Psalms 73

Ψαλμος του Ασαφ. Αγαθος τωοντι ειναι ο Θεος εις τον Ισραηλ, εις τους καθαρους την καρδιαν.

quia aemulatus sum contra iniquos pacem impiorum videns

Εμου δε, οι ποδες μου σχεδον εκλονισθησαν παρ ολιγον ωλισθησαν τα βηματα μου.

quod non recogitaverint de morte sua et firma sint vestibula eorum

Διοτι εζηλευσα τους μωρους, βλεπων την ευτυχιαν των ασεβων.

in labore hominum non sunt et cum hominibus non flagellabuntur

Επειδη δεν ειναι λυπαι εις τον θανατον αυτων, αλλ η δυναμις αυτων ειναι στερεα.

ideo nutriti sunt ad superbiam circumdederunt iniquitatem sibi

Δεν ειναι εν κοποις, ως οι αλλοι ανθρωποι ουδε μαστιγονονται μετα των λοιπων ανθρωπων.

processerunt a pinguidine oculi eorum transierunt cogitationes cordis

δια τουτο περικυκλονει αυτους η υπερηφανια ως περιδεραιον η αδικια σκεπαζει αυτους ως ιματιον.

inriserunt et locuti sunt in malitia calumniam de excelso loquentes

Οι οφθαλμοι αυτων εξεχουσιν εκ του παχους εξεπερασαν τας επιθυμιας της καρδιας αυτων.

posuerunt in caelo os suum et lingua eorum deambulavit in terra

Εμπαιζουσι και λαλουσιν εν πονηρια καταδυναστειαν λαλουσιν υπερηφανως.

propterea convertetur populus eius hic et quis plenus invenietur in eis

Θετουσιν εις τον ουρανον το στομα αυτων, και η γλωσσα αυτων διατρεχει την γην.

et dixerunt quomodo novit Deus et si est scientia in Excelso

Δια τουτο θελει στραφη ενταυθα ο λαος αυτου και υδατα ποτηριου πληρους εκθλιβονται δι αυτους.

ecce isti impii et abundantes in saeculo multiplicaverunt divitias

Και λεγουσι, Πως γνωριζει ταυτα ο Θεος; και υπαρχει γνωσις εν τω Υψιστω;

ergone frustra mundavi cor meum et lavi in innocentia manus meas

Ιδου, ουτοι ειναι ασεβεις και ευτυχουσι διαπαντος αυξανουσι τα πλουτη αυτων.

et fui flagellatus tota die et increpatio mea in matutinis

Αρα, ματαιως εκαθαρισα την καρδιαν μου και ενιψα εν αθωοτητι τας χειρας μου.

dixi si narravero sic ecce generationem filiorum tuorum reliqui

Διοτι εμαστιγωθην ολην την ημεραν και ετιμωρηθην πασαν αυγην.

et cogitavi ut intellegerem istud labor est in oculis meis

Αν ειπω, Θελω ομιλει ουτως ιδου, εξυβριζω εις την γενεαν των υιων σου.

donec veniam ad sanctuaria Dei intellegam in novissimo eorum

Και εστοχασθην να εννοησω τουτο, πλην μ εφανη δυσκολον

verumtamen in lubrico posuisti eos deiecisti eos ad interitum

εωσου εισελθων εις το αγιαστηριον του Θεου, ενοησα τα τελη αυτων.

quomodo vastati sunt subito defecerunt consumpti sunt quasi non sint

Συ βεβαιως εθεσας αυτους εις τοπους ολισθηρους ερριψας αυτους εις κρημνον.

quasi somnium evigilantis Domine in civitate tua imaginem eorum ad nihilum rediges

Πως δια μιας κατηντησαν εις ερημωσιν Ηφανισθησαν, απωλεσθησαν υπο αιφνιδιου ολεθρου.

quia contractum est cor meum et lumbi mei velut ignis fumigans

Ως ονειρον εξεγειρομενου Κυριε, οταν εγερθης, θελεις αφανισει την εικονα αυτων.

et ego insipiens et nescius

Ουτως εκαιετο η καρδια μου, και τα νεφρα μου εβασανιζοντο

quasi iumentum factus sum apud te et eram semper tecum

και εγω ημην ανοητος και δεν εγνωριζον κτηνος ημην ενωπιον σου.

et tenebas manum dexteram meam in consilium tuum deduces me et postea in gloria suscipies me

Εγω ομως ειμαι παντοτε μετα σου συ με επιασας απο της δεξιας μου χειρος.

quid mihi est in caelo et tecum nolui in terra

Δια της συμβουλης σου θελεις με οδηγησει και μετα ταυτα θελεις με προσλαβει εν δοξη.

consumpta est caro mea et cor meum robur cordis mei et pars mea Deus in aeternum

Τινα αλλον εχω εν τω ουρανω; και επι της γης δεν θελω αλλον παρα σε.

quia ecce qui elongant se a te peribunt perdidisti omnem fornicantem a te

Ητονησεν η σαρξ μου και η καρδια μου αλλ ο Θεος ειναι η δυναμις της καρδιας μου και η μερις μου εις τον αιωνα.

mihi autem adpropinquare Deo bonum est posui in Domino Deo spem meam ut narrem omnes adnuntiationes tuas

Διοτι, ιδου, οσοι απομακρυνονται απο σου, θελουσιν απολεσθη συ εξωλοθρευσας παντας τους εκκλινοντας απο σου.

eruditionis Asaph ut quid Deus reppulisti in finem fumavit furor tuus in gregem pascuae tuae

Αλλα δι εμε, το να προσκολλωμαι εις τον Θεον ειναι το αγαθον μου εθεσα την ελπιδα μου επι Κυριον τον Θεον, δια να κηρυττω παντα τα εργα σου.

recordare congregationis tuae quam possedisti ab initio et redemisti virgam hereditatis tuae montis Sion in quo habitasti