Lamentations 3

Εγω ειμαι ο ανθρωπος, οστις ειδον θλιψιν απο της �αβδου του θυμου αυτου.

Ko ahau te tangata kua kite i te pouri, he mea na te rakau o tona riri.

Με ωδηγησε και εφερεν εις σκοτος και ουχι εις φως.

I arahina e ia, i meinga kia haere i te pouri, kahore i te marama.

Ναι, κατ εμου εστραφη κατ εμου εστρεψε την χειρα αυτου ολην την ημεραν.

He pono kua tahuri mai ia ki ahau, kua anga mai tona ringa ki ahau, a pau noa te ra.

Επαλαιωσε την σαρκα μου και το δερμα μου συνετριψε τα οστα μου.

Kua meinga nei e ia oku kikokiko me toku kiri kia rite ki o te koroheke, mangungu kau i a ia oku wheua.

Ωικοδομησε κατ εμου και με περιεκυκλωσε χολην και μοχθον.

Kua hanga e ia he patu moku; karapotia ana ahau ki te wai kawa, ki te raruraru.

Με εκαθισεν εν σκοτεινοις ως νεκρους αιωνιους.

Kua meinga ahau e ia kia noho ki nga wahi pouri, kia pera me te hunga kua mate noa ake.

Με περιεφραξε, δια να μη εξελθω εβαρυνε τας αλυσεις μου.

Kua oti ahau te taiepa mai e ia, te puta atu ahau; kua meinga e ia toku mekameka kia taimaha.

Ετι και οταν κραζω και αναβοω, αποκλειει την προσευχην μου.

Ae ra, i ahau e karanga ana, e hamama ana kia awhinatia, ka araia mai e ia taku inoi.

Περιεφραξε με πελεκητους λιθους τας οδους μου, εστρεβλωσε τας τριβους μου.

Kua oti ano oku ara te taiepa mai e ia ki te kohatu tarai, whakakopikopikoa ake e ia oku ara.

Εγεινεν εις εμε αρκτος ενεδρευουσα, λεων εν αποκρυφοις.

Ko tona rite ki ahau kei te pea e whanga ana, kei te raiona i nga wahi ngaro.

Παρετρεψε τας οδους μου και με κατεσπαραξε, με κατεστηαεν ηφανισμενην.

Whakangaua ketia ana e ia oku ara, haehaea putia iho ahau; meinga ana ahau e ia kia noho kau noa iho.

Ενετεινε το τοξον αυτου και με εστησεν ως σκοπον εις βελος.

Kua whakapikoa e ia tana kopere, a whakaturia ake ahau e ia hei koperenga pere.

Ενεπηξεν εις τα νεφρα μου τα βελη της φαρετρας αυτου.

Kua meinga e ia nga pere o tana papa pere kia ngoto ki oku whatumanawa.

Εγεινα γελως εις παντα τον λαον μου, ασμα αυτων ολην την ημεραν.

Kua waiho ahau hei katanga ma toku iwi katoa; hei waiata ma ratou a pau noa te ra.

Με εχορτασε πικριαν με εμεθυσεν αψινθιον.

Kua whakakiia ahau e ia ki nga mea kawa, whakainumia rawatia ana ahau e ia ki te taru kawa.

Και συνετριψε τους οδοντας μου με χαλικας με εκαλυψε με σποδον.

Kua whatiwhatiia ano hoki e ia oku niho ki te kirikiri, hipokina ana ahau e ia ki te pungarehu.

Και απεσπρωξα, απο ειρηνης την ψυχην μου ελησμονησα το αγαθον.

Kua nekehia atu e koe toku wairua kei tata ki te rangimarie; i wareware ahau ki te pai.

Και ειπα, Απωλεσθη η δυναμις μου και η ελπις μου υπο του Κυριου.

Ki tonu ake ahau, kua pirau toku kaha, kahore he tumanakohanga maku ki a Ihowa.

Ενθυμηθητι την θλιψιν μου και την εξωσιν μου, το αψινθιον και την χολην.

Mahara ki toku ngakau mamae, ki toku pouri, ki te taru kawa, ki te wai kawa.

Η ψυχη μου ενθυμειται ταυτα ακαταπαυστως και ειναι τεταπεινωμενη εν εμοι.

Maharahara tonu toku wairua ki a ratou, piko tonu iho i roto i ahau.

Τουτο ανακαλω εις την καρδιαν μου, οθεν εχω ελπιδα

E whakahokia ake ana tenei e ahau ki toku ngakau, koia i tumanako ai ahau.

Ελεος του Κυριου ειναι, οτι δεν συνετελεσθημεν, επειδη δεν εξελιπον οι οικτιρμοι αυτου.

He mahi tohu na Ihowa te poto ai tatou, he kore no ana mahi aroha e mutu.

