Psalms 90

Προσευχη του Μωυσεως, του ανθρωπου του Θεου. Κυριε, συ εγεινες εις ημας καταφυγη εις γενεαν και γενεαν.

Lord, thou hast been our dwelling place in all generations.

Πριν γεννηθωσι τα ορη, και πλασης την γην και την οικουμενην, και απο του αιωνος εως του αιωνος, συ εισαι ο Θεος.

Before the mountains were brought forth, or ever thou hadst formed the earth and the world, even from everlasting to everlasting, thou art God.

90:3

Επαναφερεις τον ανθρωπον εις τον χουν και λεγεις, Επιστρεψατε, υιοι των ανθρωπων.

Thou turnest man to destruction; and sayest, Return, ye children of men.

90:4

Διοτι χιλια ετη ενωπιον σου ειναι ως ημερα η χθες, ητις παρηλθε, και ως φυλακη νυκτος.

For a thousand years in thy sight are but as yesterday when it is past, and as a watch in the night.

90:5

Κατακλυζεις αυτους ειναι ως ονειρον της αυγης, ως χορτος οστις παρερχεται

Thou carriest them away as with a flood; they are as a sleep: in the morning they are like grass which groweth up.

90:6

το πρωι ανθει και παρακμαζει το εσπερας κοπτεται και ξηραινεται.

In the morning it flourisheth, and groweth up; in the evening it is cut down, and withereth.

90:7

Διοτι εκλειπομεν εν τη οργη σου και εν τω θυμω σου ταραττομεθα.

For we are consumed by thine anger, and by thy wrath are we troubled.

90:8

Εθεσας τας ανομιας ημων ενωπιον σου, τα κρυφια ημων εις το φως του προσωπου σου.

Thou hast set our iniquities before thee, our secret sins in the light of thy countenance.

90:9

Επειδη πασαι αι ημεραι ημων παρερχονται εν τη οργη σου διατρεχομεν τα ετη ημων ως διανοημα.

For all our days are passed away in thy wrath: we spend our years as a tale that is told.