Psalms 102

Προσευχη του τεθλιμμενου, οταν αδημονη, και εκχεη το παραπονον αυτου ενωπιον του Κυριου. Κυριε, εισακουσον της προσευχης μου, και η κραυγη μου ας ελθη προς σε.
Молитва вбогого, коли він слабне та перед Господнім лицем виливає мову свою.
Μη κρυψης το προσωπον σου απ εμου καθ ην ημεραν θλιβομαι, κλινον προς εμε το ωτιον σου καθ ην ημεραν σε επικαλουμαι, ταχεως επακουε μου.
Господи, вислухай молитву мою, і благання моє нехай дійде до Тебе!
Διοτι εξελιπον ως καπνος αι ημεραι μου, και τα οστα μου ως φρυγανον κατεξηρανθησαν.
Не ховай від мене обличчя Свого, в день недолі моєї схили Своє ухо до мене, в день благання озвися небавом до мене!
Επληγωθη η καρδια μου και εξηρανθη ως χορτος, ωστε ελησμονησα να τρωγω τον αρτον μου.
Бо минають, як дим, мої дні, а кості мої немов висохли в огнищі...
Απο φωνης του στεναγμου μου εκολληθησαν τα οστα μου εις το δερμα μου.
Як трава та побите та висохло серце моє, так що я забував їсти хліб свій...
Κατεσταθην ομοιος του ερημικου πελεκανος εγεινα ως νυκτοκοραξ εν ταις ερημοις.
Від зойку стогнання мого прилипли до тіла мого мої кості...
Αγρυπνω και ειμαι ως στρουθιον μοναζον επι δωματος.
Уподобився я пеликанові пустині, я став, як той пугач руїн!
Ολην την ημεραν με ονειδιζουσιν οι εχθροι μου οι μαινομενοι ομνυουσι κατ εμου.
Я безсонний, і став, немов пташка самотня на дасі...
Διοτι εφαγον στακτην ως αρτον και συνεκερασα με δακρυα το ποτον μου,
Увесь день ображають мене вороги мої, ті, хто з мене кепкує, заприсяглись проти мене!
Εξ αιτιας της οργης σου και της αγανακτησεως σου διοτι σηκωσας με ερριψας κατω.
і попіл я їм, немов хліб, а напої свої із плачем перемішую,
Αι ημεραι μου παρερχονται ως σκια, και εγω εξηρανθην ως χορτος.
через гнів Твій та лютість Твою, бо підняв був мене Ти та й кинув мене...
Συ δε, Κυριε, εις τον αιωνα διαμενεις, και το μνημοσυνον σου εις γενεαν και γενεαν.
Мої дні як похилена тінь, а я сохну, немов та трава!
Συ θελεις σηκωθη, θελεις σπλαγχνισθη την Σιων διοτι ειναι καιρος να ελεησης αυτην, διοτι ο διωρισμενος καιρος εφθασεν.
А Ти, Господи, будеш повік пробувати, а пам'ять Твоя з роду в рід.
Επειδη οι δουλοι σου αρεσκονται εις τους λιθους αυτης και σπλαγχνιζονται το χωμα αυτης.
Ти встанеш та змилуєшся над Сіоном, бо час учинити йому милосердя, бо прийшов речінець,
Τοτε τα εθνη θελουσι φοβηθη το ονομα του Κυριου, και παντες οι βασιλεις της γης την δοξαν σου.
бо раби Твої покохали й каміння його, і порох його полюбили!
Οταν ο Κυριος οικοδομηση την Σιων θελει φανη εν τη δοξα αυτου.
і будуть боятись народи Господнього Ймення, а всі земні царі слави Твоєї.
Θελει επιβλεψει επι την προσευχην των εγκαταλελειμμενων και δεν θελει καταφρονησει την δεησιν αυτων.
Бо Господь побудує Сіона, появиться в славі Своїй.
Τουτο θελει γραφθη δια την γενεαν την επερχομενην και ο λαος, οστις θελει δημιουργηθη, θελει αινει τον Κυριον.
До молитви забутих звернеться Він, і молитви їхньої не осоромить.
Διοτι εκυψεν εκ του υψους του αγιαστηριου αυτου, εξ ουρανου επεβλεψεν ο Κυριος επι την γην,
Запишеться це поколінню майбутньому, і народ, який створений буде, хвалитиме Господа,
δια να ακουση τον στεναγμον των δεσμιων, δια να λυση τους καταδεδικασμενους εις θανατον
бо споглянув Він із високости святої Своєї, Господь зорив на землю з небес,
δια να κηρυττωσιν εν Σιων το ονομα του Κυριου και την αινεσιν αυτου εν Ιερουσαλημ,
щоб почути зідхання ув'язненого, щоб на смерть прирокованих визволити,
οταν συναχθωσιν ομου οι λαοι και αι βασιλειαι, δια να δουλευσωσι τον Κυριον.
щоб розповідати про Ймення Господнє в Сіоні, а в Єрусалимі про славу Його,
Ηδυνατισεν εν τη οδω την ισχυν μου συνετεμε τας ημερας μου.
коли разом зберуться народи й держави служити Господеві.
Εγω ειπα, μη με αρπασης, Θεε μου, εν τω ημισει των ημερων μου τα ετη σου ειναι εις γενεας γενεων.
Мою силу в дорозі Він виснажив, дні мої скоротив...
Κατ αρχας συ, Κυριε, την γην εθεμελιωσας, και εργα των χειρων σου ειναι οι ουρανοι.
Я кажу: Боже мій, не бери Ти мене в половині днів моїх! Твої роки на вічні віки.
Αυτοι θελουσιν απολεσθη, συ δε διαμενεις και παντες ως ιματιον θελουσι παλαιωθη ως περιενδυμα θελεις τυλιξει αυτους, και θελουσιν αλλαχθη
Колись землю Ти був заклав, а небо то чин Твоїх рук,
συ ομως εισαι ο αυτος, και τα ετη σου δεν θελουσιν εκλειψει.
позникають вони, а Ти будеш стояти... і всі вони, як одежа, загинуть, Ти їх зміниш, немов те вбрання, і минуться вони...
Οι υιοι των δουλων σου θελουσι κατοικει, και το σπερμα αυτων θελει διαμενει ενωπιον σου.
Ти ж Той Самий, а роки Твої не закінчаться! Сини Твоїх рабів будуть жити, а їхнє насіння стоятиме міцно перед обличчям Твоїм!