Psalms 73

Ψαλμος του Ασαφ. Αγαθος τωοντι ειναι ο Θεος εις τον Ισραηλ, εις τους καθαρους την καρδιαν.

(Un psalm al lui Asaf.) Da, bun este Dumnezeu cu Israel, cu cei cu inima curată.

Εμου δε, οι ποδες μου σχεδον εκλονισθησαν παρ ολιγον ωλισθησαν τα βηματα μου.

Totuş, era să mi se îndoaie piciorul, şi erau să-mi alunece paşii!

Διοτι εζηλευσα τους μωρους, βλεπων την ευτυχιαν των ασεβων.

Căci mă uitam cu jind la cei nesocotiţi, cînd vedeam fericirea celor răi.

Επειδη δεν ειναι λυπαι εις τον θανατον αυτων, αλλ η δυναμις αυτων ειναι στερεα.

Într'adevăr, nimic nu -i turbură pînă la moarte, şi trupul le este încărcat de grăsime.

Δεν ειναι εν κοποις, ως οι αλλοι ανθρωποι ουδε μαστιγονονται μετα των λοιπων ανθρωπων.

N'au parte de suferinţele omeneşti, şi nu sînt loviţi ca ceilalţi oameni.

δια τουτο περικυκλονει αυτους η υπερηφανια ως περιδεραιον η αδικια σκεπαζει αυτους ως ιματιον.

Deaceea mîndria le slujeşte ca salbă, şi asuprirea este haina care -i înveleşte.

Οι οφθαλμοι αυτων εξεχουσιν εκ του παχους εξεπερασαν τας επιθυμιας της καρδιας αυτων.

Li se bulbucă ochii de grăsime, şi au mai mult decît le-ar dori inima.

Εμπαιζουσι και λαλουσιν εν πονηρια καταδυναστειαν λαλουσιν υπερηφανως.

Rîd, şi vorbesc cu răutate de asuprire: vorbesc de sus,

Θετουσιν εις τον ουρανον το στομα αυτων, και η γλωσσα αυτων διατρεχει την γην.

îşi înalţă gura pînă la ceruri, şi limba le cutreieră pămîntul.

Δια τουτο θελει στραφη ενταυθα ο λαος αυτου και υδατα ποτηριου πληρους εκθλιβονται δι αυτους.

Deaceea aleargă lumea la ei, înghite apă din plin,

Και λεγουσι, Πως γνωριζει ταυτα ο Θεος; και υπαρχει γνωσις εν τω Υψιστω;

şi zice: ,,Ce ar putea să ştie Dumnezeu, şi ce ar putea să cunoască Cel Prea Înalt?``

Ιδου, ουτοι ειναι ασεβεις και ευτυχουσι διαπαντος αυξανουσι τα πλουτη αυτων.

Aşa sînt cei răi: totdeauna fericiţi, şi îşi măresc bogăţiile.

Αρα, ματαιως εκαθαρισα την καρδιαν μου και ενιψα εν αθωοτητι τας χειρας μου.

Degeaba dar mi-am curăţit eu inima, şi mi-am spălat mînile în nevinovăţie:

Διοτι εμαστιγωθην ολην την ημεραν και ετιμωρηθην πασαν αυγην.

căci în fiecare zi sînt lovit, şi în toate dimineţile sînt pedepsit.

Αν ειπω, Θελω ομιλει ουτως ιδου, εξυβριζω εις την γενεαν των υιων σου.

Dacă aş zice: ,,Vreau să vorbesc ca ei,`` iată că n'aş fi credincios neamului copiilor Tăi.

Και εστοχασθην να εννοησω τουτο, πλην μ εφανη δυσκολον

M'am gîndit la aceste lucruri ca să le pricep, dar zădarnică mi -a fost truda,

εωσου εισελθων εις το αγιαστηριον του Θεου, ενοησα τα τελη αυτων.

pînă ce am intrat în sfîntul locaş al lui Dumnezeu, şi am luat seama la soarta dela urmă a celor răi.

Συ βεβαιως εθεσας αυτους εις τοπους ολισθηρους ερριψας αυτους εις κρημνον.

Da, Tu -i pui în locuri alunecoase, şi -i arunci în prăpăd.

Πως δια μιας κατηντησαν εις ερημωσιν Ηφανισθησαν, απωλεσθησαν υπο αιφνιδιου ολεθρου.

Cum sînt nimiciţi într'o clipă! Sînt perduţi, prăpădiţi printr'un sfîrşit năpraznic.

Ως ονειρον εξεγειρομενου Κυριε, οταν εγερθης, θελεις αφανισει την εικονα αυτων.

Ca un vis la deşteptare, aşa le lepezi chipul, Doamne, la deşteptarea Ta!

Ουτως εκαιετο η καρδια μου, και τα νεφρα μου εβασανιζοντο

Cînd mi se amăra inima, şi mă simţeam străpuns în măruntaie,

και εγω ημην ανοητος και δεν εγνωριζον κτηνος ημην ενωπιον σου.

eram prost şi fără judecată, eram ca un dobitoc înaintea Ta.

Εγω ομως ειμαι παντοτε μετα σου συ με επιασας απο της δεξιας μου χειρος.

Însă eu sînt totdeauna cu Tine, Tu m'ai apucat de mîna dreaptă;

Δια της συμβουλης σου θελεις με οδηγησει και μετα ταυτα θελεις με προσλαβει εν δοξη.

mă vei călăuzi cu sfatul Tău, apoi mă vei primi în slavă.

Τινα αλλον εχω εν τω ουρανω; και επι της γης δεν θελω αλλον παρα σε.

Pe cine altul am eu în cer afară de Tine? Şi pe pămînt nu-mi găsesc plăcerea în nimeni decît în Tine.

Ητονησεν η σαρξ μου και η καρδια μου αλλ ο Θεος ειναι η δυναμις της καρδιας μου και η μερις μου εις τον αιωνα.

Carnea şi inima pot să mi se prăpădească: fiindcă Dumnezeu va fi pururea stînca inimii mele şi partea mea de moştenire.

Διοτι, ιδου, οσοι απομακρυνονται απο σου, θελουσιν απολεσθη συ εξωλοθρευσας παντας τους εκκλινοντας απο σου.

Căci iată că ceice se depărtează de Tine, pier; Tu nimiceşti pe toţi ceice-Ţi sînt necredincioşi.

Αλλα δι εμε, το να προσκολλωμαι εις τον Θεον ειναι το αγαθον μου εθεσα την ελπιδα μου επι Κυριον τον Θεον, δια να κηρυττω παντα τα εργα σου.

Cît pentru mine, fericirea mea este să mă apropii de Dumnezeu: pe Domnul Dumnezeu Îl fac locul meu de adăpost, ca să povestesc toate lucrările Tale.