Psalms 120

Ωιδη των Αναβαθμων. Εν τη θλιψει μου εκραξα προς τον Κυριον, και εισηκουσε μου.

(O cîntare a treptelor.) Către Domnul strig în strîmtorarea mea, şi El m'ascultă.

Κυριε, λυτρωσον την ψυχην μου απο χειλεων ψευδων, απο γλωσσης δολιας.

Doamne, scapă-mi sufletul de buza mincinoasă, de limba înşelătoare!

Τι θελει σοι δωσει η τι θελει σοι προσθεσει, η δολια γλωσσα;

Ce-ţi dă El ţie, ce-ţi aduce El ţie, limbă înşelătoare!

Τα ηκονημενα βελη του δυνατου, μετα ανθρακων αρκευθου.

Săgeţi ascuţite de războinic, cu cărbuni aprinşi de ieniper.

Ουαι εις εμε, διοτι παροικω εν Μεσεχ, κατοικω εν ταις σκηναις του Κηδαρ

Vai de mine că locuiesc la Meşec, că locuiesc în corturile Chedarului!

Πολυν καιρον κατωκησεν η ψυχη μου μετα των μισουντων την ειρηνην.

Destul mi -a locuit sufletul lîngă cei ce urăsc pacea.

Εγω αγαπω την ειρηνην αλλ οταν ομιλω, αυτοι ετοιμαζονται δια πολεμον.

Eu sînt pentru pace; dar deîndată ce vorbesc eu, ei sînt pentru război.