Psalms 109

Εις τον πρωτον μουσικον. Ψαλμος του Δαβιδ. Θεε της αινεσεως μου, μη σιωπησης
Ey övgüler sunduğum Tanrı, Sessiz kalma!
διοτι στομα ασεβους και στομα δολιου ηνοιχθησαν επ εμε ελαλησαν κατ εμου με γλωσσαν ψευδη
Çünkü kötüler, yalancılar Bana karşı ağzını açtı, Karalıyorlar beni.
και με λογους μισους με περιεκυκλωσαν και με επολεμησαν αναιτιως.
Nefret dolu sözlerle beni kuşatıp Yok yere bana savaş açtılar.
Αντι της αγαπης μου ειναι αντιδικοι εις εμε εγω δε προσευχομαι.
Sevgime karşılık bana düşman oldular, Bense dua etmekteyim.
Και ανταπεδωκαν εις εμε κακον αντι καλου, και μισος αντι της αγαπης μου.
İyiliğime kötülük, Sevgime nefretle karşılık verdiler.
Καταστησον ασεβη επ αυτον και διαβολος ας στεκη εκ δεξιων αυτου.
Kötü bir adam koy düşmanın başına, Sağında onu suçlayan biri dursun!
Οταν κρινηται, ας εξελθη καταδεδικασμενος και η προσευχη αυτου ας γεινη εις αμαρτιαν.
Yargılanınca suçlu çıksın, Duası bile günah sayılsın!
Ας γεινωσιν αι ημεραι αυτου ολιγαι αλλος ας λαβη την επισκοπην αυτου.
[] Ömrü kısa olsun, Görevini bir başkası üstlensin!
Ας γεινωσιν οι υιοι αυτου ορφανοι και η γυνη αυτου χηρα.
Çocukları öksüz, Karısı dul kalsın!
Και ας περιπλανωνται παντοτε οι υιοι αυτου και ας γεινωσιν επαιται, και ας ζητωσιν εκ των ερειπιων αυτων.
Çocukları avare gezip dilensin, Yıkık evlerinden uzakta yiyecek arasın!
Ας παγιδευση ο δανειστης παντα τα υπαρχοντα αυτου και ας διαρπασωσιν οι ξενοι τους κοπους αυτου.
Bütün malları tefecinin ağına düşsün, Emeğini yabancılar yağmalasın!
Ας μη υπαρχη ο ελεων αυτον, και ας μη ηναι ο οικτειρων τα ορφανα αυτου.
Kimse ona sevgi göstermesin, Öksüzlerine acıyan olmasın!
Ας εξολοθρευθωσιν οι εκγονοι αυτου εν τη επερχομενη γενεα ας εξαλειφθη το ονομα αυτων.
Soyu kurusun, Bir kuşak sonra adı silinsin!
Ας ελθη εις ενθυμησιν ενωπιον του Κυριου η ανομια των πατερων αυτου και η αμαρτια της μητρος αυτου ας μη εξαλειφθη
Atalarının suçları RAB’bin önünde anılsın, Annesinin günahı silinmesin!
Ας ηναι παντοτε ενωπιον του Κυριου, δια να εκκοψη απο της γης το μνημοσυνον αυτων.
Günahları hep RAB’bin önünde dursun, RAB anılarını yok etsin yeryüzünden!
Διοτι δεν ενεθυμηθη να καμη ελεος αλλα κατετρεξεν ανθρωπον πενητα και πτωχον, δια να θανατωση τον συντετριμμενον την καρδιαν.
Çünkü düşmanım sevgi göstermeyi düşünmedi, Ölesiye baskı yaptı mazluma, yoksula, Yüreği kırık insana.
Επειδη ηγαπησε καταραν, ας ελθη επ αυτον επειδη δεν ηθελησεν ευλογιαν, ας απομακρυνθη απ αυτου.
Sevdiği lanet başına gelsin! Madem kutsamaktan hoşlanmıyor, Uzak olsun ondan kutsamak!
Επειδη ενεδυθη καταραν ως ιματιον αυτου, ας εισελθη ως υδωρ εις τα εντοσθια αυτου και ως ελαιον εις τα οστα αυτου
Laneti bir giysi gibi giydi, Su gibi içine, yağ gibi kemiklerine işlesin lanet!
Ας γεινη εις αυτον ως το ιματιον, το οποιον ενδυεται και ως η ζωνη, την οποιαν παντοτε περιζωννυται.
Bir giysi gibi onu örtünsün, Bir kuşak gibi hep onu sarsın!
Αυτη ας ηναι των αντιδικων μου η αμοιβη παρα του Κυριου, και των λαλουντων κακα κατα της ψυχης μου.
Düşmanlarıma, beni kötüleyenlere, RAB böyle karşılık versin!
Αλλα συ, Κυριε Θεε, ενεργησον μετ εμου δια το ονομα σου επειδη ειναι αγαθον το ελεος σου, λυτρωσον με.
Ama sen, ey Egemen RAB, Adın uğruna bana ilgi göster; Kurtar beni, iyiliğin, sevgin uğruna!
Διοτι πτωχος και πενης ειμαι, και η καρδια μου ειναι πεπληγωμενη εντος μου.
Çünkü düşkün ve yoksulum, Yüreğim yaralı içimde.
Παρηλθον ως σκια, οταν εκκλινη εκτιναζομαι ως η ακρις.
Batan güneş gibi geçip gidiyorum, Çekirge gibi silkilip atılıyorum.
Τα γονατα μου ητονησαν απο της νηστειας και η σαρξ μου εξεπεσεν απο του παχους αυτης.
Dizlerim titriyor oruç tutmaktan; Bir deri bir kemiğe döndüm.
Και εγω εγεινα ονειδος εις αυτους οτε με ειδον, εκινησαν τας κεφαλας αυτων.
[] Düşmanlarıma yüzkarası oldum; Beni görünce kafalarını sallıyorlar!
Βοηθησον μοι, Κυριε ο Θεος μου σωσον με κατα το ελεος σου
Yardım et bana, ya RAB Tanrım; Kurtar beni sevgin uğruna!
και ας γνωρισωσιν οτι η χειρ σου ειναι τουτο οτι συ, Κυριε, εκαμες αυτο.
Bilsinler bu işte senin elin olduğunu, Bunu senin yaptığını, ya RAB!
Αυτοι θελουσι καταρασθαι, συ δε θελεις ευλογει θελουσι σηκωθη, πλην θελουσι καταισχυνθη ο δε δουλος σου θελει ευφραινεσθαι.
Varsın lanet etsin onlar, sen kutsa beni, Bana saldıranlar utanacak, Ben kulunsa sevineceğim.
Ας ενδυθωσιν εντροπην οι αντιδικοι μου και ας φορεσωσιν ως επενδυμα την αισχυνην αυτων.
Rezilliğe bürünsün beni suçlayanlar, Kaftan giyer gibi utançlarıyla örtünsünler!
Θελω δοξολογει σφοδρα τον Κυριον δια του στοματος μου, και εν μεσω πολλων θελω υμνολογει αυτον
RAB’be çok şükredeceğim, Kalabalığın arasında O’na övgüler dizeceğim;
Διοτι ισταται εν τη δεξια του πτωχου, δια να λυτρονη αυτον εκ των καταδικαζοντων την ψυχην αυτου.
Çünkü O yoksulun sağında durur, Onu yargılayanlardan kurtarmak için.