Job 41

Δυνασαι να συρης εξω τον Λευιαθαν δια αγκιστρου; η να περιδεσης την γλωσσαν αυτου με φορβιαν;

an extrahere poteris Leviathan hamo et fune ligabis linguam eius

Δυνασαι να βαλης χαλινον εις την ρινα αυτου; η να τρυπησης την σιαγονα αυτου με ακανθαν;

numquid pones circulum in naribus eius et armilla perforabis maxillam eius

Θελει πληθυνει προς σε ικεσιας; θελει σοι λαλησει μετα γλυκυτητος;

numquid multiplicabit ad te preces aut loquetur tibi mollia

Θελει καμει συνθηκην μετα σου; θελεις παρει αυτον δια δουλον παντοτεινον;

numquid feriet tecum pactum et accipies eum servum sempiternum

Θελεις παιζει μετ αυτου ως μετα πτηνου; η θελεις δεσει αυτον δια τας θεραπαινας σου;

numquid inludes ei quasi avi aut ligabis illum ancillis tuis

Θελουσι καμει οι φιλοι συμποσιον εξ αυτου; θελουσι μοιρασει αυτον μεταξυ των εμπορων;

concident eum amici divident illum negotiatores

Δυνασαι να γεμισης το δερμα αυτου με βελη; η την κεφαλην αυτου με αλιευτικα καμακια;

numquid implebis sagenas pelle eius et gurgustium piscium capite illius

Βαλε την χειρα σου επ αυτον ενθυμηθητι τον πολεμον μη καμης πλεον τουτο.

pone super eum manum tuam memento belli nec ultra addas loqui

Ιδου, η ελπις να πιαση τις αυτον ειναι ματαια δεν ηθελε μαλιστα εκπλαγη εις την θεωριαν αυτου;

ecce spes eius frustrabitur eum et videntibus cunctis praecipitabitur

Ουδεις ειναι τοσον τολμηρος ωστε να εγειρη αυτον και τις δυναται να σταθη εμπροσθεν εμου;

non quasi crudelis suscitabo eum quis enim resistere potest vultui meo

Τις προτερον εδωκεν εις εμε και να ανταποδοσω; τα υποκατω παντος του ουρανου ειναι εμου.

quis ante dedit mihi ut reddam ei omnia quae sub caelo sunt mea sunt

Δεν θελω σιωπησει τα μελη αυτου ουδε την δυναμιν ουδε την ευαρεστον αυτου συμμετριαν.

non parcam ei et verbis potentibus et ad deprecandum conpositis

Τις να εξιχνιαση την επιφανειαν του ενδυματος αυτου; τις να εισελθη εντος των διπλων σιαγονων αυτου;

quis revelavit faciem indumenti eius et in medium oris eius quis intrabit

Τις δυναται να ανοιξη τας πυλας του προσωπου αυτου; οι οδοντες αυτου κυκλω ειναι τρομεροι.

portas vultus eius quis aperiet per gyrum dentium eius formido

Αι ισχυραι ασπιδες αυτου ειναι το εγκαυχημα αυτου, συγκεκλεισμεναι ομου δια σφιγκτου σφραγισματος

corpus illius quasi scuta fusilia et conpactum squamis se prementibus

η μια ενουται μετα της αλλης, ωστε ουδε αηρ δυναται να περαση δι αυτων

una uni coniungitur et ne spiraculum quidem incedit per eas

ειναι προσκεκολλημεναι η μια μετα της αλλης συνεχονται ουτως, ωστε δεν δυνανται να αποσπασθωσιν.

una alteri adherebunt et tenentes se nequaquam separabuntur

Εις τον πταρνισμον αυτου λαμπει φως, και οι οφθαλμοι αυτου ειναι ως τα βλεφαρα της αυγης.

sternutatio eius splendor ignis et oculi eius ut palpebrae diluculi

Εκ του στοματος αυτου εξερχονται λαμπαδες καιομεναι και σπινθηρες πυρος εξακοντιζονται.

de ore eius lampades procedunt sicut taedae ignis accensae

Εκ των μυκτηρων αυτου εξερχεται καπνος, ως εξ αγγειου κοχλαζοντος η λεβητος.

de naribus eius procedit fumus sicut ollae succensae atque ferventis

Η πνοη αυτου αναπτει ανθρακας, και φλοξ εξερχεται εκ του στοματος αυτου

halitus eius prunas ardere facit et flamma de ore eius egreditur

Εν τω τραχηλω αυτου κατοικει δυναμις, και τρομος προπορευεται εμπροσθεν αυτου.

in collo eius morabitur fortitudo et faciem eius praecedet egestas

Τα στρωματα της σαρκος αυτου ειναι συγκεκολλημενα ειναι στερεα επ αυτον δεν δυνανται να σαλευθωσιν.

membra carnium eius coherentia sibi mittet contra eum fulmina et ad locum alium non ferentur

Η καρδια αυτου ειναι στερεα ως λιθος σκληρα μαλιστα ως η κατω μυλοπετρα.

cor eius indurabitur quasi lapis et stringetur quasi malleatoris incus

Οτε ανεγειρεται, φριττουσιν οι δυνατοι, και εκ του φοβου παραφρονουσιν.

cum sublatus fuerit timebunt angeli et territi purgabuntur

Η ρομφαια του συναπαντωντος αυτον δεν δυναται να ανθεξη η λογχη, το δορυ, ουδε ο θωραξ.

cum adprehenderit eum gladius subsistere non poterit neque hasta neque torax

Θεωρει τον σιδηρον ως αχυρον, τον χαλκον ως ξυλον σαθρον.

reputabit enim quasi paleas ferrum et quasi lignum putridum aes

Τα βελη δεν δυνανται να τρεψωσιν αυτον εις φυγην αι πετραι της σφενδονης ειναι εις αυτον ως στυπιον.

non fugabit eum vir sagittarius in stipulam versi sunt ei lapides fundae

Τα ακοντια λογιζονται ως στυπιον γελα εις το σεισμα της λογχης.

quasi stipulam aestimabit malleum et deridebit vibrantem hastam

Οξεις λιθοι κοιτονται υποκατω αυτου υποστρονει τα αγκυλωτα σωματα επι πηλου.

sub ipso erunt radii solis sternet sibi aurum quasi lutum

Καμνει την αβυσσον ως λεβητα να κοχλαζη καθιστα την θαλασσαν ως σκευος μυρεψου.

fervescere faciet quasi ollam profundum mare ponet quasi cum unguenta bulliunt

Αφινει οπισω την πορειαν φωτεινην ηθελε τις υπολαβει την αβυσσον ως πολιαν.

post eum lucebit semita aestimabit abyssum quasi senescentem

Επι της γης δεν υπαρχει ομοιον αυτου, δεδημιουργημενον ουτως αφοβον.

non est super terram potestas quae conparetur ei qui factus est ut nullum timeret

Περιορα παντα τα υψηλα ειναι βασιλευς επι παντας τους υιους της υπερηφανιας.

omne sublime videt ipse est rex super universos filios superbiae