Job 28

Βεβαιως ειναι τοπος του αργυριου οθεν εξαγεται, και τοπος του χρυσιου οπου καθαριζεται

habet argentum venarum suarum principia et auro locus est in quo conflatur

ο σιδηρος λαμβανεται εκ της γης και ο χαλκος χυνεται εκ της πετρας.

ferrum de terra tollitur et lapis solutus calore in aes vertitur

Βαλλει μεν ο ανθρωπος ορια εις το σκοτος και ανιχνευει τα παντα μεχρι τελειοτητος τους λιθους του σκοτους και της σκιας του θανατου.

tempus posuit tenebris et universorum finem ipse considerat lapidem quoque caliginis et umbram mortis

Χειμαρρος εξορμα εκ του τοπου οπου κατοικει υδατα αδοκιμαστα υπο του ποδος ταυτα ολιγοστευουσι και αναχωρουσιν απο των ανθρωπων.

dividit torrens a populo peregrinante eos quos oblitus est pes egentis hominum et invios

Περι δε της γης, εξ αυτης εξερχεται ο αρτος και υποκατωθεν αυτης ανασκαπτεται ως υπο πυρος

terra de qua oriebatur panis in loco suo igne subversa est

οι λιθοι αυτης ειναι τοπος σαπφειρων και εν αυτη χωμα χρυσιου.

locus sapphyri lapides eius et glebae illius aurum

Την οδον εκεινην δεν γνωριζει πτηνον και οφθαλμος γυπος δεν ειδεν αυτην

semitam ignoravit avis nec intuitus est oculus vulturis

τα θηρια δεν επατησαν αυτην, ο αγριος λεων δεν επερασε δι αυτης.

non calcaverunt eam filii institorum nec pertransivit per eam leaena

Εκτεινει την χειρα αυτου επι τον σκληρον βραχον ανατρεπει τα ορη απο της ριζης.

ad silicem extendit manum suam subvertit a radicibus montes

Εγκοπτει ποταμους μεταξυ των βραχων και ο οφθαλμος αυτου ανακαλυπτει παν πολυτιμον.

in petris rivos excidit et omne pretiosum vidit oculus eius

Δεσμευει των ποταμων την πλημμυραν και το κεκρυμμενον εκφερει εις φως.

profunda quoque fluviorum scrutatus est et abscondita produxit in lucem

Αλλ η σοφια ποθεν θελει ευρεθη; και που ειναι ο τοπος της συνεσεως;

sapientia vero ubi invenitur et quis est locus intellegentiae

Ο ανθρωπος δεν γνωριζει την τιμην αυτης και δεν ευρισκεται εν τη γη των ζωντων.

nescit homo pretium eius nec invenitur in terra suaviter viventium

Η αβυσσος λεγει, δεν ειναι εν εμοι και η θαλασσα λεγει, δεν ειναι μετ εμου.

abyssus dicit non est in me et mare loquitur non est mecum

Δεν δυναται να δοθη χρυσιον αντ αυτης και αργυριον δεν δυναται να ζυγισθη εις ανταλλαγμα αυτης.

non dabitur aurum obrizum pro ea nec adpendetur argentum in commutatione eius

Δεν δυναται να εκτιμηθη με το χρυσιον του Οφειρ, με τον πολυτιμον ονυχα και σαπφειρον.

non conferetur tinctis Indiae coloribus nec lapidi sardonico pretiosissimo vel sapphyro

Το χρυσιον και ο κρυσταλλος δεν δυναται να εξισωθωσι με αυτην και ανταλλαγμα αυτης να γεινη με σκευη καθαρωτατου χρυσιου.

non adaequabitur ei aurum vel vitrum nec commutabuntur pro ea vasa auri

Δεν θελει μνημονευθη κοραλλιον, η μαργαριται διοτι η τιμη της σοφιας ειναι υπερτερα των πολυτιμων λιθων.

excelsa et eminentia non memorabuntur conparatione eius trahitur autem sapientia de occultis

Το τοπαζιον της Αιθιοπιας δεν θελει εξισωθη με αυτην δεν θελει εκτιμηθη με καθαρον χρυσιον.

non adaequabitur ei topazium de Aethiopia nec tincturae mundissimae conponetur

Ποθεν λοιπον ερχεται η σοφια; και που ειναι ο τοπος της συνεσεως;

unde ergo sapientia veniet et quis est locus intellegentiae

Ειναι βεβαιως κεκρυμμενη απο των οφθαλμων παντων των ζωντων, και εσκεπασμενη απο των πτηνων του ουρανου.

abscondita est ab oculis omnium viventium volucres quoque caeli latet

Η απωλεια και ο θανατος λεγουσι, Δια των ωτων ημων ηκουσαμεν την φημην αυτης.

perditio et mors dixerunt auribus nostris audivimus famam eius

Ο Θεος εννοει την οδον αυτης, και αυτος γνωριζει τον τοπον αυτης.

Deus intellegit viam eius et ipse novit locum illius

Επειδη αυτος θεωρει εως των περατων της γης, βλεπει υποκατω παντος του ουρανου,

ipse enim fines mundi intuetur et omnia quae sub caelo sunt respicit

δια να ζυγιζη το βαρος των ανεμων, και να σταθμιζη τα υδατα με μετρον.

qui fecit ventis pondus et aquas adpendit mensura

Οτε εκαμε νομον δια την βροχην και οδον δια την αστραπην της βροντης,

quando ponebat pluviis legem et viam procellis sonantibus

τοτε ειδε και εφανερωσεν αυτην ητοιμασεν αυτην και μαλιστα εξιχνιασεν αυτην.

tunc vidit illam et enarravit et praeparavit et investigavit

Και ειπε προς τον ανθρωπον, Ιδου, ο φοβος του Κυριου, ουτος ειναι η σοφια, και η αποχη απο του κακου συνεσις.

et dixit homini ecce timor Domini ipsa est sapientia et recedere a malo intellegentia