην μεγαλην και αδιαλειπτον οδυνην εν τη καρδια μου.

quoniam tristitia est mihi magna et continuus dolor cordi meo

Διοτι ηυχομην αυτος εγω να ημαι αναθεμα απο του Χριστου υπερ των αδελφων μου, των κατα σαρκα συγγενων μου,

optabam enim ipse ego anathema esse a Christo pro fratribus meis qui sunt cognati mei secundum carnem

οιτινες ειναι Ισραηλιται, των οποιων ειναι η υιοθεσια και η δοξα και αι διαθηκαι και η νομοθεσια και η λατρεια και αι επαγγελιαι,

qui sunt Israhelitae quorum adoptio est filiorum et gloria et testamenta et legislatio et obsequium et promissa

των οποιων ειναι οι πατερες, και εκ των οποιων εγεννηθη ο Χριστος το κατα σαρκα, ο ων επι παντων Θεος ευλογητος εις τους αιωνας αμην.

quorum patres et ex quibus Christus secundum carnem qui est super omnia Deus benedictus in saecula amen

Αλλα δεν ειναι δυνατον οτι εξεπεσεν ο λογος του Θεου. Διοτι παντες οι εκ του Ισραηλ δεν ειναι ουτοι Ισραηλ,

non autem quod exciderit verbum Dei non enim omnes qui ex Israhel hii sunt Israhel

ουδε διοτι ειναι σπερμα του Αβρααμ, δια τουτο ειναι παντες τεκνα, αλλ Εν τω Ισαακ θελει κληθη εις σε σπερμα.

neque quia semen sunt Abrahae omnes filii sed in Isaac vocabitur tibi semen

Τουτεστι, τα τεκνα της σαρκος ταυτα δεν ειναι τεκνα Θεου, αλλα τα τεκνα της επαγγελιας λογιζονται δια σπερμα.

id est non qui filii carnis hii filii Dei sed qui filii sunt promissionis aestimantur in semine

Διοτι ο λογος της επαγγελιας ειναι ουτος Κατα τον καιρον τουτον θελω ελθει και η Σαρρα θελει εχει υιον.

promissionis enim verbum hoc est secundum hoc tempus veniam et erit Sarrae filius

Και ουχι μονον τουτο, αλλα και η Ρεβεκκα, οτε συνελαβε δυο εξ ενος ανδρος, Ισαακ του πατρος ημων

non solum autem sed et Rebecca ex uno concubitum habens Isaac patre nostro

διοτι πριν ετι γεννηθωσι τα παιδια, και πριν πραξωσι τι αγαθον η κακον, δια να μενη ο κατ εκλογην προορισμος του Θεου, ουχι εκ των εργων, αλλ εκ του καλουντος,

cum enim nondum nati fuissent aut aliquid egissent bonum aut malum ut secundum electionem propositum Dei maneret

ερρεθη προς αυτην οτι ο μεγαλητερος θελει δουλευσει εις τον μικροτερον,

non ex operibus sed ex vocante dictum est ei quia maior serviet minori

καθως ειναι γεγραμμενον Τον Ιακωβ ηγαπησα, τον δε Ησαυ εμισησα.

sicut scriptum est Iacob dilexi Esau autem odio habui

Τι λοιπον θελομεν ειπει; Μηπως ειναι αδικια εις τον Θεον; μη γενοιτο.

quid ergo dicemus numquid iniquitas apud Deum absit

Διοτι προς τον Μωυσην λεγει θελω ελεησει οντινα ελεω, και θελω οικτειρησει οντινα οικτειρω.

Mosi enim dicit miserebor cuius misereor et misericordiam praestabo cuius miserebor

Αρα λοιπον δεν ειναι του θελοντος ουδε του τρεχοντος, αλλα του ελεουντος Θεου.

igitur non volentis neque currentis sed miserentis Dei

Διοτι η γραφη λεγει προς τον Φαραω οτι δι αυτο τουτο σε εξηγειρα, δια να δειξω εν σοι την δυναμιν μου, και δια να διαγγελθη το ονομα μου εν παση τη γη.

dicit enim scriptura Pharaoni quia in hoc ipsum excitavi te ut ostendam in te virtutem meam et ut adnuntietur nomen meum in universa terra

Αρα λοιπον οντινα θελει ελεει και οντινα θελει σκληρυνει.

