Job 36

Και ο Ελιου εξηκολουθησε και ειπεν

addens quoque Heliu haec locutus est

Υπομεινον με ολιγον, και θελω σε διδαξει διοτι εχω ετι λογους υπερ του Θεου.

sustine me paululum et indicabo tibi adhuc enim habeo quod pro Deo loquar

Θελω λαβει τα επιχειρηματα μου μακροθεν, και θελω αποδωσει δικαιοσυνην εις τον Ποιητην μου

repetam scientiam meam a principio et operatorem meum probabo iustum

διοτι οι λογοι μου επ αληθειας δεν θελουσιν εισθαι ψευδεις πλησιον σου ειναι ο τελειος κατα την γνωσιν.

vere enim absque mendacio sermones mei et perfecta scientia probabitur tibi

Ιδου, ο Θεος ειναι ισχυρος, ομως δεν καταφρονει ουδενα ισχυρος εις δυναμιν σοφιας.

Deus potentes non abicit cum et ipse sit potens

Δεν θελει ζωοποιησει τον ασεβη εις δε τους πτωχους διδει το δικαιον.

sed non salvat impios et iudicium pauperibus tribuit

Δεν αποσυρει τους οφθαλμους αυτου απο των δικαιων, αλλα και μετα βασιλεων βαλλει αυτους επι θρονου μαλιστα καθιζει αυτους διαπαντος, και ειναι υψωμενοι.

non aufert a iusto oculos suos et reges in solio conlocat in perpetuum et illi eriguntur

Και εαν ηθελον εισθαι δεδεμενοι με δεσμα και πιασθη με σχοινια θλιψεως,

et si fuerint in catenis et vinciantur funibus paupertatis

τοτε φανερονει εις αυτους τα εργα αυτων και τας παραβασεις αυτων, οτι υπερηυξησαν,

indicabit eis opera eorum et scelera eorum quia violenti fuerint

και ανοιγει το ωτιον αυτων εις διδασκαλιαν, και απο της ανομιας προσταζει να επιστρεψωσιν.

revelabit quoque aurem eorum ut corripiat et loquetur ut revertantur ab iniquitate

Εαν υπακουσωσι και δουλευσωσι, θελουσι τελειωσει τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευφροσυναις.

si audierint et observaverint conplebunt dies suos in bono et annos suos in gloria

Αλλ εαν δεν υπακουσωσι, θελουσι διαπερασθη υπο ρομφαιας και θελουσι τελευτησει εν αγνωσια.

si autem non audierint transibunt per gladium et consumentur in stultitia

Οι δε υποκριται την καρδιαν επισωρευουσιν οργην δεν θελουσι βοησει οταν δεση αυτους

simulatores et callidi provocant iram Dei neque clamabunt cum vincti fuerint

αυτοι αποθνησκουσιν εν τη νεοτητι, και η ζωη αυτων τελειονει μεταξυ των ασελγων.

morietur in tempestate anima eorum et vita eorum inter effeminatos

Λυτρονει τον τεθλιμμενον εν τη θλιψει αυτου και ανοιγει τα ωτα αυτων εν συμφορα

eripiet pauperem de angustia sua et revelabit in tribulatione aurem eius

και ουτως ηθελε σε εκβαλει απο της στενοχωριας εις ευρυχωριαν, οπου δεν υπαρχει στενοχωρια και το παρατιθεμενον επι της τραπεζης σου θελει εισθαι πληρες παχους.

igitur salvabit te de ore angusto latissime et non habentis fundamentum subter se requies autem mensae tuae erit plena pinguedine

Αλλα συ εξεπληρωσας δικην ασεβους δικη και κρισις θελουσι σε καταλαβει.

causa tua quasi impii iudicata est causam iudiciumque recipies

Επειδη υπαρχει θυμος, προσεχε μη σε εξαφανιση δια της προσβολης αυτου τοτε ουδε μεγα λυτρον ηθελε σε λυτρωσει.

non te ergo superet ira ut aliquem opprimas nec multitudo donorum inclinet te

Θελει αποβλεψει εις τα πλουτη σου, ουτε εις χρυσιον ουτε εις πασαν την ισχυν της δυναμεως;

depone magnitudinem tuam absque tribulatione et omnes robustos fortitudine

Μη επιποθει την νυκτα, καθ ην οι λαοι εκκοπτονται εν τω τοπω αυτων.

ne protrahas noctem ut ascendant populi pro eis

Προσεχε, μη στραφης προς την ανομιαν διοτι συ προεκρινας τουτο μαλλον παρα την θλιψιν.

cave ne declines ad iniquitatem hanc enim coepisti sequi post miseriam

Ιδου, ο Θεος ειναι υψωμενος δια της δυναμεως αυτου τις διδασκει ως αυτος;

ecce Deus excelsus in fortitudine sua et nullus ei similis in legislatoribus

Τις διωρισεν εις αυτον την οδον αυτου; η τις δυναται να ειπη, Επραξας ανομιαν;

quis poterit scrutari vias eius aut quis ei dicere operatus es iniquitatem

Ενθυμου να μεγαλυνης το εργον αυτου, το οποιον θεωρουσιν οι ανθρωποι.

memento quod ignores opus eius de quo cecinerunt viri

Πας ανθρωπος βλεπει αυτο ο ανθρωπος θεωρει αυτο μακροθεν.

omnes homines vident eum unusquisque intuetur procul

Ιδου, ο Θεος ειναι μεγας και ακατανοητος εις ημας, και ο αριθμος των ετων αυτου ανεξερευνητος.

ecce Deus magnus vincens scientiam nostram numerus annorum eius inaestimabilis

Οταν ανασυρη τας ρανιδας του υδατος, αυται καταχεουσιν εκ των ατμων αυτου βροχην,

qui aufert stillas pluviae et effundit imbres ad instar gurgitum

την οποιαν τα νεφη ραινουσιν αφθονως σταλαζουσιν επι τον ανθρωπον.

qui de nubibus fluunt quae praetexunt cuncta desuper

Δυναται τις ετι να εννοηση τας εφαπλωσεις των νεφελων, τον κροτον της σκηνης αυτου;

si voluerit extendere nubes quasi tentorium suum

Ιδου, εφαπλονει το φως αυτου επ αυτην και σκεπαζει τους πυθμενας της θαλασσης

et fulgurare lumine suo desuper cardines quoque maris operiet

επειδη δι αυτων δικαζει τους λαους και διδει τροφην αφθονως.

per haec enim iudicat populos et dat escas multis mortalibus

Εν ταις παλαμαις αυτου κρυπτει την αστραπην και προσταζει αυτην εις ο, τι εχει να απαντηση.

in manibus abscondit lucem et praecipit ei ut rursus adveniat

Παραγγελλει εις αυτην υπερ του φιλου αυτου, κατα δε του ασεβους ετοιμαζει οργην.

adnuntiat de ea amico suo quod possessio eius sit et ad eam possit ascendere