Job 4

Τοτε Ελιφας ο Θαιμανιτης απεκριθη και ειπεν
Y RESPONDIÓ Eliphaz el Temanita, y dijo:
Εαν επιχειρισθωμεν να λαλησωμεν προς σε, θελεις δυσαρεστηθη; αλλα τις δυναται να κρατηθη απο του να ομιληση;
Si probáremos á hablarte, serte ha molesto; Mas ¿quién podrá detener las palabras?
Ιδου, συ ενουθετησας πολλους και χειρας αδυνατους ενισχυσας.
He aquí, tú enseñabas á muchos, Y las manos flacas corroborabas;
Οι λογοι σου υπεστηριξαν τους κλονιζομενους, και γονατα καμπτοντα ενεδυναμωσας.
Al que vacilaba, enderezaban tus palabras, Y esforzabas las rodillas que decaían.
Τωρα δε ηλθεν επι σε τουτο, και βαρυθυμεις σε εγγιζει, και ταραττεσαι.
Mas ahora que el mal sobre ti ha venido, te es duro; Y cuando ha llegado hasta ti, te turbas.
Ο φοβος σου δεν ειναι το θαρρος σου, και η ευθυτης των οδων σου η ελπις σου;
¿Es éste tu temor, tu confianza, Tu esperanza, y la perfección de tus caminos?
Ενθυμηθητι, παρακαλω τις αθωος ων απωλεσθη; και που εξωλοθρευθησαν οι ευθεις;
Recapacita ahora, ¿quién que fuera inocente se perdiera? Y ¿en dónde los rectos fueron cortados?
Καθως εγω ειδον, οσοι ηροτριασαν ανομιαν και εσπειραν ασεβειαν, θεριζουσιν αυτας
Como yo he visto, los que aran iniquidad Y siembran injuria, la siegan.
εξολοθρευονται υπο του φυσηματος του Θεου, και απο της πνοης των μυκτηρων αυτου αφανιζονται
Perecen por el aliento de Dios, Y por el espíritu de su furor son consumidos.
ο βρυγμος του λεοντος και η φωνη του αγριου λεοντος και το γαυριαμα των σκυμνων, εσβεσθησαν
El bramido del león, y la voz del león, Y los dientes de los leoncillos son quebrantados.
ο λεων απολλυται δι ελλειψιν θηραματος, και οι σκυμνοι της λεαινας διασκορπιζονται.
El león viejo perece por falta de presa, Y los hijos del león son esparcidos.
Και λογος ηλθεν επ εμε κρυφιως, και το ωτιον μου ελαβε τι παρ αυτου.
El negocio también me era á mí oculto; Mas mi oído ha percibido algo de ello.
Εν μεσω των στοχασμων δια τα οραματα της νυκτος, οτε βαθυς υπνος πιπτει επι τους ανθρωπους,
En imaginaciones de visiones nocturnas, Cuando el sueño cae sobre los hombres,
Φρικη συνελαβε με και τρομος, και μεγαλως τα οστα μου συνεσεισε.
Sobrevínome un espanto y un temblor, Que estremeció todos mis huesos:
Και πνευμα διηλθεν απ εμπροσθεν μου, αι τριχες του σωματος μου ανεσηκωθησαν
Y un espíritu pasó por delante de mí, Que hizo se erizara el pelo de mi carne.
εσταθη, αλλ εγω δεν διεκρινα την μορφην αυτου σχημα εφανη εμπροσθεν των οφθαλμων μου ηκουσα λεπτον φυσημα και φωνην λεγουσαν,
Paróse un fantasma delante de mis ojos, Cuyo rostro yo no conocí, Y quedo, oí que decía:
Ο ανθρωπος θελει εισθαι δικαιοτερος του Θεου; θελει εισθαι ο ανθρωπος καθαρωτερος του Ποιητου αυτου;
¿Si será el hombre más justo que Dios? ¿Si será el varón más limpio que el que lo hizo?
Ιδου, αυτος δεν εμπιστευεται εις τους δουλους αυτου, και εν τοις αγγελοις αυτου βλεπει ελαττωμα
He aquí que en sus siervos no confía, Y notó necedad en sus ángeles
ποσω μαλλον εις τους κατοικουντας οικιας πηλινας, αιτινες εχουσι το θεμελιον αυτων εν τω χωματι και αφανιζονται εμπροσθεν του σαρακιου;
¡Cuánto más en los que habitan en casas de lodo, Cuyo fundamento está en el polvo, Y que serán quebrantados de la polilla!
Απο πρωι εως εσπερας φθειρονται χωρις να νοηση τις, αφανιζονται δια παντος.
De la mañana á la tarde son quebrantados, Y se pierden para siempre, sin haber quien lo considere.
Το μεγαλειον αυτων το εν αυτοις δεν παρερχεται; Αποθνησκουσιν, αλλ ουχι εν σοφια.
¿Su hermosura, no se pierde con ellos mismos? Mueren, y sin sabiduría.