ergo cuius vult miseretur et quem vult indurat

Θελεις λοιπον μοι ειπει Δια τι πλεον μεμφεται; εις το θελημα αυτου τις εναντιουται;

dicis itaque mihi quid adhuc queritur voluntati enim eius quis resistit

Αλλα μαλιστα συ, ω ανθρωπε, τις εισαι, οστις ανταποκρινεσαι προς τον Θεον; Μηπως το πλασμα θελει ειπει προς τον πλασαντα, Δια τι με εκαμες ουτως;

o homo tu quis es qui respondeas Deo numquid dicit figmentum ei qui se finxit quid me fecisti sic

Η δεν εχει εξουσιαν ο κεραμευς του πηλου, απο του αυτου μιγματος να καμη αλλο μεν σκευος εις τιμην, αλλο δε εις ατιμιαν;

an non habet potestatem figulus luti ex eadem massa facere aliud quidem vas in honorem aliud vero in contumeliam

Τι δε, αν ο Θεος, θελων να δειξη την οργην αυτου και να καμη γνωστην την δυναμιν αυτου, υπεφερε μετα πολλης μακροθυμιας σκευη οργης κατεσκευασμενα εις απωλειαν,

quod si volens Deus ostendere iram et notam facere potentiam suam sustinuit in multa patientia vasa irae aptata in interitum

και δια να γνωστοποιηση τον πλουτον της δοξης αυτου επι σκευη ελεους, τα οποια προητοιμασεν εις δοξαν,

ut ostenderet divitias gloriae suae in vasa misericordiae quae praeparavit in gloriam

ημας τους οποιους εκαλεσεν ουχι μονον εκ των Ιουδαιων αλλα και εκ των εθνων;

quos et vocavit nos non solum ex Iudaeis sed etiam ex gentibus

Καθως και εν τω Ωσηε λεγει Θελω καλεσει λαον μου τον ου λαον μου, και ηγαπημενην την ουκ ηγαπημενην

sicut in Osee dicit vocabo non plebem meam plebem meam et non misericordiam consecutam misericordiam consecutam

και εν τω τοπω, οπου ερρεθη προς αυτους, δεν εισθε λαος μου, εκει θελουσι καλεσθη υιοι Θεου ζωντος.

et erit in loco ubi dictum est eis non plebs mea vos ibi vocabuntur filii Dei vivi

Ο δε Ησαιας κραζει υπερ του Ισραηλ Αν και ο αριθμος των υιων Ισραηλ ηναι ως η αμμος της θαλασσης, το υπολοιπον αυτων θελει σωθη

Esaias autem clamat pro Israhel si fuerit numerus filiorum Israhel tamquam harena maris reliquiae salvae fient

διοτι θελει τελειωσει και συντεμει λογαριασμον μετα δικαιοσυνης, επειδη συντετμημενον λογαριασμον θελει καμει ο Κυριος επι της γης.

verbum enim consummans et brevians in aequitate quia verbum breviatum faciet Dominus super terram

Και καθως προειπεν ο Ησαιας Εαν ο Κυριος Σαβαωθ δεν ηθελεν αφησει εις ημας σπερμα, ως τα Σοδομα ηθελομεν γεινει και με τα Γομορρα ηθελομεν ομοιωθη.

et sicut praedixit Esaias nisi Dominus Sabaoth reliquisset nobis semen sicut Sodoma facti essemus et sicut Gomorra similes fuissemus

Τι λοιπον θελομεν ειπει; Οτι τα εθνη τα μη ζητουντα δικαιοσυνην εφθασαν εις δικαιοσυνην, δικαιοσυνην δε την εκ πιστεως,

quid ergo dicemus quod gentes quae non sectabantur iustitiam adprehenderunt iustitiam iustitiam autem quae ex fide est

ο δε Ισραηλ ζητων νομον δικαιοσυνης, εις νομον δικαιοσυνης δεν εφθασε.

Israhel vero sectans legem iustitiae in legem iustitiae non pervenit

Δια τι; Επειδη δεν εζητει αυτην εκ πιστεως, αλλ ως εκ των εργων του νομου διοτι προσεκοψαν εις τον λιθον του προσκομματος,

quare quia non ex fide sed quasi ex operibus offenderunt in lapidem offensionis

καθως ειναι γεγραμμενον Ιδου, θετω εν Σιων λιθον προσκομματος και πετραν σκανδαλου, και πας ο πιστευων επ αυτον δεν θελει καταισχυνθη.

sicut scriptum est ecce pono in Sion lapidem offensionis et petram scandali et omnis qui credit in eum non confundetur