Psalms 94

Θεε των εκδικησεων, Κυριε, Θεε των εκδικησεων, εμφανηθι.

O Dio delle vendette, o Eterno, Iddio delle vendette, apparisci nel tuo fulgore!

Υψωθητι, Κριτα της γης αποδος ανταποδοσιν εις τους υπερηφανους.

Lèvati, o giudice della terra, rendi ai superbi la loro retribuzione!

Εως ποτε οι ασεβεις, Κυριε, εως ποτε οι ασεβεις θελουσι θριαμβευει;

Fino a quando gli empi, o Eterno, fino a quando gli empi trionferanno?

Εως ποτε θελουσι προφερει και λαλει σκληρα; θελουσι καυχασθαι παντες οι εργαται της ανομιας;

Si espandono in discorsi arroganti, si vantano tutti questi operatori d’iniquità.

Τον λαον σου, Κυριε, καταθλιβουσι και την κληρονομιαν σου κακοποιουσι.

Schiacciano il tuo popolo, o Eterno, e affliggono la tua eredità.

Την χηραν και τον ξενον φονευουσι και θανατονουσι τους ορφανους.

Uccidono la vedova e lo straniero, ammazzano gli orfani,

Και λεγουσι, δεν θελει ιδει ο Κυριος ουδε θελει νοησει ο Θεος του Ιακωβ.

e dicono: L’Eterno non vede, l’Iddio di Giacobbe non ci fa attenzione.

Εννοησατε, οι αφρονες μεταξυ του λαου και οι μωροι, ποτε θελετε φρονιμευσει;

Abbiate intendimento, voi gli stolti fra il popolo! E voi, pazzi, quando sarete savi?

Ο φυτευσας το ωτιον, δεν θελει ακουσει; ο πλασας τον οφθαλμον, δεν θελει ιδει;

Colui che ha piantato l’orecchio non udirà egli? Colui che ha formato l’occhio non vedrà egli?

Ο σωφρονιζων τα εθνη, δεν θελει ελεγξει; ο διδασκων τον ανθρωπον γνωσιν;

Colui che castiga le nazioni non correggerà, egli che imparte all’uomo la conoscenza?

Ο Κυριος γνωριζει τους διαλογισμους των ανθρωπων, οτι ειναι ματαιοι.

L’Eterno conosce i pensieri dell’uomo, sa che son vanità.

Μακαριος ο ανθρωπος, τον οποιον σωφρονιζεις, Κυριε, και δια του νομου σου διδασκεις αυτον

Beato l’uomo che tu correggi, o Eterno, ed ammaestri con la tua legge

δια να αναπαυης αυτον απο των ημερων της συμφορας, εωσου σκαφθη λακκος εις τον ασεβη.

per dargli requie dai giorni dell’avversità, finché la fossa sia scavata per l’empio.

Διοτι δεν θελει απορριψει ο Κυριος τον λαον αυτου, και την κληρονομιαν αυτου δεν θελει εγκαταλειψει.

Poiché l’Eterno non rigetterà il suo popolo, e non abbandonerà la sua eredità.

Επειδη η κρισις θελει επιστρεψει εις την δικαιοσυνην, και θελουσιν ακολουθησει αυτην παντες οι ευθεις την καρδιαν.

Poiché il giudizio tornerà conforme a giustizia, e tutti i diritti di cuore lo seguiranno.

Τις θελει σηκωθη υπερ εμου κατα των πονηρευομενων; τις θελει παρασταθη υπερ εμου κατα των εργατων της ανομιας;

Chi si leverà per me contro i malvagi? Chi si presenterà per me contro gli operatori d’iniquità?

Εαν ο Κυριος δεν με εβοηθει, παρ ολιγον ηθελε κατοικησει ψυχη μου εν τη σιωπη.

Se l’Eterno non fosse stato il mio aiuto, a quest’ora l’anima mia abiterebbe il luogo del silenzio.

Οτε ελεγον, ωλισθησεν ο πους μου, το ελεος σου, Κυριε, με εβοηθει.

Quand’ho detto: Il mio piè vacilla, la tua benignità, o Eterno, m’ha sostenuto.

Εν τω πληθει των αμηχανιων της καρδιας μου, αι παρηγοριαι σου ευφραναν την ψυχην μου.

Quando sono stato in grandi pensieri dentro di me, le tue consolazioni han rallegrato l’anima mia.

Μηπως εχει μετα σου συγκοινωνιαν ο θρονος της ανομιας, οστις μηχαναται αδικιαν αντι νομου;

Il trono della nequizia t’avrà egli per complice? esso, che ordisce oppressioni in nome della legge?

Αυτοι εφορμωσι κατα της ψυχης του δικαιου και αιμα αθωον καταδικαζουσιν.

Essi si gettano assieme contro l’anima del giusto, e condannano il sangue innocente.

Αλλ ο Κυριος ειναι εις εμε καταφυγιον και ο Θεος μου το φρουριον της ελπιδος μου.

Ma l’Eterno è il mio alto ricetto, e il mio Dio è la ròcca in cui mi rifugio.

Και θελει επιστρεψει επ αυτους την ανομιαν αυτων και εν τη πονηρια αυτων θελει αφανισει αυτους Κυριος ο Θεος ημων θελει αφανισει αυτους.

Egli farà ricader sovr’essi la loro propria iniquità, e li distruggerà mediante la loro propria malizia; l’Eterno, il nostro Dio, li distruggerà.