Psalms 74

Μασχιλ του Ασαφ. Δια τι, Θεε, απερριψας ημας διαπαντος; δια τι καπνιζει η οργη σου εναντιον των προβατων της βοσκης σου;

sublimitas pedum tuorum dissipata est usque ad finem omnia mala egit inimicus in sanctuario

Μνησθητι της συναγωγης σου, την οποιαν απεκτησας απ αρχης την ραβδον της κληρονομιας σου, την οποιαν ελυτρωσας τουτο το ορος Σιων, εν ω κατωκησας.

fremuerunt hostes tui in medio pacti tui posuerunt signa sua in tropeum

Κινησον τα βηματα σου προς τας παντοτεινας ερημωσεις, προς παν κακον, το οποιον επραξεν ο εχθρος εν τω αγιαστηριω.

manifesta in introitu desuper in saltu lignorum secures

Οι εχθροι σου βρυχωνται εν τω μεσω των συναγωγων σου εθεσαν σημαιας τας σημαιας αυτων.

et nunc scalpturas eius pariter bipinne et dolatoriis deraserunt

Γνωστον εγεινεν ως εαν τις σηκονων πελεκυν καταφερη επι πυκνα δενδρα,

miserunt ignem in sanctuarium tuum in terram contaminaverunt habitaculum nominis tui

ουτω τωρα αυτοι συνετριψαν δια μιας με πελεκεις και σφυρια, τα πελεκητα εργα αυτου.

dixerunt in cordibus suis posteri eorum simul incenderunt omnes sollemnitates Dei in terra

Κατεκαυσαν εν πυρι το αγιαστηριον σου εως εδαφους εβεβηλωσαν το κατοικητηριον του ονοματος σου.

signa nostra non vidimus non est ultra propheta et non est nobiscum qui sciat usquequo

Ειπον εν τη καρδια αυτων, Ας εξολοθρευσωμεν αυτους ομου κατεκαυσαν πασας τας συναγωγας του Θεου εν τη γη.

usquequo Deus exprobrabit adversarius blasphemabit inimicus nomen tuum in finem

Τα σημεια ημων δεν βλεπομεν δεν υπαρχει πλεον προφητης ουδε γνωριζων μεταξυ ημων το εως ποτε.

quare convertis manum tuam et dexteram tuam ad medium sinum tuum consume

Εως ποτε, Θεε, θελει ονειδιζει ο εναντιος; θελει βλασφημει ο εχθρος το ονομα σου διαπαντος;

Deus autem rex meus ab initio operatur salutes in medio terrae

Δια τι αποστρεφεις την χειρα σου, και την δεξιαν σου; εκβαλε αυτην εκ μεσου του κολπου σου και αφανισον αυτους.

tu dissipasti in fortitudine tua mare contrivisti capita draconum in aquis

Αλλ ο Θεος ειναι εξ αρχης Βασιλευς μου, εργαζομενος σωτηριαν εν μεσω της γης.

tu confregisti capita Leviathan dedisti eum in escam populo Aethiopum

Συ διεχωρισας δια της δυναμεως σου την θαλασσαν συ συνετριψας τας κεφαλας των δρακοντων εν τοις υδασι.

tu disrupisti fontem et torrentem tu exsiccasti flumina fortia

Συ συνετριψας τας κεφαλας τον Λευιαθαν εδωκας αυτον βρωσιν εις τον λαον, τον κατοικουντα εν ερημοις.

tua est dies et tua est nox tu ordinasti luminaria et solem

Συ ηνοιξας πηγας και χειμαρρους εξηρανας ποταμους δυνατους.

tu statuisti omnes terminos terrae aestatem et hiemem tu plasmasti

Σου ειναι η ημερα και σου η νυξ συ ητοιμασας το φως και τον ηλιον.

memento huius inimicus exprobravit Domino et populus insipiens blasphemavit nomen tuum

Συ εθεσας παντα τα ορια της γης συ εκαμες το θερος και τον χειμωνα.

ne tradas bestiis animam eruditam lege tua vitae pauperum tuorum ne obliviscaris in perpetuum

Μνησθητι τουτου, οτι ο εχθρος ωνειδισε τον Κυριον και λαος αφρων εβλασφημησε το ονομα σου.

respice ad pactum quia repletae sunt tenebris terrae habitationes iniquae subrutae

Μη παραδωσης εις τα θηρια την ψυχην της τρυγονος σου την συναξιν των πενητων σου μη λησμονησης διαπαντος.

ne revertatur confractus et confusus egenus et pauper laudabunt nomen tuum

Επιβλεψον επι την διαθηκην σου διοτι επλησθησαν οι σκοτεινοι της γης τοποι απο οικων καταδυναστειας.

surge Deus iudica causam tuam memento obprobrii tui ab insipiente tota die

Ας μη στραφη ο ταλαιπωρος εις τα οπισω κατησχυμμενος ο πτωχος και ο πενης ας επαινωσι το ονομα σου.

ne obliviscaris vocis hostium tuorum sonitus adversariorum tuorum ascendit iugiter

Αναστα, Θεε δικασον την δικην σου μνησθητι του ονειδισμου, τον οποιον εις σε καμνει ο αφρων ολην την ημεραν.

victori ut non disperdas psalmus Asaph cantici confitebimur tibi Deus confitebimur et iuxta nomen tuum narrabunt mirabilia tua

Μη λησμονησης την φωνην των εχθρων σου ο θορυβος των επανισταμενων κατα σου αυξανει διαπαντος.

cum accepero tempus ego iustitias iudicabo