Ανανεονονται εν ταις πρωιαις μεγαλη ειναι η πιστοτης σου.

E hou tonu ana ratou i tenei ata, i tenei ata; he nui tou pono.

Ο Κυριος ειναι η μερις μου, ειπεν η ψυχη μου δια τουτο θελω ελπιζει επ αυτον.

Ko Ihowa te wahi moku, e ai ta toku wairua; no reira ka tumanako ahau ki a ia.

Αγαθος ο Κυριος εις τους προσμενοντας αυτον, εις την ψυχην την εκζητουσαν αυτον.

He pai a Ihowa ki te hunga e tumanako ana ki a ia, ki te wairua e rapu ana i a ia.

Καλον ειναι και να ελπιζη τις και να εφησυχαζη εις την σωτηριαν του Κυριου.

He pai ano kia tumanako te tangata, kia tatari marie hoki ki ta Ihowa whakaora.

Καλον εις τον ανθρωπον να βασταζη ζυγον εν τη νεοτητι αυτου.

He pai ano mo te tangata kia amohia e ia te ioka i tona tamarikitanga.

Θελει καθησθαι κατα μονας και σιωπα, επειδη ο Θεος επεβαλε φορτιον επ αυτον.

Me noho ia, tona kotahi, me whakarongo puku hoki, no te mea nana i uta ki a ia.

Θελει βαλει το στομα αυτου εις το χωμα, ισως ηναι ελπις.

Me tuku e ia tona mangai ki te puehu; mehemea pea tera he tumanakohanga.

Θελει δωσει την σιαγονα εις τον �απιζοντα αυτον θελει χορτασθη απο ονειδισμου.

Me hoatu e ia tona paparinga ki te tangata e papaki ana i a ia: kia ki tonu ia i te tawai.

Διοτι ο Κυριος δεν απορριπτει εις τον αιωνα

E kore hoki e mau tonu ta Ihowa panga:

Αλλ εαν και θλιψη, θελει ομως και οικτειρησει κατα το πληθος του ελεους αυτου.

Ahakoa whakapouri ia, ka aroha ano ia, ka rite ki te nui o tana mahi tohu.

Διοτι δεν θλιβει εκ καρδιας αυτου ουδε καταθλιβει τους υιους των ανθρωπων.

Kahore hoki ona ngakau whiu, whakapouri ranei, i nga tama a te tangata.

Το να καταπατη τις υπο τους ποδας αυτου παντας τους δεσμιους της γης.

Ko te kuru i nga herehere katoa o te whenua ki raro i ona waewae;

Το να διαστρεφη κρισιν ανθρωπου κατεναντι του προσωπου του Υψιστου

Ko te whakapeau ke i te tika o te tangata ina whakawakia i te aroaro o te Runga Rawa;

Το να αδικη ανθρωπον εν τη δικη αυτου ο Κυριος δεν βλεπει ταυτα.

Ko te whakariro ke i ta te tangata ina totohe, e kore tena e whakapaingia e te Ariki.

Τις λεγει τι και γινεται, χωρις να προσταξη αυτο ο Κυριος;

Ko wai tenei hei ki mai, a ka oti, i te mea kihai i whakahaua e te Ariki?

Εκ του στοματος του Υψιστου δεν εξερχονται τα κακα και τα αγαθα;

He teka ianei e puta mai ana te kino me te pai i roto i te mangai o te Runga Rawa?

Δια τι ηθελε γογγυσει ανθρωπος ζων, ανθρωπος, δια την ποινην της αμαρτιας αυτου;

He aha te tangata ora i amuamu ai, te tangata ina whiua mo ona hara?

Ας ερευνησωμεν τας οδους ημων και ας εξετασωμεν και ας επιστρεψωμεν εις τον Κυριον.

E rapu tatou, e kimi i o tatou ara, a ka tahuri ano ki a Ihowa.

Ας υψωσωμεν τας καρδιας ημων και τας χειρας προς τον Θεον τον εν τοις ουρανοις, λεγοντες,

Kia ara atu o tatou ngakau me o tatou ringa ki te Atua i te rangi.

Ημαρτησαμεν και απεστατησαμεν συ δεν μας συνεχωρησας.

I he matou, i whakakeke; kihai ano koe i muru i to matou he.

Περιεκαλυψας με θυμον και κατεδιωξας ημας εφονευσας, δεν εφεισθης.

Kua hipokina nei e koe ki te riri, tukinotia ana matou e koe: tukitukia ana e koe, kihai ano i tohungia e koe.

Εκαλυψας σεαυτον με νεφος, δια να μη διαβαινη η προσευχη ημων.

Hipokina ana e koe he kapua ki a koe, kei puta atu ta matou inoi.

