Lamentations 5

5:1

Ενθυμηθητι, Κυριε, τι εγεινεν εις ημας επιβλεψον, και ιδε τον ονειδισμον ημων.

Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.

5:2

Η κληρονομια ημων μετεστραφη εις αλλοτριους, αι οικιαι ημων εις ξενους.

Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.

5:3

Εγειναμεν ορφανοι ανευ πατρος, αι μητερες ημων ως χηραι.

Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.

5:4

Με αργυριον επιομεν το υδωρ ημων τα ξυλα ημων επωληθησαν εις ημας.

Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.

5:5

Επι τον τραχηλον ημων ειναι διωγμος εμοχθησαμεν, αναπαυσιν δεν εχομεν.

Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.

5:6

Ηπλωσαμεν χειρα προς τους Αιγυπτιους, προς τους Ασσυριους, δια να χορτασθωμεν αρτον.

Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.

5:7

Οι πατερες ημων ημαρτησαν, εκεινοι δεν υπαρχουσι και ημεις φερομεν τας ανομιας αυτων.

Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.

5:8

Δουλοι εξουσιαζουσιν εφ ημας δεν υπαρχει ο λυτρονων εκ της χειρος αυτων.

Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.

5:9

Φερομεν τον αρτον ημων μετα κινδυνου της ζωης ημων, απ εμπροσθεν της �ομφαιας της ερημου.

Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.

5:10

Το δερμα ημων ημαυρωθη ως κλιβανος, απο της καυσεως της πεινης.

Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.

5:11

Εταπεινωσαν τας γυναικας εν Σιων, τας παρθενους εν ταις πολεσιν Ιουδα.

Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.

5:12

Οι αρχοντες εκρεμασθησαν υπο των χειρων αυτων τα προσωπα των πρεσβυτερων δεν ετιμηθησαν.

Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.

5:13

Οι νεοι υπεβληθησαν εις το αλεσμα, και τα παιδια επεσον υπο τα ξυλα.

Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.

5:14

Οι πρεσβυτεροι επαυσαν απο των πυλων, οι νεοι απο των ασματων αυτων.

Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.

5:15

Επαυσεν η χαρα της καρδιας ημων, ο χορος ημων εστραφη εις πενθος.

Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.

5:16

Ο στεφανος της κεφαλης ημων επεσεν ουαι δε εις ημας, διοτι ημαρτησαμεν.

Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!

5:17

Δια τουτο εξελιπεν η καρδια ημων, δια ταυτα εσκοτοδινιασαν οι οφθαλμοι ημων.

Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;

5:18

Δια την ερημωσιν του ορους Σιων, αι αλωπεκες περιπατουσιν εν αυτω.

Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.

5:19

Συ, Κυριε, κατοικεις εις τον αιωνα ο θρονος σου διαμενει εις γενεαν και γενεαν.

Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.

5:20

Δια τι θελεις μας λησμονησει δια παντος; θελεις μας εγκαταλειψει εις μακροτητα ημερων;

Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?

5:21

Επιστρεψον ημας, Κυριε, προς σε και θελομεν επιστραφη. Ανανεωσον τας ημερας ημων ως το προτερον.

Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.

5:22

Διατι απερριψας ημας ολοτελως, ωργισθης εναντιον ημων εως σφοδρα;

Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?