Proverbs 14

Αι σοφαι γυναικες οικοδομουσι τον οικον αυτων η δε αφρων κατασκαπτει αυτον δια των χειρων αυτης.

Kvinners visdom bygger sitt hus, men dårskap river det ned med sine hender.

Ο περιπατων εν τη ευθυτητι αυτου φοβειται τον Κυριον ο δε σκολιος τας οδους αυτου καταφρονει αυτον.

Den som vandrer i opriktighet, frykter Herren; men den som går krokveier, forakter ham.

Εν στοματι αφρονος ειναι η ραβδος της υπερηφανιας τα δε χειλη των σοφων θελουσι φυλαττει αυτους.

I dårens munn er et ris for hans overmot, men de vises leber er deres vern.

Οπου δεν ειναι βοες, η αποθηκη ειναι κενη η δε αφθονια των γεννηματων ειναι εκ της δυναμεως του βοος.

Hvor det ingen okser er, der er krybben tom; men rikelig vinning kommer ved oksens kraft.

Ο αληθης μαρτυς δεν θελει ψευδεσθαι ο δε ψευδης μαρτυς εκχεει ψευδη.

Trofast vidne lyver ikke, men den som taler løgn, er et falskt vidne.

Ο χλευαστης ζητει σοφιαν και δεν ευρισκει εις δε τον συνετον ειναι ευκολος η μαθησις.

Spotteren søker visdom, men finner den ikke; men for den forstandige er kunnskap lett å vinne.

Υπαγε κατεναντι του αφρονος ανθρωπου και δεν θελεις ευρει χειλη συνεσεως.

Når du går fra en dåre, har du ikke funnet forstand på hans leber.

Η σοφια του φρονιμου ειναι να γνωριζη την οδον αυτου η δε μωρια των αφρονων αποπλανησις.

Den klokes visdom er at han forstår sin vei, men dårers dårskap er at de bedrar sig selv.

Οι αφρονες γελωσιν εις την ανομιαν εν μεσω δε των ευθεων ειναι χαρις.

Dårer spottes av sitt eget skyldoffer, men blandt de opriktige råder Guds velbehag.

Η καρδια του ανθρωπου γνωριζει την πικριαν της ψυχης αυτου και ξενος δεν συμμετεχει της χαρας αυτης.

Hjertet kjenner sin egen bitre smerte, og i dets glede blander ingen fremmed sig.

Η οικια των ασεβων θελει αφανισθη η δε σκηνη των ευθεων θελει ανθει.

De ugudeliges hus skal ødelegges, men de opriktiges telt skal blomstre.

Υπαρχει οδος, ητις φαινεται ορθη εις τον ανθρωπον, αλλα τα τελη αυτης φερουσιν εις θανατον.

Mangen vei tykkes en mann rett, men enden på det er dødens veier.

Ετι και εις τον γελωτα πονει η καρδια και το τελος της χαρας ειναι λυπη.

Endog under latter har hjertet smerte, og enden på gleden er sorg.

Ο διεφθαρμενος την καρδιαν θελει εμπλησθη απο των οδων αυτου ο δε αγαθος ανθρωπος αφ εαυτου.

Av sin ferd skal den frafalne mettes, og en god mann holder sig borte fra ham.

Ο απλους πιστευει εις παντα λογον ο δε φρονιμος προσεχει εις τα βηματα αυτου.

Den enfoldige tror hvert ord, men den kloke akter på sine skritt.

Ο σοφος φοβειται και φευγει απο του κακου αλλ ο αφρων προχωρει και θρασυνεται.

Den vise frykter og holder sig fra det onde, men dåren er overmodig og trygg.

Ο οξυθυμος πραττει αστοχαστως και ο κακοβουλος ανθρωπος ειναι μισητος.

Den bråsinte gjør dårskap, og en svikefull mann blir hatet.

Οι αφρονες κληρονομουσι μωριαν οι δε φρονιμοι στεφανουνται συνεσιν.

