Proverbs 14

Αι σοφαι γυναικες οικοδομουσι τον οικον αυτων η δε αφρων κατασκαπτει αυτον δια των χειρων αυτης.
Toda mulher sábia edifica a sua casa; a insensata, porém, derruba-a com as suas mãos.
Ο περιπατων εν τη ευθυτητι αυτου φοβειται τον Κυριον ο δε σκολιος τας οδους αυτου καταφρονει αυτον.
Quem anda na sua retidão teme ao Senhor; mas aquele que é perverso nos seus caminhos despreza-o.
Εν στοματι αφρονος ειναι η ραβδος της υπερηφανιας τα δε χειλη των σοφων θελουσι φυλαττει αυτους.
Na boca do tolo está a vara da soberba, mas os lábios do sábio preservá-lo-ão.
Οπου δεν ειναι βοες, η αποθηκη ειναι κενη η δε αφθονια των γεννηματων ειναι εκ της δυναμεως του βοος.
Onde não há bois, a manjedoura está vazia; mas pela força do boi há abundância de colheitas.
Ο αληθης μαρτυς δεν θελει ψευδεσθαι ο δε ψευδης μαρτυς εκχεει ψευδη.
A testemunha verdadeira não mentirá; a testemunha falsa, porém, se desboca em mentiras.
Ο χλευαστης ζητει σοφιαν και δεν ευρισκει εις δε τον συνετον ειναι ευκολος η μαθησις.
O escarnecedor busca sabedoria, e não a encontra; mas para o prudente o conhecimento é fácil.
Υπαγε κατεναντι του αφρονος ανθρωπου και δεν θελεις ευρει χειλη συνεσεως.
Vai-te da presença do homem insensato, pois nele não acharás palavras de ciência.
Η σοφια του φρονιμου ειναι να γνωριζη την οδον αυτου η δε μωρια των αφρονων αποπλανησις.
A sabedoria do prudente é entender o seu caminho; porém a estultícia dos tolos é enganar.
Οι αφρονες γελωσιν εις την ανομιαν εν μεσω δε των ευθεων ειναι χαρις.
A culpa zomba dos insensatos; mas os retos têm o favor de Deus.
Η καρδια του ανθρωπου γνωριζει την πικριαν της ψυχης αυτου και ξενος δεν συμμετεχει της χαρας αυτης.
O coração conhece a sua própria amargura; e o estranho não participa da sua alegria.
Η οικια των ασεβων θελει αφανισθη η δε σκηνη των ευθεων θελει ανθει.
A casa dos ímpios se desfará; porém a tenda dos retos florescerá.
Υπαρχει οδος, ητις φαινεται ορθη εις τον ανθρωπον, αλλα τα τελη αυτης φερουσιν εις θανατον.
Há um caminho que ao homem parece direito, mas o fim dele conduz à morte.
Ετι και εις τον γελωτα πονει η καρδια και το τελος της χαρας ειναι λυπη.
Até no riso terá dor o coração; e o fim da alegria é tristeza.
Ο διεφθαρμενος την καρδιαν θελει εμπλησθη απο των οδων αυτου ο δε αγαθος ανθρωπος αφ εαυτου.
Dos seus próprios caminhos se fartará o infiel de coração, como também o homem bom se contentará dos seus.
Ο απλους πιστευει εις παντα λογον ο δε φρονιμος προσεχει εις τα βηματα αυτου.
O simples dá crédito a tudo; mas o prudente atenta para os seus passos.
Ο σοφος φοβειται και φευγει απο του κακου αλλ ο αφρων προχωρει και θρασυνεται.
O sábio teme e desvia-se do mal, mas o tolo é arrogante e dá-se por seguro.
Ο οξυθυμος πραττει αστοχαστως και ο κακοβουλος ανθρωπος ειναι μισητος.
Quem facilmente se ira fará doidices; mas o homem discreto é paciente;
Οι αφρονες κληρονομουσι μωριαν οι δε φρονιμοι στεφανουνται συνεσιν.