Μας εκαμες σκυβαλον και βδελυγμα εν μεσω των λαων.

Kua meinga matou e koe hei paru tahinga, hei mea akiri i waenga i nga iwi.

Παντες οι εχθροι ημων ηνοιξαν το στομα αυτων εφ ημας.

Kua hamama mai nga mangai o o matou hoariri katoa ki a matou.

Φοβος και λακκος ηλθον εφ ημας, ερημωσις και συντριμμος.

Ko te wehi, ko te rua, kua tae mai kei a matou, te whakamoti me te wawahi.

Ρυακας υδατων καταβιβαζει ο οφθαλμος μου δια τον συντριμμον της θυγατρος του λαου μου.

Kei te tarere nei nga awa wai i toku kanohi, mo te wawahanga o te tamahine a toku iwi.

Ο οφθαλμος μου σταλαζει και δεν σιωπα, διοτι δεν εχει ανεσιν,

Maturuturu ana te wai i toku kanohi, kahore hoki e mutu, te ai he pariratanga,

Εωσου ο Κυριος διακυψη και ιδη εξ ουρανου.

Kia titiro mai ra ano a Ihowa, kia kite mai ra ano ia i runga i te rangi.

Ο οφθαλμος μου καταθλιβει την ψυχην μου, εκ πασων των θυγατερων της πολεως μου.

E meatia iho ana toku ngakau e toku kanohi, mo nga tamahine katoa o toku pa.

Οι εχθρευομενοι με αναιτιως με εκυνηγησαν ακαταπαυστως ως στρουθιον.

Kua whaia kinotia ahau ano he manu e ratou, e te hunga e hoariri ana ki ahau, kahore he take.

Εκοψαν την ζωην μου εν τω λακκω και ερριψαν λιθον επ εμε.

Ngaro iho i a ratou toku ara i roto i te poka, kua maka e ratou he kohatu ki runga ki ahau.

Τα υδατα επλημμυρησαν υπερανω της κεφαλης μου ειπα, Απερριφθην.

I rere nga wai i runga i toku mahunga: i mea ahau, kua motuhia ketia ahau.

Επεκαλεσθην το ονομα σου, Κυριε, εκ λακκου κατωτατου.

I karanga ahau ki tou ingoa, e Ihowa, i roto i te poka i raro rawa.

Ηκουσας την φωνην μου μη κλεισης το ωτιον σου εις τον στεναγμον μου, εις την κραυγην μου.

I rongo koe ki toku reo; kaua e huna tou taringa ki te tanga o toku manawa, ki taku karanga.

Επλησιασας καθ ην ημεραν σε επεκαλεσθην ειπας, Μη φοβου.

I whakatata mai koe i te ra i karanga ai ahau ki a koe; i ki mai koe, Kaua e wehi.

Εδικασας, Κυριε, την δικην της ψυχης μου ελυτρωσας την ζωην μου.

Kua tohea e koe, e te Ariki, nga tohe a toku wairua; kua hokona e koe toku ora.

Ειδες, Κυριε, το προς εμε αδικον κρινον την κρισιν μου.

Kua kite koe, e Ihowa, i te he i mahia ki ahau: mau e whakarite taku whakawa.

Ειδες πασας τας εκδικησεις αυτων, παντας τους διαλογισμους αυτων κατ εμου.

Kua kite koe i to ratou mauahara katoa, i o ratou whakaaro katoa moku.

Ηκουσας, Κυριε, τον ονειδισμον αυτων, παντας τους διαλογισμους αυτων κατ εμου

Kua rongo koe ki ta ratou tawai, e Ihowa, ki o ratou whakaaro katoa moku;

Τους λογους των επανισταμενων επ εμε και τας μελετας αυτων κατ εμου ολην την ημεραν.

Ki nga ngutu o te hunga i whakatika mai ki ahau, ki ta ratou tikanga moku, a pau noa te ra.

Ιδε, οταν καθηνται και οταν σηκονωνται εγω ειμαι το ασμα αυτων.

Tirohia mai to ratou nohoanga iho, to ratou whakatikanga ake; ko ahau te waiatatia nei e ratou.

Καμε, Κυριε, εις αυτους ανταποδοσιν κατα τα εργα των χειρων αυτων.

Hoatu he utu ki a ratou, e Ihowa, kia rite ki te mahi a o ratou ringa.

Δος εις αυτους πωρωσιν καρδιας, την καταραν σου επ αυτους.

Hoatu ki a ratou he ngakau pakeke, tau kanga ki a ratou.

Καταδιωξον εν οργη και αφανισον αυτους υποκατωθεν των ουρανων του Κυριου.

Whaia ratou i runga i te riri, whakangaromia atu ratou i raro i nga rangi o Ihowa.