Proverbs 2

2:1

Υιε μου, εαν δεχθης τους λογους μου και ταμιευσης τας εντολας μου παρα σεαυτω,

My son, if thou wilt receive my words, and hide my commandments with thee;

2:2

ωστε να προσεξη το ωτιον σου εις την σοφιαν, να κλινης την καρδιαν σου εις την συνεσιν

So that thou incline thine ear unto wisdom, and apply thine heart to understanding;

2:3

και εαν επικαλεσθης την φρονησιν, και υψωσης την φωνην σου εις την συνεσιν

Yea, if thou criest after knowledge, and liftest up thy voice for understanding;

2:4

εαν ζητησης αυτην ως αργυριον και εξερευνησης αυτην ως κεκρυμμενους θησαυρους,

If thou seekest her as silver, and searchest for her as for hid treasures;

2:5

τοτε θελεις εννοησει τον φοβον του Κυριου και θελεις ευρει την επιγνωσιν του Θεου.

Then shalt thou understand the fear of the LORD, and find the knowledge of God.

2:6

Διοτι ο Κυριος διδει σοφιαν εκ του στοματος αυτου εξερχεται γνωσις και συνεσις.

For the LORD giveth wisdom: out of his mouth cometh knowledge and understanding.

2:7

Αποταμιευει σωτηριαν εις τους ευθεις ειναι ασπις εις τους περιπατουντας εν ακεραιοτητι,

He layeth up sound wisdom for the righteous: he is a buckler to them that walk uprightly.

2:8

υπερασπιζων τας οδους της δικαιοσυνης και φυλαττων την οδον των οσιων αυτου.

He keepeth the paths of judgment, and preserveth the way of his saints.

2:9

Τοτε θελεις εννοησει δικαιοσυνην και κρισιν και ευθυτητα, πασαν οδον αγαθην.

Then shalt thou understand righteousness, and judgment, and equity; yea, every good path.

2:10

Εαν η σοφια εισελθη εις την καρδιαν σου και η γνωσις ηδυνη την ψυχην σου,

When wisdom entereth into thine heart, and knowledge is pleasant unto thy soul;

2:11

ορθη βουλη θελει σε φυλαττει, συνεσις θελει σε διατηρει

Discretion shall preserve thee, understanding shall keep thee:

2:12

δια να σε ελευθερονη απο της οδου της πονηρας, απο ανθρωπου λαλουντος δολια,

To deliver thee from the way of the evil man, from the man that speaketh froward things;

2:13

οιτινες εγκαταλειπουσι τας οδους της ευθυτητος, δια να περιπατωσιν εν ταις οδοις του σκοτους

Who leave the paths of uprightness, to walk in the ways of darkness;

2:14

οιτινες ηδυνονται εις το να καμνωσι κακον, χαιρουσιν εις τας διαστροφας της κακιας,

Who rejoice to do evil, and delight in the frowardness of the wicked;

2:15

των οποιων αι οδοι ειναι σκολιαι και αι πορειαι αυτων διεστραμμεναι

Whose ways are crooked, and they froward in their paths:

2:16

δια να σε ελευθερονη απο ξενης γυναικος, απο αλλοτριας κολακευουσης με τους λογους αυτης,

To deliver thee from the strange woman, even from the stranger which flattereth with her words;

2:17

ητις εγκατελιπε τον επιστηθιον της νεοτητος αυτης και ελησμονησε την διαθηκην του Θεου αυτης.

Which forsaketh the guide of her youth, and forgetteth the covenant of her God.

2:18

Διοτι ο οικος αυτης καταβιβαζει εις τον θανατον, και τα βηματα αυτης εις τους νεκρους

For her house inclineth unto death, and her paths unto the dead.

2:19

παντες οι εισερχομενοι προς αυτην δεν επιστρεφουσιν ουδε αναλαμβανουσι τας οδους της ζωης

None that go unto her return again, neither take they hold of the paths of life.

2:20

δια να περιπατης εν τη οδω των αγαθων και να φυλαττης τας τριβους των δικαιων.

That thou mayest walk in the way of good men, and keep the paths of the righteous.

2:21

Διοτι οι ευθεις θελουσι κατοικησει την γην, και οι τελειοι θελουσιν εναπολειφη εν αυτη.

For the upright shall dwell in the land, and the perfect shall remain in it.

2:22

Οι δε ασεβεις θελουσιν εκκοπη απο της γης, και οι παρανομοι θελουσιν εκριζωθη απ αυτης.

But the wicked shall be cut off from the earth, and the transgressors shall be rooted out of it.