Psalms 90

90:1

Προσευχη του Μωυσεως, του ανθρωπου του Θεου. Κυριε, συ εγεινες εις ημας καταφυγη εις γενεαν και γενεαν.

Senhor, tu tens sido o nosso refúgio de geração em geração.

90:2

Πριν γεννηθωσι τα ορη, και πλασης την γην και την οικουμενην, και απο του αιωνος εως του αιωνος, συ εισαι ο Θεος.

Antes que nascessem os montes, ou que tivesses formado a terra e o mundo, sim, de eternidade a eternidade tu és Deus.

90:3

Επαναφερεις τον ανθρωπον εις τον χουν και λεγεις, Επιστρεψατε, υιοι των ανθρωπων.

Tu reduzes o homem ao pó, e dizes: Voltai, filhos dos homens!

90:4

Διοτι χιλια ετη ενωπιον σου ειναι ως ημερα η χθες, ητις παρηλθε, και ως φυλακη νυκτος.

Porque mil anos aos teus olhos são como o dia de ontem que passou, e como uma vigília da noite.

90:5

Κατακλυζεις αυτους ειναι ως ονειρον της αυγης, ως χορτος οστις παρερχεται

Tu os levas como por uma torrente; são como um sono; de manhã são como a erva que cresce;

90:6

το πρωι ανθει και παρακμαζει το εσπερας κοπτεται και ξηραινεται.

de manhã cresce e floresce; à tarde corta-se e seca.

90:7

Διοτι εκλειπομεν εν τη οργη σου και εν τω θυμω σου ταραττομεθα.

Pois somos consumidos pela tua ira, e pelo teu furor somos conturbados.

90:8

Εθεσας τας ανομιας ημων ενωπιον σου, τα κρυφια ημων εις το φως του προσωπου σου.

Diante de ti puseste as nossas iniquidades, à luz do teu rosto os nossos pecados ocultos.

90:9

Επειδη πασαι αι ημεραι ημων παρερχονται εν τη οργη σου διατρεχομεν τα ετη ημων ως διανοημα.

Pois todos os nossos dias vão passando na tua indignação; acabam-se os nossos anos como um suspiro.