Proverbs 1

Παροιμιαι Σολομωντος, υιου του Δαβιδ, βασιλεως του Ισραηλ,

Ordsprog av Salomo, Davids sønn, Israels konge.

δια να γνωριση τις σοφιαν και παιδειαν, δια να νοηση λογους φρονησεως,

Av dem kan en lære visdom og tukt og å skjønne forstandige ord;

δια να λαβη διδασκαλιαν συνεσεως, δικαιοσυνης και κρισεως και ευθυτητος,

av dem kan en motta tukt til klokskap og lære rettferdighet og rett og rettvishet;

δια να δωση νοησιν εις τους απλους, και εις τον νεον μαθησιν και διαγνωσιν.

de kan gi de enfoldige klokskap, de unge kunnskap og tenksomhet.

Ο σοφος ακουων θελει γεινει σοφωτερος, και ο νοημων θελει αποκτησει επιστημην κυβερνησεως

Den vise skal høre på dem og gå frem i lærdom, og den forstandige vinne evne til å leve rett.

ωστε να εννοη παροιμιαν και σκοτεινον λογον, ρησεις σοφων και αινιγματα αυτων.

Av dem kan en lære å forstå ordsprog og billedtale, vismenns ord og deres gåter.

Αρχη σοφιας φοβος Κυριου οι αφρονες καταφρονουσι την σοφιαν και την διδασκαλιαν.

Å frykte Herren er begynnelsen til kunnskap; visdom og tukt foraktes av dårer.

Ακουε, υιε μου, την διδασκαλιαν του πατρος σου, και μη απορριψης τον νομον της μητρος σου.

Hør, min sønn, på din fars tilrettevisning og forlat ikke din mors lære!

Διοτι ταυτα θελουσιν εισθαι στεφανος χαριτων εις την κορυφην σου και περιδεραιον περι τον τραχηλον σου.

For de er en fager krans for ditt hode og kjeder om din hals.

Υιε μου, εαν θελησωσιν οι αμαρτωλοι να σε δελεασωσι, μη θελησης

Min sønn! Når syndere lokker dig, da samtykk ikke!

εαν ειπωσιν, Ελθε μεθ ημων, ας ενεδρευσωμεν δι αιμα, ας επιβουλευθωμεν αναιτιως τον αθωον,

Når de sier: Kom med oss! Vi vil lure efter blod, sette feller for de uskyldige uten grunn;

Ας καταπιωμεν αυτους ζωντας, ως ο αδης, και ολοκληρους ως τους καταβαινοντας εις τον λακκον

vi vil sluke dem levende som dødsriket, med hud og hår, likesom det sluker dem som farer ned i graven;

θελομεν ευρει παν πολυτιμον αγαθον, θελομεν γεμισει τους οικους ημων απο λαφυρων

vi vil finne alle slags kostelig gods, fylle våre hus med rov;

θες τον κληρον σου μεταξυ ημων, εν βαλαντιον ας ηναι εις παντας ημας

du skal få kaste lodd om det med oss, vi skal alle ha samme pung -

υιε μου, μη περιπατησης εν οδω μετ αυτων απεχε τον ποδα σου απο των τριβων αυτων

slå da ikke følge med dem, min sønn, hold din fot borte fra deres sti!

διοτι οι ποδες αυτων τρεχουσιν εις το κακον, και σπευδουσιν εις το να χυσωσιν αιμα.

For deres føtter haster til det onde, og de er snare til å utøse blod;

Διοτι ματαιως εξαπλονεται δικτυον εμπροσθεν των οφθαλμων παντος πτερωτου.

til ingen nytte blir garnet utspent så alle fuglene ser det;

Διοτι ουτοι ενεδρευουσι κατα του ιδιου αυτων αιματος, επιβουλευονται τας εαυτων ψυχας

de lurer efter sitt eget blod, de setter feller for sig selv.

Τοιαυται ειναι αι οδοι παντος πλεονεκτου η πλεονεξια αφαιρει την ζωην των κυριευομενων υπ αυτης.

Så går det hver den som søker urettferdig vinning; den tar livet av sine egne herrer.

Η σοφια φωναζει εξω, εκπεμπει την φωνην αυτης εν ταις πλατειαις

Visdommen roper høit på gaten, den lar sin røst høre på torvene;

Κραζει επι κεφαλης των αγορων, εν ταις εισοδοις των πυλων απαγγελλει τους λογους αυτης δια της πολεως, λεγουσα,

på hjørnet av larmfylte gater roper den, ved portinngangene, rundt omkring i byen taler den og sier:

Εως ποτε, μωροι, θελετε αγαπα την μωριαν, και οι χλευασται θελουσιν ηδυνεσθαι εις τους χλευασμους αυτων, και οι αφρονες θελουσι μισει την γνωσιν;

Hvor lenge vil I uforstandige elske uforstand og spotterne ha lyst til spott og dårene hate kunnskap?

Επιστρεψατε προς τους ελεγχους μου ιδου, εγω θελω εκχεει το πνευμα μου εφ υμας, θελω σας καμει να νοησητε τους λογους μου.

Vend om og gi akt på min tilrettevisning! Da vil jeg la min ånd velle frem for eder, jeg vil kunngjøre eder mine ord.

Επειδη εγω εκραζον, και σεις δεν υπηκουετε εξετεινον την χειρα μου, και ουδεις προσειχεν

Fordi jeg ropte, og I ikke vilde høre, fordi jeg rakte ut min hånd, og ingen gav akt,

Αλλα κατεφρονειτε πασας τας συμβουλας μου και τους ελεγχους μου δεν εδεχεσθε

fordi I forsmådde alle mine råd og ikke vilde vite av min tilrettevisning,

δια τουτο και εγω θελω επιγελασει εις τον ολεθρον σας θελω καταχαρη, οταν επελθη ο φοβος σας.

så vil også jeg le når ulykken rammer eder, jeg vil spotte når det kommer som I reddes for,

Οταν ο φοβος σας επελθη ως ερημωσις και η καταστροφη σας εφορμηση ως ανεμοστροβιλος, οταν η θλιψις και η στενοχωρια ελθωσιν εφ υμας

når det I reddes for, kommer som et uvær, og eders ulykke farer frem som en stormvind, når trengsel og nød kommer over eder.

τοτε θελουσι με επικαλεσθη, αλλα δεν θελω αποκριθη επιμονως θελουσι με εκζητησει, αλλα δεν θελουσι με ευρει.

Da skal de kalle på mig, men jeg svarer ikke; de skal søke mig, men ikke finne mig.

Διοτι εμισησαν την γνωσιν και τον φοβον του Κυριου δεν εξελεξαν

Fordi de hatet kunnskap og ikke vilde frykte Herren,

δεν ηθελησαν τας συμβουλας μου κατεφρονησαν παντας τους ελεγχους μου

fordi de ikke vilde vite av mitt råd og foraktet all min tilrettevisning,

δια τουτο θελουσι φαγει απο των καρπων της οδου αυτων και θελουσι χορτασθη απο των κακοβουλιων αυτων.

derfor skal de ete frukten av sine gjerninger, og av sine onde råd skal de mettes.

Διοτι η αποστασια των μωρων θελει θανατωσει αυτους, και η αμεριμνησια των αφρονων θελει αφανισει αυτους.

For de uforstandiges selvrådighet dreper dem, og dårenes trygghet ødelegger dem;

Οστις ομως ακουει εμου, θελει κατοικησει εν ασφαλεια και θελει ησυχαζει, μη φοβουμενος κακον.

men den som hører på mig, skal bo trygt og leve i ro uten frykt for ulykke.