Os simples herdam a estultícia; mas os prudentes se coroam de conhecimento.
Οι κακοι υποκλινουσιν εμπροσθεν των αγαθων, και οι ασεβεις εις τας πυλας των δικαιων.
Os maus inclinam-se perante os bons; e os ímpios diante das portas dos justos.
Ο πτωχος μισειται και υπο του πλησιον αυτου του δε πλουσιου οι φιλοι πολλοι.
O pobre é odiado até pelo seu vizinho; mas os amigos dos ricos são muitos.
Ο καταφρονων τον πλησιον αυτου αμαρτανει ο δε ελεων τους πτωχους ειναι μακαριος.
O que despreza ao seu vizinho peca; mas feliz é aquele que se compadece dos pobres.
Δεν πλανωνται οι βουλευομενοι κακον; ελεος ομως και αληθεια θελει εισθαι εις τους βουλευομενους αγαθον.
Porventura não erram os que maquinam o mal? Mas há beneficência e fidelidade para os que planejam o bem.
Εν παντι κοπω υπαρχει κερδος η δε φλυαρια των χειλεων φερει μονον εις ενδειαν.
Em todo trabalho há proveito; meras palavras, porém, só encaminham para a penúria.
Τα πλουτη των σοφων ειναι στεφανος εις αυτους των δε αφρονων η υπεροχη μωρια.
A coroa dos sábios é a sua riqueza; porém a estultícia dos tolos não passa de estultícia.
Ο αληθης μαρτυς ελευθερονει ψυχας ο δε δολιος εκχεει ψευδη.
A testemunha verdadeira livra as almas; mas o que fala mentiras é traidor.
Εν τω φοβω του Κυριου ειναι ελπις ισχυρα και εις τα τεκνα αυτου θελει υπαρχει καταφυγιον.
No temor do Senhor há firme confiança; e os seus filhos terão um lugar de refúgio.
Ο φοβος του Κυριου ειναι πηγη ζωης, απομακρυνων απο παγιδων θανατου.
O temor do Senhor é uma fonte de vida, para o homem se desviar dos laços da morte.
Εν τω πληθει του λαου ειναι η δοξα του βασιλεως εν δε τη ελλειψει του λαου ο αφανισμος του ηγεμονευοντος.
Na multidão do povo está a glória do rei; mas na falta de povo está a ruína do príncipe.
Ο μακροθυμος εχει μεγαλην φρονησιν ο δε οξυθυμος ανεγειρει την αφροσυνην αυτου.
Quem é tardio em irar-se é grande em entendimento; mas o que é de ânimo precipitado exalta a loucura.
Η υγιαινουσα καρδια ειναι ζωη της σαρκος ο δε φθονος σαπρια των οστεων.
O coração tranquilo é a vida da carne; a inveja, porém, é a podridão dos ossos.
Ο καταθλιβων τον πενητα ονειδιζει τον Ποιητην αυτου ο δε τιμων αυτον ελεει τον πτωχον.
O que oprime ao pobre insulta ao seu Criador; mas honra-o aquele que se compadece do necessitado.
Ο ασεβης εκτινασσεται εν τη ασεβεια αυτου ο δε δικαιος και εν τω θανατω αυτου εχει ελπιδα.
O ímpio é derrubado pela sua malícia; mas o justo até na sua morte acha refúgio.
Εν τη καρδια του συνετου επαναπαυεται σοφια εν μεσω δε των αφρονων φανερουται.
No coração do prudente repousa a sabedoria; mas no coração dos tolos não é conhecida.
Η δικαιοσυνη υψονει εθνος η δε αμαρτια ειναι ονειδος λαων.
A justiça exalta as nações; mas o pecado é o opróbrio dos povos.
Ευνοια του βασιλεως ειναι προς φρονιμον δουλον θυμος δε αυτου προς τον προξενουντα αισχυνην.
O favor do rei é concedido ao servo que procede sabiamente; mas sobre o que procede indignamente cairá o seu furor.