Psalms 120

Ωιδη των Αναβαθμων. Εν τη θλιψει μου εκραξα προς τον Κυριον, και εισηκουσε μου.

Sıkıntıya düşünce RAB’be seslendim; Yanıtladı beni.

Κυριε, λυτρωσον την ψυχην μου απο χειλεων ψευδων, απο γλωσσης δολιας.

Ya RAB, kurtar canımı yalancı dudaklardan, Aldatıcı dillerden!

Τι θελει σοι δωσει η τι θελει σοι προσθεσει, η δολια γλωσσα;

Ey aldatıcı dil, RAB ne verecek sana, Daha ne verecek?

Τα ηκονημενα βελη του δυνατου, μετα ανθρακων αρκευθου.

Yiğidin sivri oklarıyla Retem çalısından alevli korlar!

Ουαι εις εμε, διοτι παροικω εν Μεσεχ, κατοικω εν ταις σκηναις του Κηδαρ

Vay bana, Meşek’te garip kaldım sanki, Kedar çadırları arasında oturdum.

Πολυν καιρον κατωκησεν η ψυχη μου μετα των μισουντων την ειρηνην.

Fazla kaldım Barıştan nefret edenler arasında.

Εγω αγαπω την ειρηνην αλλ οταν ομιλω, αυτοι ετοιμαζονται δια πολεμον.

Ben barış yanlısıyım, Ama söze başladığımda, Onlar savaşa kalkıyor!