Proverbs 8

Δεν κραζει η σοφια; και δεν εκπεμπει την φωνην αυτης η συνεσις;
¿NO clama la sabiduría, Y da su voz la inteligencia?
Ισταται επι της κορυφης των υψηλων τοπων, υπερ την οδον, εν τω μεσω των τριοδων.
En los altos cabezos, junto al camino, Á las encrucijadas de las veredas se para;
Κραζει πλησιον των πυλων, εν τη εισοδω της πολεως, εν τη εισοδω των θυρων
En el lugar de las puertas, á la entrada de la ciudad, Á la entrada de las puertas da voces:
προς εσας, ανθρωποι, κραζω και η φωνη μου εκπεμπεται προς τους υιους των ανθρωπων.
Oh hombres, á vosotros clamo; Y mi voz es á los hijos de los hombres.
Απλοι, νοησατε φρονησιν και αφρονες, αποκτησατε νοημονα καρδιαν.
Entended, simples, discreción; Y vosotros, locos, entrad en cordura.
Ακουσατε διοτι θελω λαλησει πραγματα εξοχα, και τα χειλη μου θελουσι προφερει ορθα.
Oíd, porque hablaré cosas excelentes; Y abriré mis labios para cosas rectas.
Διοτι αληθειαν θελει λαλησει ο λαρυγξ μου τα δε χειλη μου βδελυττονται την ασεβειαν.
Porque mi boca hablará verdad, Y la impiedad abominan mis labios.
Παντες οι λογοι του στοματος μου ειναι μετα δικαιοσυνης δεν υπαρχει εν αυτοις δολιον διεστραμμενον
En justicia son todas las razones de mi boca; No hay en ellas cosa perversa ni torcida.
Παντες ειναι σαφεις εις τον νοουντα και ορθοι εις τους ευρισκοντας γνωσιν.
Todas ellas son rectas al que entiende, Y razonables á los que han hallado sabiduría.
Λαβετε την παιδειαν μου, και μη αργυριον και γνωσιν, μαλλον παρα χρυσιον εκλεκτον.
Recibid mi enseñanza, y no plata; Y ciencia antes que el oro escogido.
Διοτι η σοφια ειναι καλητερα λιθων πολυτιμων και παντα τα επιθυμητα πραγματα δεν ειναι ανταξια αυτης.
Porque mejor es la sabiduría que las piedras preciosas; Y todas las cosas que se pueden desear, no son de comparar con ella.
Εγω η σοφια κατοικω μετα της φρονησεως, και εφευρισκω γνωσιν συνετων βουλευματων.
Yo, la sabiduría, habito con la discreción, Y hallo la ciencia de los consejos.
Ο φοβος του Κυριου ειναι να μιση τις το κακον αλαζονειαν και αυθαδειαν και πονηραν οδον και διεστραμμενον στομα εγω μισω.
El temor de JEHOVÁ es aborrecer el mal; La soberbia y la arrogancia, y el mal camino Y la boca perversa, aborrezco.
Εμου ειναι η βουλη και η ασφαλεια εγω ειμαι η συνεσις εμου η δυναμις.
Conmigo está el consejo y el ser; Yo soy la inteligencia; mía es la fortaleza.
Δι εμου οι βασιλεις βασιλευουσι, και οι αρχοντες θεσπιζουσι δικαιοσυνην.
Por mí reinan los reyes, Y los príncipes determinan justicia.
Δι εμου οι ηγεμονες ηγεμονευουσι, και οι μεγιστανες, παντες οι κριται της γης
Por mí dominan los príncipes, Y todos los gobernadores juzgan la tierra.
Εγω τους εμε αγαπωντας αγαπω και οι ζητουντες με θελουσι με ευρει.
Yo amo á los que me aman; Y me hallan los que madrugando me buscan.
Πλουτος και δοξα ειναι μετ εμου, αγαθα διαμενοντα και δικαιοσυνη.
Las riquezas y la honra están conmigo; Sólidas riquezas, y justicia.
Οι καρποι μου ειναι καλητεροι χρυσιου και χρυσιου καθαρου και τα γεννηματα μου, εκλεκτου αργυριου.
