Luke 18

Ελεγε δε και παραβολην προς αυτους περι του οτι πρεπει παντοτε να προσευχωνται και να μη αποκαμνωσι,

dicebat autem et parabolam ad illos quoniam oportet semper orare et non deficere

λεγων Κριτης τις ητο εν τινι πολει, οστις τον Θεον δεν εφοβειτο και ανθρωπον δεν εντρεπετο.

dicens iudex quidam erat in quadam civitate qui Deum non timebat et hominem non verebatur

Ητο δε χηρα τις εν εκεινη τη πολει και ηρχετο προς αυτον, λεγουσα Εκδικησον με απο του αντιδικου μου.

vidua autem quaedam erat in civitate illa et veniebat ad eum dicens vindica me de adversario meo

Και μεχρι τινος δεν ηθελησε μετα δε ταυτα ειπε καθ εαυτον Αν και τον Θεον δεν φοβωμαι και ανθρωπον δεν εντρεπωμαι,

et nolebat per multum tempus post haec autem dixit intra se et si Deum non timeo nec hominem revereor

τουλαχιστον επειδη με ενοχλει η χηρα αυτη, ας εκδικησω αυτην, δια να μη ερχηται παντοτε και με βασανιζη.

tamen quia molesta est mihi haec vidua vindicabo illam ne in novissimo veniens suggillet me

Και ειπεν ο Κυριος Ακουσατε τι λεγει ο αδικος κριτης

ait autem Dominus audite quid iudex iniquitatis dicit

ο δε Θεος δεν θελει καμει την εκδικησιν των εκλεκτων αυτου των βοωντων προς αυτον ημεραν και νυκτα, αν και μακροθυμη δι αυτους;

Deus autem non faciet vindictam electorum suorum clamantium ad se die ac nocte et patientiam habebit in illis

σας λεγω οτι θελει καμει την εκδικησιν αυτων ταχεως. Πλην ο Υιος του ανθρωπου, οταν ελθη, αρα γε θελει ευρει την πιστιν επι της γης;

dico vobis quia cito faciet vindictam illorum verumtamen Filius hominis veniens putas inveniet fidem in terra

Ειπε δε και προς τινας, τους θαρρουντας εις εαυτους οτι ειναι δικαιοι και καταφρονουντας τους λοιπους, την παραβολην ταυτην

dixit autem et ad quosdam qui in se confidebant tamquam iusti et aspernabantur ceteros parabolam istam

Ανθρωποι δυο ανεβησαν εις το ιερον δια να προσευχηθωσιν, ο εις Φαρισαιος και ο αλλος τελωνης.

duo homines ascenderunt in templum ut orarent unus Pharisaeus et alter publicanus

Ο Φαρισαιος σταθεις προσηυχετο καθ εαυτον ταυτα Ευχαριστω σοι, Θεε, οτι δεν ειμαι καθως οι λοιποι ανθρωποι, αρπαγες, αδικοι, μοιχοι, η και καθως ουτος ο τελωνης

Pharisaeus stans haec apud se orabat Deus gratias ago tibi quia non sum sicut ceteri hominum raptores iniusti adulteri vel ut etiam hic publicanus

νηστευω δις της εβδομαδος, αποδεκατιζω παντα οσα εχω.

ieiuno bis in sabbato decimas do omnium quae possideo

Και ο τελωνης μακροθεν ισταμενος, δεν ηθελεν ουδε τους οφθαλμους να υψωση εις τον ουρανον, αλλ ετυπτεν εις το στηθος αυτου, λεγων Ο Θεος, ιλασθητι μοι τω αμαρτωλω.

et publicanus a longe stans nolebat nec oculos ad caelum levare sed percutiebat pectus suum dicens Deus propitius esto mihi peccatori

Σας λεγω, Κατεβη ουτος εις τον οικον αυτου δεδικαιωμενος μαλλον παρα εκεινος διοτι πας ο υψων εαυτον θελει ταπεινωθη, ο δε ταπεινων εαυτον θελει υψωθη.

dico vobis descendit hic iustificatus in domum suam ab illo quia omnis qui se exaltat humiliabitur et qui se humiliat exaltabitur

Εφερον δε προς αυτον και τα βρεφη, δια να εγγιζη αυτα ιδοντες δε οι μαθηται, επεπληξαν αυτους.

adferebant autem ad illum et infantes ut eos tangeret quod cum viderent discipuli increpabant illos

Ο Ιησους ομως προσκαλεσας αυτα, ειπεν Αφησατε τα παιδια να ερχωνται προς εμε, και μη εμποδιζετε αυτα διοτι των τοιουτων ειναι η βασιλεια του Θεου.

Iesus autem convocans illos dixit sinite pueros venire ad me et nolite eos vetare talium est enim regnum Dei

Αληθως σας λεγω, Οστις δεν δεχθη την βασιλειαν του Θεου ως παιδιον, δεν θελει εισελθει εις αυτην.

amen dico vobis quicumque non acceperit regnum Dei sicut puer non intrabit in illud

Και αρχων τις ηρωτησεν αυτον λεγων Διδασκαλε αγαθε, τι να πραξω δια να κληρονομησω ζωην αιωνιον;

et interrogavit eum quidam princeps dicens magister bone quid faciens vitam aeternam possidebo

Και ο Ιησους ειπε προς αυτον Τι με λεγεις αγαθον; ουδεις αγαθος ειμη εις ο Θεος.

dixit autem ei Iesus quid me dicis bonum nemo bonus nisi solus Deus

Τας εντολας εξευρεις Μη μοιχευσης, Μη φονευσης, Μη κλεψης, Μη ψευδομαρτυρησης, Τιμα τον πατερα σου και την μητερα σου.

