Proverbs 27

Μη καυχασαι εις την αυριον ημεραν διοτι δεν εξευρεις τι θελει γεννησει η ημερα.
NO te jactes del día de mañana; Porque no sabes qué dará de sí el día.
Ας σε επαινη αλλος και μη το στομα σου ξενος, και μη τα χειλη σου.
Alábete el extraño, y no tu boca; El ajeno, y no tus labios.
Βαρυς ειναι ο λιθος και δυσβαστακτος η αμμος αλλ η οργη του αφρονος ειναι βαρυτερα των δυο.
Pesada es la piedra, y la arena pesa; Mas la ira del necio es más pesada que ambas cosas.
Ο θυμος ειναι σκληρος και η οργη οξεια αλλα τις δυναται να σταθη εμπροσθεν της ζηλοτυπιας;
Cruel es la ira, é impetuoso el furor; Mas ¿quién parará delante de la envidia?
Ο φανερος ελεγχος ειναι καλητερος παρα κρυπτομενη αγαπη
Mejor es reprensión manifiesta Que amor oculto.
πληγαι φιλου ειναι πισται φιληματα δε εχθρων πολυαριθμα.
Fieles son las heridas del que ama; Pero importunos los besos del que aborrece.
Κεχορτασμενη ψυχη αποστρεφεται την κηρηθραν εις δε την πεινασμενην ψυχην παν πικρον φαινεται γλυκυ.
El alma harta huella el panal de miel; Mas al alma hambrienta todo lo amargo es dulce.
Ως το πτηνον το αποπλανωμενον απο της φωλεας αυτου, ουτως ειναι ο ανθρωπος ο αποπλανωμενος απο του τοπου αυτου.
Cual ave que se va de su nido, Tal es el hombre que se va de su lugar.
Τα μυρα και τα θυμιαματα ευφραινουσι την καρδιαν, και η γλυκυτης του φιλου δια της εγκαρδιου συμβουλης.
El ungüento y el perfume alegran el corazón: Y el amigo al hombre con el cordial consejo.
Τον φιλον σου και τον φιλον του πατρος σου μη εγκαταλιπης εις δε τον οικον του αδελφου σου μη εισελθης εν τη ημερα της συμφορας σου διοτι καλητερον ειναι γειτων πλησιον παρα αδελφος μακραν.
No dejes á tu amigo, ni al amigo de tu padre; Ni entres en casa de tu hermano el día de tu aflicción. Mejor es el vecino cerca que el hermano lejano.
Υιε μου, γινου σοφος και ευφραινε την καρδιαν μου, δια να εχω τι να αποκρινωμαι προς τον ονειδιζοντα με.
Sé sabio, hijo mío, y alegra mi corazón, Y tendré qué responder al que me deshonrare.
Ο φρονιμος προβλεπει το κακον και κρυπτεται οι αφρονες εξακολουθουσι και τιμωρουνται.
El avisado ve el mal, y escóndese, Mas los simples pasan, y llevan el daño.
Λαβε το ιματιον του εγγυωμενου δια ξενον και λαβε ενεχυρον απ αυτου, εγγυωμενου περι ξενων πραγματων.
Quítale su ropa al que fió al extraño; Y al que fió á la extraña, tómale prenda.
Ο εγειρομενος το πρωι και ευλογων μετα μεγαλης φωνης τον πλησιον αυτου θελει λογισθη ως καταρωμενος αυτον.
El que bendice á su amigo en alta voz, madrugando de mañana, Por maldición se le contará.
Ακαταπαυστον σταξιμον εν ημερα βροχερα, και φιλερις γυνη ειναι ομοια
Gotera continua en tiempo de lluvia, Y la mujer rencillosa, son semejantes:
ο κρυπτων αυτην κρυπτει τον ανεμον και το μυρον εν τη δεξια αυτου κρυπτομενον φωναζει.
El que pretende contenerla, arresta el viento: Ó el aceite en su mano derecha.
Ο σιδηρος ακονιζει τον σιδηρον και ο ανθρωπος ακονιζει το προσωπον του φιλου αυτου.
Hierro con hierro se aguza; Y el hombre aguza el rostro de su amigo.
Ο φυλαττων την συκην θελει φαγει τον καρπον αυτης και ο φυλαττων τον κυριον αυτου θελει τιμηθη.
El que guarda la higuera, comerá su fruto; Y el que guarda á su señor, será honrado.
Καθως εις το υδωρ ανταποκρινεται προσωπον εις προσωπον, ουτω καρδια ανθρωπου εις ανθρωπον.
Como un agua se parece á otra, Así el corazón del hombre al otro.
Ο αδης και η απωλεια δεν χορταινουσι και οι οφθαλμοι του ανθρωπου δεν χορταινουσιν.
El sepulcro y la perdición nunca se hartan: Así los ojos del hombre nunca están satisfechos.
Ο αργυρος δοκιμαζεται δια του χωνευτηριου και ο χρυσος δια της καμινου ο δε ανθρωπος δια του στοματος των εγκωμιαζοντων αυτον.
El crisol prueba la plata, y la hornaza el oro: Y al hombre la boca del que lo alaba.
Και αν κοπανισης δια κοπανου τον αφρονα εν ιγδιω μεταξυ σιτου κοπανιζομενου, η αφροσυνη αυτου δεν θελει χωρισθη απ αυτου.
Aunque majes al necio en un mortero entre granos de trigo á pisón majados, No se quitará de él su necedad.
Προσεχε να γνωριζης την καταστασιν των ποιμνιων σου, και επιμελου καλως τας αγελας σου
Considera atentamente el aspecto de tus ovejas; Pon tu corazón á tus rebaños:
Διοτι ο πλουτος δεν μενει διαπαντος ουδε το διαδημα απο γενεας εις γενεαν.
Porque las riquezas no son para siempre; ¿Y será la corona para perpetuas generaciones?
Ο χορτος βλαστανει και η χλοη αναφαινεται, και τα χορτα των ορεων συναγονται.
Saldrá la grama, aparecerá la hierba, Y segaránse las hierbas de los montes.
Τα αρνια ειναι δια τα ενδυματα σου, και οι τραγοι δια την πληρωμην του αγρου.
Los corderos para tus vestidos, Y los cabritos para el precio del campo:
Και θελεις εχει αφθονον γαλα αιγων δια την τροφην σου, δια την τροφην του οικου σου και την ζωην των θεραπαινων σου.
Y abundancia de leche de las cabras para tu mantenimiento, y para mantenimiento de tu casa, Y para sustento de tus criadas.