Proverbs 17

Καλητερον ξηρον ψωμιον και ειρηνη μετ αυτου, παρα οικον πληρη θυματων μετα εριδος.

melior est buccella sicca cum gaudio quam domus plena victimis cum iurgio

Ο φρονιμος υπηρετης θελει εξουσιαζει επι υιου αισχυνης και θελει συμμοιρασθη την κληρονομιαν μεταξυ αδελφων.

servus sapiens dominabitur filiis stultis et inter fratres hereditatem dividet

Το χωνευτηριον δοκιμαζει τον αργυρον και η καμινος τον χρυσον, ο δε Κυριος τας καρδιας.

sicut igne probatur argentum et aurum camino ita corda probat Dominus

Ο κακοποιος υπακουει εις τα ανομα χειλη ο ψευστης διδει ακροασιν εις την κακην γλωσσαν.

malus oboedit linguae iniquae et fallax obtemperat labiis mendacibus

Οστις περιγελα τον πτωχον, ονειδιζει τον Ποιητην αυτου οστις χαιρει εις συμφορας, δεν θελει μεινει ατιμωρητος.

qui despicit pauperem exprobrat factori eius et qui in ruina laetatur alterius non erit inpunitus

Τεκνα τεκνων ειναι ο στεφανος των γεροντων και η δοξα των τεκνων οι πατερες αυτων.

corona senum filii filiorum et gloria filiorum patres sui

Χειλη υπεροχης δεν αρμοζουσιν εις τον αφρονα πολυ ολιγωτερον χειλη ψευδους εις τον αρχοντα.

non decent stultum verba conposita nec principem labium mentiens

Το δωρον ειναι ως λιθος πολυτιμος εις τους οφθαλμους του δωροδοκουμενου οπου τουτο εμφανισθη, κατορθονει.

gemma gratissima expectatio praestolantis quocumque se verterit prudenter intellegit

Οστις κρυπτει παραβασιν, ζητει φιλιαν αλλ οστις επαναλεγει το πραγμα, χωριζει τους στενωτερους φιλους.

qui celat delictum quaerit amicitias qui altero sermone repetit separat foederatos

Περισσοτερον τυπτει ο ελεγχος τον φρονιμον, παρα εκατον μαστιγωσεις τον αφρονα.

plus proficit correptio apud prudentem quam centum plagae apud stultum

Ο κακος ζητει μονον στασεις δια τουτο αγγελος σκληρος θελει πεμφθη κατ αυτου.

semper iurgia quaerit malus angelus autem crudelis mittetur contra eum

Ας απαντηση τον ανθρωπον αρκτος στερηθεισα των τεκνων αυτης και ουχι αφρων εν τη μωρια αυτου.

expedit magis ursae occurrere raptis fetibus quam fatuo confidenti sibi in stultitia sua

Οστις αποδιδει κακον αντι καλου, κακον δεν θελει αναχωρησει απο του οικου αυτου.

qui reddit mala pro bonis non recedet malum de domo eius

Οστις αρχιζει φιλονεικιαν, ειναι ως ο εκφραττων υδατα οθεν παυσον απο της φιλονεικιας πριν εξαφθη.

qui dimittit aquam caput est iurgiorum et antequam patiatur contumeliam iudicium deserit

Ο δικαιονων τον ασεβη και ο καταδικαζων τον δικαιον, αμφοτεροι ειναι βδελυγμα εις τον Κυριον.

et qui iustificat impium et qui condemnat iustum abominabilis est uterque apud Dominum

Τι χρησιμευουσι τα χρηματα εις την χειρα του αφρονος, δια να αγοραση σοφιαν, αφου δεν εχει γνωσιν;

quid prodest habere divitias stultum cum sapientiam emere non possit

Εν παντι καιρω αγαπα ο φιλος, και ο αδελφος γενναται δια καιρον αναγκης.

omni tempore diligit qui amicus est et frater in angustiis conprobatur

Ανθρωπος ενδεης φρενων διδει χειρα και εγγυαται δια τον φιλον αυτου.

homo stultus plaudet manibus cum spoponderit pro amico suo

Ο αγαπων εριδας αγαπα αμαρτηματα ο υπερυψονων την πυλην αυτου ζητει ολεθρον.

qui meditatur discordiam diligit rixas et qui exaltat ostium quaerit ruinam

Ο σκολιος την καρδιαν δεν ευρισκει καλον και ο διεστραμμενος την γλωσσαν αυτου πιπτει εις συμφοραν.

qui perversi cordis est non inveniet bonum et qui vertit linguam incidet in malum

Οστις γεννα αφρονα, γεννα αυτον δια λυπην αυτου και ο πατηρ του ανοητου δεν απολαμβανει χαραν.

natus est stultus in ignominiam suam sed nec pater in fatuo laetabitur

Η ευφραινομενη καρδια διδει ευεξιαν ως ιατρικον το δε κατατεθλιμμενον πνευμα ξηραινει τα οστα.

animus gaudens aetatem floridam facit spiritus tristis exsiccat ossa

Ο ασεβης δεχεται δωρον απο του κολπου, δια να διαστρεψη τας οδους της κρισεως.

munera de sinu impius accipit ut pervertat semitas iudicii

Επι του προσωπου του συνετου ειναι σοφια αλλ οι οφθαλμοι του αφρονος βλεπουσιν εις τα ακρα της γης.

in facie prudentis lucet sapientia oculi stultorum in finibus terrae

Ο αφρων υιος ειναι βαρυθυμια εις τον πατερα αυτου και πικρια εις την γεννησασαν αυτον.

ira patris filius stultus et dolor matris quae genuit eum

Δεν ειναι ποτε καλον να επιβαλληται ποινη εις τον δικαιον, να επιβουλευηται τις τους αρχοντας δια την ευθυτητα αυτων.

non est bonum damnum inferre iusto nec percutere principem qui recta iudicat

Ο κρατων τους λογους αυτου ειναι γνωστικος ο μακροθυμος ανθρωπος ειναι φρονιμος.

qui moderatur sermones suos doctus et prudens est et pretiosi spiritus vir eruditus

Και αυτος ο αφρων, οταν σιωπα λογιζεται σοφος και ο κλειων τα χειλη αυτου, συνετος.

stultus quoque si tacuerit sapiens putabitur et si conpresserit labia sua intellegens