Psalms 94

Θεε των εκδικησεων, Κυριε, Θεε των εκδικησεων, εμφανηθι.

Deus ultionum Domine Deus ultionum ostendere

Υψωθητι, Κριτα της γης αποδος ανταποδοσιν εις τους υπερηφανους.

elevare qui iudicas terram redde vicissitudinem superbis

Εως ποτε οι ασεβεις, Κυριε, εως ποτε οι ασεβεις θελουσι θριαμβευει;

usquequo impii Domine usquequo impii exultabunt

Εως ποτε θελουσι προφερει και λαλει σκληρα; θελουσι καυχασθαι παντες οι εργαται της ανομιας;

fluent loquentes antiquum garrient omnes qui operantur iniquitatem

Τον λαον σου, Κυριε, καταθλιβουσι και την κληρονομιαν σου κακοποιουσι.

populum tuum Domine conterent et hereditatem tuam adfligent

Την χηραν και τον ξενον φονευουσι και θανατονουσι τους ορφανους.

viduam et advenam interficient et pupillos occident

Και λεγουσι, δεν θελει ιδει ο Κυριος ουδε θελει νοησει ο Θεος του Ιακωβ.

et dixerunt non videbit Dominus et non intelleget Deus Iacob

Εννοησατε, οι αφρονες μεταξυ του λαου και οι μωροι, ποτε θελετε φρονιμευσει;

intellegite stulti in populo et insipientes aliquando discite

Ο φυτευσας το ωτιον, δεν θελει ακουσει; ο πλασας τον οφθαλμον, δεν θελει ιδει;

qui plantavit aurem non audiet aut qui finxit oculum non videbit

Ο σωφρονιζων τα εθνη, δεν θελει ελεγξει; ο διδασκων τον ανθρωπον γνωσιν;

qui erudit gentes non arguet qui docet hominem scientiam

Ο Κυριος γνωριζει τους διαλογισμους των ανθρωπων, οτι ειναι ματαιοι.

Dominus novit cogitationes hominum quia vanae sunt

Μακαριος ο ανθρωπος, τον οποιον σωφρονιζεις, Κυριε, και δια του νομου σου διδασκεις αυτον

beatus vir quem erudieris Domine et de lege tua docueris eum

δια να αναπαυης αυτον απο των ημερων της συμφορας, εωσου σκαφθη λακκος εις τον ασεβη.

ut quiescat a diebus adflictionis donec fodiatur impio interitus

Διοτι δεν θελει απορριψει ο Κυριος τον λαον αυτου, και την κληρονομιαν αυτου δεν θελει εγκαταλειψει.

non enim derelinquet Dominus populum suum et hereditatem suam non deseret

Επειδη η κρισις θελει επιστρεψει εις την δικαιοσυνην, και θελουσιν ακολουθησει αυτην παντες οι ευθεις την καρδιαν.

quoniam ad iustitiam revertetur iudicium et sequentur illud omnes recti corde

Τις θελει σηκωθη υπερ εμου κατα των πονηρευομενων; τις θελει παρασταθη υπερ εμου κατα των εργατων της ανομιας;

quis stabit pro me adversum malos quis stabit pro me adversum operarios iniquitatis

Εαν ο Κυριος δεν με εβοηθει, παρ ολιγον ηθελε κατοικησει ψυχη μου εν τη σιωπη.

nisi quia Dominus auxiliator meus paulo minus habitasset in inferno anima mea

Οτε ελεγον, ωλισθησεν ο πους μου, το ελεος σου, Κυριε, με εβοηθει.

si dicebam commotus est pes meus misericordia tua Domine sustentabat me

Εν τω πληθει των αμηχανιων της καρδιας μου, αι παρηγοριαι σου ευφραναν την ψυχην μου.

in multitudine cogitationum mearum quae sunt in me intrinsecus consolationes tuae delectabunt animam meam

Μηπως εχει μετα σου συγκοινωνιαν ο θρονος της ανομιας, οστις μηχαναται αδικιαν αντι νομου;

numquid particeps erit tui thronus insidiarum fingens laborem in praecepto

Αυτοι εφορμωσι κατα της ψυχης του δικαιου και αιμα αθωον καταδικαζουσιν.

copulabuntur adversus animam iusti et sanguinem innocentem condemnabunt

Αλλ ο Κυριος ειναι εις εμε καταφυγιον και ο Θεος μου το φρουριον της ελπιδος μου.

erit autem Dominus mihi in refugium et Deus meus quasi petra spei meae

Και θελει επιστρεψει επ αυτους την ανομιαν αυτων και εν τη πονηρια αυτων θελει αφανισει αυτους Κυριος ο Θεος ημων θελει αφανισει αυτους.

et restitues super eos iniquitatem suam et in malitia sua perdes eos perdet eos Dominus Deus noster