Psalms 77

Εις τον πρωτον μουσικον, δια Ιεδουθουν. Ψαλμος του Ασαφ. Η φωνη μου ειναι προς τον Θεον, και εβοησα η φωνη μου ειναι προς τον Θεον, και εδωκεν εις εμε ακροασιν.
recordans Dei conturbabar loquebar in memet ipso et deficiebat spiritus meus semper
Εν ημερα θλιψεως μου εξεζητησα τον Κυριον εξετεινον την νυκτα τας χειρας μου και δεν επαυον η ψυχη μου δεν ηθελε να παρηγορηθη.
prohibebam suspectum oculorum meorum stupebam et non loquebar
Ενεθυμηθην τον Θεον και εταραχθην διελογισθην, και ωλιγοψυχησε το πνευμα μου. Διαψαλμα.
recogitabam dies antiquos annos pristinos
Εκρατησας τους οφθαλμους μου εν αγρυπνια εταραχθην και δεν ηδυναμην να λαλησω.
recordabar psalmorum meorum in nocte cum corde meo loquebar et scobebam spiritum meum
Διελογισθην τας αρχαιας ημερας, τα ετη των αιωνων.
ergone in aeternum proiciet Dominus et non repropitiabitur ultra
Ανακαλω εις μνημην την ωδην μου την νυκτα διαλογιζομαι μετα της καρδιας μου, και το πνευμα μου διερευνα
ergone conplebit usque in finem misericordiam suam consummabit verbum de generatione et generatione
μηποτε ο Κυριος με αποβαλη αιωνιως, και δεν θελει εισθαι ευμενης πλεον;
numquid oblitus est misereri Deus aut conplebit in furore misericordias suas semper
η εξελιπε διαπαντος το ελεος αυτου; επαυσεν ο λογος αυτου εις γενεαν και γενεαν;
et dixi inbecillitas mea est haec commutatio dexterae Excelsi
Μηποτε ελησμονησε να ελεη ο Θεος; μηποτε εν τη οργη αυτου θελει κλεισει τους οικτιρμους αυτου; Διαψαλμα.
recordabor cogitationum Domini reminiscens antiqua mirabilia tua
Τοτε ειπα, Αδυναμια μου ειναι τουτο αλλοιουται η δεξια του Υψιστου;
et meditabor in omni opere tuo et adinventiones tuas loquar
Θελω μνημονευει τα εργα του Κυριου ναι, θελω μνημονευει τα απ αρχης θαυμασια σου
Deus in sanctuario via tua quis deus magnus ut Deus
και θελω μελετα εις παντα τα εργα σου, και περι των πραξεων σου θελω διαλογιζεσθαι.
tu es Deus faciens mirabilia ostendens in populis potentiam tuam
Θεε, εν τω αγιαστηριω ειναι η οδος σου τις Θεος μεγας, ως ο Θεος;
redemisti in brachio populum tuum filios Iacob et Ioseph semper
Συ εισαι ο Θεος ο ποιων θαυμασια εφανερωσας μεταξυ των λαων την δυναμιν σου.
videntes te aquae Deus videntes te aquae parturierunt et commotae sunt abyssi
Ελυτρωσας δια του βραχιονος σου τον λαον σου, τους υιους Ιακωβ και Ιωσηφ. Διαψαλμα.
excusserunt aquas nubila vocem dederunt nubes et sagittae tuae discurrebant
Τα υδατα σε ειδον, Θεε, τα υδατα σε ειδον και εφοβηθησαν εταραχθησαν και αι αβυσσοι.
vox tonitrui tui in rota apparuerunt fulgora tua orbi concussa est et commota est terra
Πλημμυραν υδατων εχυσαν αι νεφελαι φωνην εδωκαν οι ουρανοι και τα βελη σου διεπεταξαν.
in mari via tua et semitae tuae in aquis multis et vestigia tua non sunt agnita
Η φωνη της βροντης σου ητο εν τω ουρανιω τροχω εφωτισαν αι αστραπαι την οικουμενην εσαλευθη και εντρομος εγεινεν η γη.
deduxisti quasi gregem populum tuum in manu Mosi et Aaron
Δια της θαλασσης ειναι η οδος σου και αι τριβοι σου εν υδασι πολλοις, και τα ιχνη σου δεν γνωριζονται.
eruditionis Asaph ausculta populus meus legem meam inclinate aurem vestram ad verba oris mei
Ωδηγησας ως προβατα τον λαον σου δια χειρος Μωυσεως και Ααρων.
aperiam in parabula os meum loquar enigmata antiqua