Proverbs 8

Δεν κραζει η σοφια; και δεν εκπεμπει την φωνην αυτης η συνεσις;

numquid non sapientia clamitat et prudentia dat vocem suam

Ισταται επι της κορυφης των υψηλων τοπων, υπερ την οδον, εν τω μεσω των τριοδων.

in summis excelsisque verticibus super viam in mediis semitis stans

Κραζει πλησιον των πυλων, εν τη εισοδω της πολεως, εν τη εισοδω των θυρων

iuxta portas civitatis in ipsis foribus loquitur dicens

προς εσας, ανθρωποι, κραζω και η φωνη μου εκπεμπεται προς τους υιους των ανθρωπων.

o viri ad vos clamito et vox mea ad filios hominum

Απλοι, νοησατε φρονησιν και αφρονες, αποκτησατε νοημονα καρδιαν.

intellegite parvuli astutiam et insipientes animadvertite

Ακουσατε διοτι θελω λαλησει πραγματα εξοχα, και τα χειλη μου θελουσι προφερει ορθα.

audite quoniam de rebus magnis locutura sum et aperientur labia mea ut recta praedicent

Διοτι αληθειαν θελει λαλησει ο λαρυγξ μου τα δε χειλη μου βδελυττονται την ασεβειαν.

veritatem meditabitur guttur meum et labia mea detestabuntur impium

Παντες οι λογοι του στοματος μου ειναι μετα δικαιοσυνης δεν υπαρχει εν αυτοις δολιον διεστραμμενον

iusti sunt omnes sermones mei non est in eis pravum quid neque perversum

Παντες ειναι σαφεις εις τον νοουντα και ορθοι εις τους ευρισκοντας γνωσιν.

recti sunt intellegentibus et aequi invenientibus scientiam

Λαβετε την παιδειαν μου, και μη αργυριον και γνωσιν, μαλλον παρα χρυσιον εκλεκτον.

accipite disciplinam meam et non pecuniam doctrinam magis quam aurum eligite

Διοτι η σοφια ειναι καλητερα λιθων πολυτιμων και παντα τα επιθυμητα πραγματα δεν ειναι ανταξια αυτης.

melior est enim sapientia cunctis pretiosissimis et omne desiderabile ei non potest conparari

Εγω η σοφια κατοικω μετα της φρονησεως, και εφευρισκω γνωσιν συνετων βουλευματων.

ego sapientia habito in consilio et eruditis intersum cogitationibus

Ο φοβος του Κυριου ειναι να μιση τις το κακον αλαζονειαν και αυθαδειαν και πονηραν οδον και διεστραμμενον στομα εγω μισω.

timor Domini odit malum arrogantiam et superbiam et viam pravam et os bilingue detestor

Εμου ειναι η βουλη και η ασφαλεια εγω ειμαι η συνεσις εμου η δυναμις.

meum est consilium et aequitas mea prudentia mea est fortitudo

Δι εμου οι βασιλεις βασιλευουσι, και οι αρχοντες θεσπιζουσι δικαιοσυνην.

per me reges regnant et legum conditores iusta decernunt

Δι εμου οι ηγεμονες ηγεμονευουσι, και οι μεγιστανες, παντες οι κριται της γης

per me principes imperant et potentes decernunt iustitiam

Εγω τους εμε αγαπωντας αγαπω και οι ζητουντες με θελουσι με ευρει.

ego diligentes me diligo et qui mane vigilant ad me invenient me

Πλουτος και δοξα ειναι μετ εμου, αγαθα διαμενοντα και δικαιοσυνη.

mecum sunt divitiae et gloria opes superbae et iustitia

Οι καρποι μου ειναι καλητεροι χρυσιου και χρυσιου καθαρου και τα γεννηματα μου, εκλεκτου αργυριου.

melior est fructus meus auro et pretioso lapide et genimina mea argento electo

Περιπατω εν οδω δικαιοσυνης, αναμεσον των τριβων της κρισεως,

in viis iustitiae ambulo in medio semitarum iudicii

δια να καμω τους αγαπωντας με να κληρονομησωσιν αγαθα, και να γεμισω τους θησαυρους αυτων.

ut ditem diligentes me et thesauros eorum repleam

Ο Κυριος με ειχεν εν τη αρχη των οδων αυτου, προ των εργων αυτου, απ αιωνος.

Dominus possedit me initium viarum suarum antequam quicquam faceret a principio

Προ του αιωνος με εχρισεν, απ αρχης, πριν υπαρξη η γη.

ab aeterno ordita sum et ex antiquis antequam terra fieret

Εγεννηθην οτε δεν ησαν αι αβυσσοι, οτε δεν υπηρχον αι πηγαι αι αναβρυουσαι υδατα

necdum erant abyssi et ego iam concepta eram necdum fontes aquarum eruperant

Πριν τα ορη θεμελιωθωσι, προ των λοφων, εγω εγεννηθην

necdum montes gravi mole constiterant ante colles ego parturiebar

ενω δεν ειχεν ετι καμει την γην ουτε πεδιαδας, ουτε κορυφας χωματων της οικουμενης.

adhuc terram non fecerat et flumina et cardines orbis terrae

Οτε ητοιμαζε τους ουρανους, εγω ημην εκει οτε περιεγραφε καμαραν υπερανω του προσωπου της αβυσσου

quando praeparabat caelos aderam quando certa lege et gyro vallabat abyssos

οτε εστερεονε τον αιθερα επανω οτε ωχυρονε τας πηγας της αβυσσου

quando aethera firmabat sursum et librabat fontes aquarum

οτε επεβαλλε τον νομον αυτου εις την θαλασσαν, να μη παραβωσι τα υδατα το προσταγμα αυτου οτε διεταττε τα θεμελια της γης

quando circumdabat mari terminum suum et legem ponebat aquis ne transirent fines suos quando adpendebat fundamenta terrae

τοτε ημην πλησιον αυτου δημιουργουσα και εγω ημην καθ ημεραν η τρυφη αυτου, ευφραινομενη παντοτε ενωπιον αυτου,

cum eo eram cuncta conponens et delectabar per singulos dies ludens coram eo omni tempore

ευφραινομενη εν τη οικουμενη της γης αυτου και η τρυφη μου ητο μετα των υιων των ανθρωπων.

ludens in orbe terrarum et deliciae meae esse cum filiis hominum

Τωρα λοιπον ακουσατε μου, ω τεκνα διοτι μακαριοι οι φυλαττοντες τας οδους μου.

nunc ergo filii audite me beati qui custodiunt vias meas

Ακουσατε παιδειαν και γενεσθε σοφοι, και μη αποδοκιμαζετε αυτην.

audite disciplinam et estote sapientes et nolite abicere eam

Μακαριος ο ανθρωπος, οστις μου ακουση, αγρυπνων καθ ημεραν εν ταις πυλαις μου, περιμενων εις τους παραστατας των θυρων μου

beatus homo qui audit me qui vigilat ad fores meas cotidie et observat ad postes ostii mei

διοτι οστις ευρη εμε, θελει ευρει ζωην, και θελει λαβει χαριν παρα Κυριου.

qui me invenerit inveniet vitam et hauriet salutem a Domino

Οστις ομως αμαρτηση εις εμε, την εαυτου ψυχην αδικει παντες οι μισουντες με αγαπωσι θανατον.

qui autem in me peccaverit laedet animam suam omnes qui me oderunt diligunt mortem