Proverbs 8

Δεν κραζει η σοφια; και δεν εκπεμπει την φωνην αυτης η συνεσις;
Não clama porventura a sabedoria, e não faz o entendimento soar a sua voz?
Ισταται επι της κορυφης των υψηλων τοπων, υπερ την οδον, εν τω μεσω των τριοδων.
No cume das alturas, junto ao caminho, nas encruzilhadas das veredas ela se coloca.
Κραζει πλησιον των πυλων, εν τη εισοδω της πολεως, εν τη εισοδω των θυρων
Junto às portas, à entrada da cidade, e à entrada das portas está clamando:
προς εσας, ανθρωποι, κραζω και η φωνη μου εκπεμπεται προς τους υιους των ανθρωπων.
A vós, ó homens, clamo; e a minha voz se dirige aos filhos dos homens.
Απλοι, νοησατε φρονησιν και αφρονες, αποκτησατε νοημονα καρδιαν.
Aprendei, ó simples, a prudência; entendei, ó loucos, a sabedoria.
Ακουσατε διοτι θελω λαλησει πραγματα εξοχα, και τα χειλη μου θελουσι προφερει ορθα.
Ouvi vós, porque profiro coisas excelentes; os meus lábios se abrem para a equidade.
Διοτι αληθειαν θελει λαλησει ο λαρυγξ μου τα δε χειλη μου βδελυττονται την ασεβειαν.
Porque a minha boca profere a verdade, os meus lábios abominam a impiedade.
Παντες οι λογοι του στοματος μου ειναι μετα δικαιοσυνης δεν υπαρχει εν αυτοις δολιον διεστραμμενον
Justas são todas as palavras da minha boca; não há nelas nenhuma coisa tortuosa nem perversa.
Παντες ειναι σαφεις εις τον νοουντα και ορθοι εις τους ευρισκοντας γνωσιν.
Todas elas são retas para o que bem as entende, e justas para os que acham o conhecimento.
Λαβετε την παιδειαν μου, και μη αργυριον και γνωσιν, μαλλον παρα χρυσιον εκλεκτον.
Aceitai antes a minha correção, e não a prata; e o conhecimento, antes do que o ouro escolhido.
Διοτι η σοφια ειναι καλητερα λιθων πολυτιμων και παντα τα επιθυμητα πραγματα δεν ειναι ανταξια αυτης.
Porque melhor é a sabedoria do que as jóias; e de tudo o que se deseja nada se pode comparar com ela.
Εγω η σοφια κατοικω μετα της φρονησεως, και εφευρισκω γνωσιν συνετων βουλευματων.
Eu, a sabedoria, habito com a prudência, e possuo o conhecimento e a discrição.
Ο φοβος του Κυριου ειναι να μιση τις το κακον αλαζονειαν και αυθαδειαν και πονηραν οδον και διεστραμμενον στομα εγω μισω.
O temor do Senhor é odiar o mal; a soberba, e a arrogância, e o mau caminho, e a boca perversa, eu os odeio.
Εμου ειναι η βουλη και η ασφαλεια εγω ειμαι η συνεσις εμου η δυναμις.
Meu é o conselho, e a verdadeira sabedoria; eu sou o entendimento; minha é a fortaleza.
Δι εμου οι βασιλεις βασιλευουσι, και οι αρχοντες θεσπιζουσι δικαιοσυνην.
Por mim reinam os reis, e os príncipes decretam o que justo.
Δι εμου οι ηγεμονες ηγεμονευουσι, και οι μεγιστανες, παντες οι κριται της γης
Por mim governam os príncipes e os nobres, sim, todos os juízes da terra.
Εγω τους εμε αγαπωντας αγαπω και οι ζητουντες με θελουσι με ευρει.
Eu amo aos que me amam, e os que diligentemente me buscam me acharão.
Πλουτος και δοξα ειναι μετ εμου, αγαθα διαμενοντα και δικαιοσυνη.
Riquezas e honra estão comigo; sim, riquezas duráveis e justiça.
Οι καρποι μου ειναι καλητεροι χρυσιου και χρυσιου καθαρου και τα γεννηματα μου, εκλεκτου αργυριου.