De enfoldige har fått dårskap i arv, men de kloke krones med kunnskap.

Οι κακοι υποκλινουσιν εμπροσθεν των αγαθων, και οι ασεβεις εις τας πυλας των δικαιων.

De onde må bøie sig for de gode, og de ugudelige ved den rettferdiges porter.

Ο πτωχος μισειται και υπο του πλησιον αυτου του δε πλουσιου οι φιλοι πολλοι.

Endog av sin venn blir den fattige hatet; men de som elsker en rik, er mange.

Ο καταφρονων τον πλησιον αυτου αμαρτανει ο δε ελεων τους πτωχους ειναι μακαριος.

Den som forakter sin næste, synder; men salig er den som ynkes over arminger.

Δεν πλανωνται οι βουλευομενοι κακον; ελεος ομως και αληθεια θελει εισθαι εις τους βουλευομενους αγαθον.

Skal ikke de fare vill som tenker ut det som ondt er? Men miskunnhet og trofasthet times dem som optenker godt.

Εν παντι κοπω υπαρχει κερδος η δε φλυαρια των χειλεων φερει μονον εις ενδειαν.

Ethvert møiefullt arbeid gir vinning, men tomt snakk fører bare til tap.

Τα πλουτη των σοφων ειναι στεφανος εις αυτους των δε αφρονων η υπεροχη μωρια.

De vises rikdom er deres krone, men dårenes dårskap er og blir dårskap.

Ο αληθης μαρτυς ελευθερονει ψυχας ο δε δολιος εκχεει ψευδη.

Et sanndru vidne frelser liv, men den som taler løgn, er full av svik.

Εν τω φοβω του Κυριου ειναι ελπις ισχυρα και εις τα τεκνα αυτου θελει υπαρχει καταφυγιον.

Den som frykter Herren, har et sterkt vern, og for hans barn skal Herren være en tilflukt.

Ο φοβος του Κυριου ειναι πηγη ζωης, απομακρυνων απο παγιδων θανατου.

Å frykte Herren er en livsens kilde, så en slipper fra dødens snarer.

Εν τω πληθει του λαου ειναι η δοξα του βασιλεως εν δε τη ελλειψει του λαου ο αφανισμος του ηγεμονευοντος.

Meget folk er kongens ære, men mangel på folk er fyrstens fall.

Ο μακροθυμος εχει μεγαλην φρονησιν ο δε οξυθυμος ανεγειρει την αφροσυνην αυτου.

Den langmodige har stor forstand, men den bråsinte viser stor dårskap.

Η υγιαινουσα καρδια ειναι ζωη της σαρκος ο δε φθονος σαπρια των οστεων.

Et saktmodig hjerte er legemets liv, men hissighet er råttenhet i benene.

Ο καταθλιβων τον πενητα ονειδιζει τον Ποιητην αυτου ο δε τιμων αυτον ελεει τον πτωχον.

Den som trykker en arming, håner hans skaper, men den som har medynk med den fattige, ærer skaperen.

Ο ασεβης εκτινασσεται εν τη ασεβεια αυτου ο δε δικαιος και εν τω θανατω αυτου εχει ελπιδα.

Når ulykken rammer den ugudelige, kastes han over ende; men den rettferdige er frimodig i døden.

Εν τη καρδια του συνετου επαναπαυεται σοφια εν μεσω δε των αφρονων φανερουται.

I den forstandiges hjerte holder visdommen sig stille, men i dårers indre gir den sig til kjenne.

Η δικαιοσυνη υψονει εθνος η δε αμαρτια ειναι ονειδος λαων.

Rettferdighet ophøier et folk, men synden er folkenes vanære.

Ευνοια του βασιλεως ειναι προς φρονιμον δουλον θυμος δε αυτου προς τον προξενουντα αισχυνην.

En klok tjener vinner kongens yndest, men over en dårlig tjener kommer hans vrede.