Psalms 92

Ψαλμος ωδης δια την ημεραν του Σαββατου. Αγαθον το να δοξολογη τις τον Κυριον και να ψαλμωδη εις το ονομα σου, Υψιστε

En salme, en sang til sabbatsdagen.

να αναγγελλη το πρωι το ελεος σου και την αληθειαν σου πασαν νυκτα,

Det er godt å prise Herren og å lovsynge ditt navn, du Høieste,

με δεκαχορδον οργανον και με ψαλτηριον με ωδην και κιθαραν.

å kunngjøre din miskunnhet om morgenen og din trofasthet om nettene

Διοτι με ευφρανας, Κυριε, εν τοις ποιημασι σου θελω αγαλλεσθαι εν τοις εργοις των χειρων σου.

til tistrenget citar og til harpe, til tankefullt spill på citar.

Ποσον μεγαλα ειναι τα εργα σου, Κυριε βαθεις ειναι οι διαλογισμοι σου σφοδρα.

For du har gledet mig, Herre, med ditt verk, jeg jubler over dine henders gjerninger.

Ο ανθρωπος ο ανοητος δεν γνωριζει, και ο μωρος δεν εννοει τουτο

Hvor store dine gjerninger er, Herre! Såre dype er dine tanker.

οτι οι ασεβεις βλαστανουσιν ως ο χορτος, και ανθουσι παντες οι εργαται της ανομιας, δια να αφανισθωσιν αιωνιως.

En ufornuftig mann kjenner det ikke, og en dåre forstår ikke dette.

Αλλα συ, Κυριε, εισαι υψιστος εις τον αιωνα.

Når de ugudelige spirer som gresset, og alle de som gjør urett, blomstrer, så er det til deres ødeleggelse for evig tid.

Διοτι, ιδου, οι εχθροι σου, Κυριε, διοτι, ιδου, οι εχθροι σου θελουσιν εξολοθρευθη θελουσι διασκορπισθη παντες οι εργαται της ανομιας.

Men du er høi til evig tid, Herre!

Αλλα συ θελεις υψωσει ως του μονοκερωτος το κερας μου εγω θελω χρισθη με νεον ελαιον

For se, dine fiender, Herre, for se, dine fiender forgår; alle de som gjør urett, blir adspredt.

και ο οφθαλμος μου θελει ιδει την εκδικησιν των εχθρων μου τα ωτα μου θελουσιν ακουσει περι των κακοποιων των επανισταμενων κατ εμου.

Og du ophøier mitt horn som villoksens; jeg er overgytt med frisk olje.

Ο δικαιος ως φοινιξ θελει ανθει ως κεδρος του Λιβανου θελει αυξανει.

Og mitt øie ser med fryd på mine motstandere; mine ører hører med glede om de onde som står op imot mig.

Πεφυτευμενοι εν τω οικω του Κυριου, θελουσιν ανθει εν ταις αυλαις του Θεου ημων

Den rettferdige spirer som palmen; som en seder på Libanon vokser han.

θελουσι καρποφορει και εν αυτω τω βαθει γηρατι, θελουσιν εισθαι ακμαζοντες και ανθηροι

De er plantet i Herrens hus, de blomstrer i vår Guds forgårder.

δια να αναγγελλωσιν οτι δικαιος ειναι ο Κυριος, το φρουριον μου και δεν υπαρχει αδικια εν αυτω.

Enn i gråhåret alder skyter de friske skudd; de er frodige og grønne for å kunngjøre at Herren er rettvis, han, min klippe, og at det ikke er urett i ham.