Mejor es mi fruto que el oro, y que el oro refinado; Y mi rédito mejor que la plata escogida.
Περιπατω εν οδω δικαιοσυνης, αναμεσον των τριβων της κρισεως,
Por vereda de justicia guiaré, Por en medio de sendas de juicio;
δια να καμω τους αγαπωντας με να κληρονομησωσιν αγαθα, και να γεμισω τους θησαυρους αυτων.
Para hacer heredar á mis amigos el ser, Y que yo hincha sus tesoros.
Ο Κυριος με ειχεν εν τη αρχη των οδων αυτου, προ των εργων αυτου, απ αιωνος.
JEHOVÁ me poseía en el principio de su camino, Ya de antiguo, antes de sus obras.
Προ του αιωνος με εχρισεν, απ αρχης, πριν υπαρξη η γη.
Eternalmente tuve el principado, desde el principio, Antes de la tierra.
Εγεννηθην οτε δεν ησαν αι αβυσσοι, οτε δεν υπηρχον αι πηγαι αι αναβρυουσαι υδατα
Antes de los abismos fuí engendrada; Antes que fuesen las fuentes de las muchas aguas.
Πριν τα ορη θεμελιωθωσι, προ των λοφων, εγω εγεννηθην
Antes que los montes fuesen fundados, Antes de los collados, era yo engendrada:
ενω δεν ειχεν ετι καμει την γην ουτε πεδιαδας, ουτε κορυφας χωματων της οικουμενης.
No había aún hecho la tierra, ni las campiñas, Ni el principio del polvo del mundo.
Οτε ητοιμαζε τους ουρανους, εγω ημην εκει οτε περιεγραφε καμαραν υπερανω του προσωπου της αβυσσου
Cuando formaba los cielos, allí estaba yo; Cuando señalaba por compás la sobrefaz del abismo;
οτε εστερεονε τον αιθερα επανω οτε ωχυρονε τας πηγας της αβυσσου
Cuando afirmaba los cielos arriba, Cuando afirmaba las fuentes del abismo;
οτε επεβαλλε τον νομον αυτου εις την θαλασσαν, να μη παραβωσι τα υδατα το προσταγμα αυτου οτε διεταττε τα θεμελια της γης
Cuando ponía á la mar su estatuto, Y á las aguas, que no pasasen su mandamiento; Cuando establecía los fundamentos de la tierra;
τοτε ημην πλησιον αυτου δημιουργουσα και εγω ημην καθ ημεραν η τρυφη αυτου, ευφραινομενη παντοτε ενωπιον αυτου,
Con él estaba yo ordenándolo todo; Y fuí su delicia todos los días, Teniendo solaz delante de él en todo tiempo.
ευφραινομενη εν τη οικουμενη της γης αυτου και η τρυφη μου ητο μετα των υιων των ανθρωπων.
Huélgome en la parte habitable de su tierra; Y mis delicias son con los hijos de los hombres.
Τωρα λοιπον ακουσατε μου, ω τεκνα διοτι μακαριοι οι φυλαττοντες τας οδους μου.
Ahora pues, hijos, oídme: Y bienaventurados los que guardaren mis caminos.
Ακουσατε παιδειαν και γενεσθε σοφοι, και μη αποδοκιμαζετε αυτην.
Atended el consejo, y sed sabios, Y no lo menospreciéis.
Μακαριος ο ανθρωπος, οστις μου ακουση, αγρυπνων καθ ημεραν εν ταις πυλαις μου, περιμενων εις τους παραστατας των θυρων μου
Bienaventurado el hombre que me oye, Velando á mis puertas cada día, Guardando los umbrales de mis entradas.
διοτι οστις ευρη εμε, θελει ευρει ζωην, και θελει λαβει χαριν παρα Κυριου.
Porque el que me hallare, hallará la vida, Y alcanzará el favor de JEHOVÁ.
Οστις ομως αμαρτηση εις εμε, την εαυτου ψυχην αδικει παντες οι μισουντες με αγαπωσι θανατον.
Mas el que peca contra mí, defrauda su alma: Todos los que me aborrecen, aman la muerte.