Psalms 147

Αινειτε τον Κυριον διοτι ειναι καλον να ψαλλωμεν εις τον Θεον ημων διοτι ειναι τερπνον, η αινεσις πρεπουσα.

alleluia laudate Dominum quoniam bonum est canticum Dei nostri quoniam decorum est pulchra laudatio

Ο Κυριος οικοδομει την Ιερουσαλημ θελει συναξει τους διεσπαρμενους του Ισραηλ.

aedificabit Hierusalem Dominus eiectos Israhel congregabit

Ιατρευει τους συντετριμμενους την καρδιαν και δενει τας πληγας αυτων.

qui sanat contritos corde et alligat plagas eorum

Αριθμει τα πληθη των αστρων Καλει τα παντα ονομαστι.

qui numerat multitudinem stellarum et omnes nomine suo vocat

Μεγας ο Κυριος ημων και μεγαλη η δυναμις αυτου η συνεσις αυτου αμετρητος.

magnus Dominus noster et multus fortitudine prudentiae eius non est numerus

Ο Κυριος υψονει τους πραους, τους δε ασεβεις ταπεινονει εως εδαφους.

suscipiens mansuetos Dominus humilians impios usque ad terram

Ψαλατε εις τον Κυριον ευχαριστουντες ψαλμωδειτε εις τον Θεον ημων εν κιθαρα

canite Domino in confessione canite Deo nostro in cithara

τον σκεπαζοντα τον ουρανον με νεφελας τον ετοιμαζοντα βροχην δια την γην τον αναδιδοντα χορτον επι των ορεων

qui operit caelos nubibus et praebet terrae pluviam et oriri facit in montibus germen

τον διδοντα εις τα κτηνη την τροφην αυτων και εις τους νεοσσους των κορακων, οιτινες κραζουσι προς αυτον.

qui dat iumentis panem suum filiis corvi clamantibus

Δεν χαιρει εις την δυναμιν του ιππου δεν ηδυνεται εις τους ποδας του ανδρος.

non est in fortitudine equi voluntas eius neque in tibiis viri placetur ei

Ο Κυριος ηδυνεται εις τους φοβουμενους αυτον, εις τους ελπιζοντας επι το ελεος αυτου.

placetur Domino in his qui timent eum et expectant misericordiam eius

Επαινει, Ιερουσαλημ, τον Κυριον αινει τον Θεον σου, Σιων.

lauda Hierusalem Dominum cane Deum tuum Sion

Διοτι ενεδυναμωσε τους μοχλους των πυλων σου ηυλογησε τους υιους σου εν μεσω σου.

quia confortavit vectes portarum tuarum benedixit filiis tuis in medio tui

Βαλλει ειρηνην εις τα ορια σου σε χορταινει με το παχος του σιτου.

qui posuit terminum tuum pacem adipe frumenti saturavit te

Αποστελλει το προσταγμα αυτου εις την γην, ο λογος αυτου τρεχει ταχυτατα.

qui emittit eloquium suum terrae velociter curret verbum eius

Διδει χιονα ως μαλλιον διασπειρει την παχνην ως στακτην.

qui dat nivem quasi lanam pruinas quasi cinerem spargit

Ριπτει τον κρυσταλλον αυτου ως κομματια εμπροσθεν του ψυχους αυτου τις δυναται να σταθη;

proicit glaciem suam quasi buccellas ante faciem frigoris eius quis stabit

Αποστελλει τον λογον αυτου και διαλυει αυτα φυσα τον ανεμον αυτου, και τα υδατα ρεουσιν.

mittet verbum suum et solvet illa spirabit spiritu suo et fluent aquae

Αναγγελλει τον λογον αυτου προς τον Ιακωβ, τα διαταγματα αυτου και τας κρισεις αυτου προς τον Ισραηλ.

qui adnuntiat verbum suum Iacob praecepta sua et iudicia sua Israhel

Δεν εκαμεν ουτως εις ουδεν εθνος ουδε εγνωρισαν τας κρισεις αυτου. Αλληλουια.

non fecit similiter omni genti et iudicia eius non cognoscent alleluia