Melhor é o meu fruto do que o ouro, sim, do que o ouro refinado; e a minha renda melhor do que a prata escolhida.
Περιπατω εν οδω δικαιοσυνης, αναμεσον των τριβων της κρισεως,
Ando pelo caminho da retidão, no meio das veredas da justiça,
δια να καμω τους αγαπωντας με να κληρονομησωσιν αγαθα, και να γεμισω τους θησαυρους αυτων.
dotando de bens permanentes os que me amam, e enchendo os seus tesouros.
Ο Κυριος με ειχεν εν τη αρχη των οδων αυτου, προ των εργων αυτου, απ αιωνος.
O Senhor me criou como a primeira das suas obras, o princípio dos seus feitos mais antigos.
Προ του αιωνος με εχρισεν, απ αρχης, πριν υπαρξη η γη.
Desde a eternidade fui constituída, desde o princípio, antes de existir a terra.
Εγεννηθην οτε δεν ησαν αι αβυσσοι, οτε δεν υπηρχον αι πηγαι αι αναβρυουσαι υδατα
Antes de haver abismos, fui gerada, e antes ainda de haver fontes cheias d'água.
Πριν τα ορη θεμελιωθωσι, προ των λοφων, εγω εγεννηθην
Antes que os montes fossem firmados, antes dos outeiros eu nasci,
ενω δεν ειχεν ετι καμει την γην ουτε πεδιαδας, ουτε κορυφας χωματων της οικουμενης.
quando ele ainda não tinha feito a terra com seus campos, nem sequer o princípio do pó do mundo.
Οτε ητοιμαζε τους ουρανους, εγω ημην εκει οτε περιεγραφε καμαραν υπερανω του προσωπου της αβυσσου
Quando ele preparava os céus, aí estava eu; quando traçava um círculo sobre a face do abismo,
οτε εστερεονε τον αιθερα επανω οτε ωχυρονε τας πηγας της αβυσσου
quando estabelecia o firmamento em cima, quando se firmavam as fontes do abismo,
οτε επεβαλλε τον νομον αυτου εις την θαλασσαν, να μη παραβωσι τα υδατα το προσταγμα αυτου οτε διεταττε τα θεμελια της γης
quando ele fixava ao mar o seu termo, para que as águas não traspassassem o seu mando, quando traçava os fundamentos da terra,
τοτε ημην πλησιον αυτου δημιουργουσα και εγω ημην καθ ημεραν η τρυφη αυτου, ευφραινομενη παντοτε ενωπιον αυτου,
então eu estava ao seu lado como arquiteto; e era cada dia as suas delícias, alegrando-me perante ele em todo o tempo;
ευφραινομενη εν τη οικουμενη της γης αυτου και η τρυφη μου ητο μετα των υιων των ανθρωπων.
folgando no seu mundo habitável, e achando as minhas delícias com os filhos dos homens.
Τωρα λοιπον ακουσατε μου, ω τεκνα διοτι μακαριοι οι φυλαττοντες τας οδους μου.
Agora, pois, filhos, ouvi-me; porque felizes são os que guardam os meus caminhos.
Ακουσατε παιδειαν και γενεσθε σοφοι, και μη αποδοκιμαζετε αυτην.
Ouvi a correção, e sede sábios; e não a rejeiteis.
Μακαριος ο ανθρωπος, οστις μου ακουση, αγρυπνων καθ ημεραν εν ταις πυλαις μου, περιμενων εις τους παραστατας των θυρων μου
Feliz é o homem que me dá ouvidos, velando cada dia às minhas entradas, esperando junto às ombreiras da minha porta.
διοτι οστις ευρη εμε, θελει ευρει ζωην, και θελει λαβει χαριν παρα Κυριου.
Porque o que me achar achará a vida, e alcançará o favor do Senhor.
Οστις ομως αμαρτηση εις εμε, την εαυτου ψυχην αδικει παντες οι μισουντες με αγαπωσι θανατον.
Mas o que pecar contra mim fará mal à sua própria alma; todos os que me odeiam amam a morte.