Proverbs 9

Η σοφια ωκοδομησε τον οικον αυτης, ελατομησε τους στυλους αυτης επτα
Mądrość zbudowała dom swój, i wyciosała siedm słupów swoich;
εσφαξε τη σφαγια αυτης, εκερασε τον οινον αυτης, και ητοιμασε την τραπεζαν αυτης
Pobiła bydło swoje, roztworzyła wino swoje, i stół swój przygotowała;
απεστειλε τας θεραπαινας αυτης, κηρυττει επι των υψηλων τοπων της πολεως,
A rozesłała dzieweczki swoje, woła na wierzchach najwyższych miejsc w mieście, mówiąc:
Οστις ειναι αφρων, ας στραφη εδω και, προς τους ενδεεις φρενων, λεγει προς αυτους,
Ktokolwiek jest prostakiem, wstąp sam; a do głupich mówi:
Ελθετε, φαγετε απο του αρτου μου, και πιετε απο του οινου τον οποιον εκερασα
Pójdźcie, jedzcie chleb mój, i pijcie wino, którem roztworzyła.
αφησατε την αφροσυνην και ζησατε και κατευθυνθητε εν τη οδω της συνεσεως.
Opuśćcie prostotę, a będziecie żyli, a chodźcie drogą roztropności.
Ο νουθετων χλευαστην λαμβανει εις εαυτον ατιμιαν και ο ελεγχων τον ασεβη λαμβανει εις εαυτον μωμον.
Kto strofuje naśmiewcę, odnosi hańbę; a kto strofuje niezbożnika, odnosi zelżywość.
Μη ελεγχε χλευαστην, δια να μη σε μισηση ελεγχε σοφον, και θελει σε αγαπησει.
Nie strofuj naśmiewcy, aby cię nie miał w nienawiści; strofuj mądrego, a będzie cię miłował.
Διδε αφορμην εις τον σοφον και θελει γεινει σοφωτερος διδασκε τον δικαιον και θελει αυξηθη εις μαθησιν.
Uczyń to mądremu, a mędrszym będzie; naucz sprawiedliwego, a będzie umiejętniejszym.
Αρχη σοφιας φοβος Κυριου και επιγνωσις αγιων φρονησις.
Początek mądrości jest bojaźń Pańska, a umiejętność świętych jest rozum.
Διοτι δι εμου αι ημεραι σου θελουσι πολλαπλασιασθη, και ετη ζωης θελουσι προστεθη εις σε.
Bo przez mię rozmnożą się dni twoje, i przedłużą się lata żywota.
Εαν γεινης σοφος, θελεις εισθαι σοφος δια σεαυτον και εαν γεινης χλευαστης, συ μονος θελεις πασχει.
Będzieszli mądrym, sobie będziesz mądrym; a jeźli naśmiewcą, ty sam szkodę odniesiesz.
Γυνη αφρων, θρασεια, ανοητος και μη γνωριζουσα μηδεν
Niewiasta głupia świegotliwa jest, prostaczka, i nic nieumiejąca;
καθηται εν τη θυρα της οικιας αυτης επι θρονου, εν τοις υψηλοις τοποις της πολεως,
A siedzi u drzwi domu swego na stołku, na miejscach wysokich w mieście,
προσκαλουσα τους διαβατας τους κατευθυνομενους εις την οδον αυτων
Aby wołała na idących drogą, którzy prosto idą ścieszkami swemi, mówiąc:
οστις ειναι αφρων, ας στραφη εδω και προς τον ενδεη φρενων, λεγει προς αυτον,
Ktokolwiek jest prostakiem, wstąp sam; a do głupiego mówi:
Τα κλοπιμαια υδατα ειναι γλυκεα, και ο κρυφιος αρτος ειναι ηδυς.
Wody kradzione słodsze są, a chleb pokątny smaczniejszy.
Αλλ αυτος αγνοει οτι εκει ειναι οι νεκροι, και εις τα βαθη του αδου οι κεκλημενοι αυτης.
Ale prostak nie wie, że tam są umarli, a ci, których wezwała, są w głębokościach grobu.