Psalms 130

Ωιδη των Αναβαθμων. Εκ βαθεων εκραξα προς σε, Κυριε.

canticum graduum de profundis clamavi ad te Domine

Κυριε, εισακουσον της φωνης μου ας ηναι τα ωτα σου προσεκτικα εις την φωνην των δεησεων μου.

Domine exaudi vocem meam fiant aures tuae intendentes ad vocem deprecationis meae

Εαν, Κυριε, παρατηρησης ανομιας, Κυριε, τις θελει δυνηθη να σταθη;

si iniquitates observabis Domine Domine quis sustinebit

Παρα σοι ομως ειναι συγχωρησις, δια να σε φοβωνται.

quia tecum est propitiatio cum terribilis sis sustinui Dominum sustinuit anima mea et verbum eius expectavi

Προσεμεινα τον Κυριον, προσεμεινεν η ψυχη μου, και ηλπισα επι τον λογον αυτου.

anima mea ad Dominum

Η ψυχη μου προσμενει τον Κυριον, μαλλον παρα τους προσμενοντας την αυγην, ναι, τους προσμενοντας την αυγην.

a vigilia matutina usque ad vigiliam matutinam expectet Israhel Dominum

Ας ελπιζη ο Ισραηλ επι τον Κυριον διοτι παρα τω Κυριω ειναι ελεος, και λυτρωσις πολλη παρ αυτω

quia apud Dominum misericordia et multa apud eum redemptio

και αυτος θελει λυτρωσει τον Ισραηλ απο πασων των ανομιων αυτου.

et ipse redimet Israhel ex omnibus iniquitatibus eius