Psalms 12

Εις τον πρωτον μουσικον, επι Σεμινιθ. Ψαλμος του Δαβιδ. Σωσον, Κυριε διοτι εξελιπεν οσιος, διοτι εχαθησαν οι φιλαληθεις μεταξυ των υιων των ανθρωπων.

Kurtar beni, ya RAB, sadık kulun kalmadı, Güvenilir insanlar yok oldu.

Εκαστος λαλει ματαιοτητα προς τον πλησιον αυτου με χειλη δολια λαλουσιν απο διπλης καρδιας.

Herkes birbirine yalan söylüyor, Dalkavukluk, ikiyüzlülük ediyor.

Ας εξολοθρευση ο Κυριος παντα τα χειλη τα δολια, την γλωσσαν την μεγαλορρημονα.

Sustursun RAB dalkavukların ağzını, Büyüklenen dilleri.

Διοτι ειπον, Θελομεν υπερισχυσει δια της γλωσσης ημων τα χειλη ημων ειναι ημετερα τις θελει εισθαι κυριος εφ ημας;

Onlar ki, “Dilimizle kazanırız, Dudaklarımız emrimizde, Kim bize efendilik edebilir?” derler.

Δια την ταλαιπωριαν των πτωχων, δια τον στεναγμον των πενητων, τωρα θελω εγερθη, λεγει ο Κυριος θελω θεσει εν ασφαλεια εκεινον, κατα του οποιου φυσα ο ασεβης.

“Şimdi kalkacağım” diyor RAB, “Çünkü mazlumlar eziliyor, Yoksullar inliyor, Özledikleri kurtuluşu vereceğim onlara.”

Τα λογια του Κυριου ειναι λογια καθαρα αργυριον δεδοκιμασμενον εν πηλινω χωνευτηριω, κεκαθαρισμενον επταπλασιως.

RAB’bin sözleri pak sözlerdir; Toprak ocakta eritilmiş, Yedi kez arıtılmış gümüşe benzer.

Συ, Κυριε, θελεις φυλαξει αυτους θελεις διατηρησει αυτους απο της γενεας ταυτης εις τον αιωνα.

Sen onları koru, ya RAB, Bu kötü kuşaktan hep uzak tut!

Οι ασεβεις περιπατουσι κυκλω, οταν οι αχρειοι υψωθωσι μεταξυ των υιων των ανθρωπων.

İnsanlar arasında alçaklık rağbet görünce, Kötüler her yanda dolaşır oldu.