mandata nosti non occides non moechaberis non furtum facies non falsum testimonium dices honora patrem tuum et matrem

Ο δε ειπε Ταυτα παντα εφυλαξα εκ νεοτητος μου.

qui ait haec omnia custodivi a iuventute mea

Ακουσας δε ταυτα ο Ιησους, ειπε προς αυτον Ετι εν σοι λειπει παντα οσα εχεις πωλησον και διαμοιρασον εις πτωχους, και θελεις εχει θησαυρον εν ουρανω, και ελθε, ακολουθει μοι.

quo audito Iesus ait ei adhuc unum tibi deest omnia quaecumque habes vende et da pauperibus et habebis thesaurum in caelo et veni sequere me

Ο δε ακουσας ταυτα εγεινε περιλυπος διοτι ητο πλουσιος σφοδρα.

his ille auditis contristatus est quia dives erat valde

Ιδων δε αυτον ο Ιησους περιλυπον γενομενον, ειπε Πως δυσκολως θελουσιν εισελθει εις την βασιλειαν του Θεου οι εχοντες τα χρηματα

videns autem illum Iesus tristem factum dixit quam difficile qui pecunias habent in regnum Dei intrabunt

διοτι ευκολωτερον ειναι να περαση καμηλος δια τρυπης βελονης, παρα πλουσιος να εισελθη εις την βασιλειαν του Θεου.

facilius est enim camelum per foramen acus transire quam divitem intrare in regnum Dei

Ειπον δε οι ακουσαντες Και τις δυναται να σωθη;

et dixerunt qui audiebant et quis potest salvus fieri

Ο δε ειπε Τα αδυνατα παρα ανθρωποις ειναι δυνατα παρα τω Θεω.

ait illis quae inpossibilia sunt apud homines possibilia sunt apud Deum

Ειπε δε ο Πετρος Ιδου, ημεις αφηκαμεν παντα και σε ηκολουθησαμεν.

ait autem Petrus ecce nos dimisimus omnia et secuti sumus te

Ο δε ειπε προς αυτους Αληθως σας λεγω οτι δεν ειναι ουδεις, οστις αφηκεν οικιαν η γονεις η αδελφους η γυναικα η τεκνα ενεκεν της βασιλειας του Θεου,

qui dixit eis amen dico vobis nemo est qui reliquit domum aut parentes aut fratres aut uxorem aut filios propter regnum Dei

οστις δεν θελει απολαυσει πολλαπλασια εν τω καιρω τουτω και εν τω ερχομενω αιωνι ζωην αιωνιον.

et non recipiat multo plura in hoc tempore et in saeculo venturo vitam aeternam

Παραλαβων δε τους δωδεκα, ειπε προς αυτους Ιδου, αναβαινομεν εις Ιεροσολυμα, και θελουσιν εκτελεσθη παντα τα γεγραμμενα δια των προφητων εις τον Υιον του ανθρωπου.

adsumpsit autem Iesus duodecim et ait illis ecce ascendimus Hierosolyma et consummabuntur omnia quae scripta sunt per prophetas de Filio hominis

Διοτι θελει παραδοθη εις τα εθνη και θελει εμπαιχθη και υβρισθη και εμπτυσθη,

tradetur enim gentibus et inludetur et flagellabitur et conspuetur

και μαστιγωσαντες θελουσι θανατωσει αυτον, και τη τριτη ημερα θελει αναστηθη.

et postquam flagellaverint occident eum et die tertia resurget

Και αυτοι δεν ενοησαν ουδεν εκ τουτων, και ητο ο λογος ουτος κεκρυμμενος απ αυτων, και δεν ενοουν τα λεγομενα.

et ipsi nihil horum intellexerunt et erat verbum istud absconditum ab eis et non intellegebant quae dicebantur

Οτε δε επλησιαζεν εις την Ιεριχω, τυφλος τις εκαθητο παρα την οδον ζητων

factum est autem cum adpropinquaret Hiericho caecus quidam sedebat secus viam mendicans

ακουσας δε οχλον διαβαινοντα, ηρωτα τι ειναι τουτο.

et cum audiret turbam praetereuntem interrogabat quid hoc esset

Απηγγειλαν δε προς αυτον οτι Ιησους ο Ναζωραιος διαβαινει.

dixerunt autem ei quod Iesus Nazarenus transiret

Και εφωναξε λεγων Ιησου, υιε του Δαβιδ, ελεησον με.

et clamavit dicens Iesu Fili David miserere mei

Και οι προπορευομενοι επεπληττον αυτον δια να σιωπηση αλλ αυτος πολλω μαλλον εκραζεν Υιε του Δαβιδ, ελεησον με.

et qui praeibant increpabant eum ut taceret ipse vero multo magis clamabat Fili David miserere mei

Σταθεις δε ο Ιησους, προσεταξε να φερθη προς αυτον. Και αφου επλησιασεν, ηρωτησεν αυτον

stans autem Iesus iussit illum adduci ad se et cum adpropinquasset interrogavit illum

λεγων Τι θελεις να σοι καμω; Ο δε ειπε Κυριε, να αναβλεψω.

dicens quid tibi vis faciam at ille dixit Domine ut videam

Και ο Ιησους ειπε προς αυτον Αναβλεψον η πιστις σου σε εσωσε.

et Iesus dixit illi respice fides tua te salvum fecit

Και παρευθυς ανεβλεψε και ηκολουθει αυτον δοξαζων τον Θεον και πας ο λαος ιδων ηνεσε τον Θεον.

et confestim vidit et sequebatur illum magnificans Deum et omnis plebs ut vidit dedit laudem Deo