Proverbs 14

Αι σοφαι γυναικες οικοδομουσι τον οικον αυτων η δε αφρων κατασκαπτει αυτον δια των χειρων αυτης.

sapiens mulier aedificavit domum suam insipiens instructam quoque destruet manibus

Ο περιπατων εν τη ευθυτητι αυτου φοβειται τον Κυριον ο δε σκολιος τας οδους αυτου καταφρονει αυτον.

ambulans recto itinere et timens Deum despicitur ab eo qui infami graditur via

Εν στοματι αφρονος ειναι η ραβδος της υπερηφανιας τα δε χειλη των σοφων θελουσι φυλαττει αυτους.

in ore stulti virga superbiae labia sapientium custodiunt eos

Οπου δεν ειναι βοες, η αποθηκη ειναι κενη η δε αφθονια των γεννηματων ειναι εκ της δυναμεως του βοος.

ubi non sunt boves praesepe vacuum est ubi autem plurimae segetes ibi manifesta fortitudo bovis

Ο αληθης μαρτυς δεν θελει ψευδεσθαι ο δε ψευδης μαρτυς εκχεει ψευδη.

testis fidelis non mentietur profert mendacium testis dolosus

Ο χλευαστης ζητει σοφιαν και δεν ευρισκει εις δε τον συνετον ειναι ευκολος η μαθησις.

quaerit derisor sapientiam et non inveniet doctrina prudentium facilis

Υπαγε κατεναντι του αφρονος ανθρωπου και δεν θελεις ευρει χειλη συνεσεως.

vade contra virum stultum et nescito labia prudentiae

Η σοφια του φρονιμου ειναι να γνωριζη την οδον αυτου η δε μωρια των αφρονων αποπλανησις.

sapientia callidi est intellegere viam suam et inprudentia stultorum errans

Οι αφρονες γελωσιν εις την ανομιαν εν μεσω δε των ευθεων ειναι χαρις.

stultis inludet peccatum inter iustos morabitur gratia

Η καρδια του ανθρωπου γνωριζει την πικριαν της ψυχης αυτου και ξενος δεν συμμετεχει της χαρας αυτης.

cor quod novit amaritudinem animae suae in gaudio eius non miscebitur extraneus

Η οικια των ασεβων θελει αφανισθη η δε σκηνη των ευθεων θελει ανθει.

domus impiorum delebitur tabernacula iustorum germinabunt

Υπαρχει οδος, ητις φαινεται ορθη εις τον ανθρωπον, αλλα τα τελη αυτης φερουσιν εις θανατον.

est via quae videtur homini iusta novissima autem eius deducunt ad mortem

Ετι και εις τον γελωτα πονει η καρδια και το τελος της χαρας ειναι λυπη.

risus dolore miscebitur et extrema gaudii luctus occupat

Ο διεφθαρμενος την καρδιαν θελει εμπλησθη απο των οδων αυτου ο δε αγαθος ανθρωπος αφ εαυτου.

viis suis replebitur stultus et super eum erit vir bonus

Ο απλους πιστευει εις παντα λογον ο δε φρονιμος προσεχει εις τα βηματα αυτου.

innocens credit omni verbo astutus considerat gressus suos

Ο σοφος φοβειται και φευγει απο του κακου αλλ ο αφρων προχωρει και θρασυνεται.

sapiens timet et declinat malum stultus transilit et confidit

Ο οξυθυμος πραττει αστοχαστως και ο κακοβουλος ανθρωπος ειναι μισητος.

inpatiens operabitur stultitiam et vir versutus odiosus est

Οι αφρονες κληρονομουσι μωριαν οι δε φρονιμοι στεφανουνται συνεσιν.

possidebunt parvuli stultitiam et astuti expectabunt scientiam

Οι κακοι υποκλινουσιν εμπροσθεν των αγαθων, και οι ασεβεις εις τας πυλας των δικαιων.

iacebunt mali ante bonos et impii ante portas iustorum

Ο πτωχος μισειται και υπο του πλησιον αυτου του δε πλουσιου οι φιλοι πολλοι.

etiam proximo suo pauper odiosus erit amici vero divitum multi

Ο καταφρονων τον πλησιον αυτου αμαρτανει ο δε ελεων τους πτωχους ειναι μακαριος.

qui despicit proximum suum peccat qui autem miseretur pauperi beatus erit

Δεν πλανωνται οι βουλευομενοι κακον; ελεος ομως και αληθεια θελει εισθαι εις τους βουλευομενους αγαθον.

errant qui operantur malum misericordia et veritas praeparant bona

Εν παντι κοπω υπαρχει κερδος η δε φλυαρια των χειλεων φερει μονον εις ενδειαν.

in omni opere erit abundantia ubi autem verba sunt plurima frequenter egestas

Τα πλουτη των σοφων ειναι στεφανος εις αυτους των δε αφρονων η υπεροχη μωρια.

corona sapientium divitiae eorum fatuitas stultorum inprudentia

Ο αληθης μαρτυς ελευθερονει ψυχας ο δε δολιος εκχεει ψευδη.

liberat animas testis fidelis et profert mendacia versipellis

Εν τω φοβω του Κυριου ειναι ελπις ισχυρα και εις τα τεκνα αυτου θελει υπαρχει καταφυγιον.

in timore Domini fiducia fortitudinis et filiis eius erit spes

Ο φοβος του Κυριου ειναι πηγη ζωης, απομακρυνων απο παγιδων θανατου.

timor Domini fons vitae ut declinet a ruina mortis

Εν τω πληθει του λαου ειναι η δοξα του βασιλεως εν δε τη ελλειψει του λαου ο αφανισμος του ηγεμονευοντος.

in multitudine populi dignitas regis et in paucitate plebis ignominia principis

Ο μακροθυμος εχει μεγαλην φρονησιν ο δε οξυθυμος ανεγειρει την αφροσυνην αυτου.

qui patiens est multa gubernatur prudentia qui autem inpatiens exaltat stultitiam suam

Η υγιαινουσα καρδια ειναι ζωη της σαρκος ο δε φθονος σαπρια των οστεων.

vita carnium sanitas cordis putredo ossuum invidia

Ο καταθλιβων τον πενητα ονειδιζει τον Ποιητην αυτου ο δε τιμων αυτον ελεει τον πτωχον.

qui calumniatur egentem exprobrat factori eius honorat autem eum qui miseretur pauperis

Ο ασεβης εκτινασσεται εν τη ασεβεια αυτου ο δε δικαιος και εν τω θανατω αυτου εχει ελπιδα.

in malitia sua expelletur impius sperat autem iustus in morte sua

Εν τη καρδια του συνετου επαναπαυεται σοφια εν μεσω δε των αφρονων φανερουται.

in corde prudentis requiescit sapientia et indoctos quoque erudiet

Η δικαιοσυνη υψονει εθνος η δε αμαρτια ειναι ονειδος λαων.

iustitia elevat gentem miseros facit populos peccatum

Ευνοια του βασιλεως ειναι προς φρονιμον δουλον θυμος δε αυτου προς τον προξενουντα αισχυνην.

acceptus est regi minister intellegens iracundiam eius inutilis sustinebit