Proverbs 7

Υιε μου, φυλαττε τους λογους μου και ταμιευσον τας εντολας μου παρα σεαυτω.

Figliuol mio, ritieni le mie parole, e fa’ tesoro de’ miei comandamenti.

Φυλαττε τας εντολας μου, και θελεις ζησει και τον νομον μου, ως την κορην των οφθαλμων σου.

Osserva i miei comandamenti e vivrai; custodisci il mio insegnamento come la pupilla degli occhi.

Δεσον αυτα επι τους δακτυλους σου, εγχαραξον αυτα επι την πλακα της καρδιας σου.

Legateli alle dita, scrivili sulla tavola del tuo cuore.

Ειπε προς την σοφιαν; συ εισαι αδελφη μου και καλεσον την φρονησιν συγγενη σου

Di’ alla sapienza: "Tu sei mia sorella", e chiama l’intelligenza amica tua,

δια να σε φυλαττωσιν απο ξενης γυναικος, απο αλλοτριας κολακευουσης δια των λογων αυτης.

affinché ti preservino dalla donna altrui, dall’estranea che usa parole melate.

Επειδη απο του παραθυρου της οικιας μου εκυψα δια του δικτυωτου μου

Ero alla finestra della mia casa, e dietro alla mia persiana stavo guardando,

και ειδον μεταξυ των αφρονων, παρετηρησα μεταξυ των νεανισκων, νεον ενδεη φρενων

quando vidi, tra gli sciocchi, scorsi, tra i giovani, un ragazzo privo di senno,

οστις διεβαινε δια της πλατειας, πλησιον της γωνιας αυτης, και διηρχετο την οδον προς την οικιαν αυτης,

che passava per la strada, presso all’angolo dov’essa abitava, e si dirigeva verso la casa di lei,

εν τω εσπερινω σκοτει της ημερας, εν τω σκοτασμω της νυκτος και τω γνοφω

al crepuscolo, sul declinar del giorno, allorché la notte si faceva nera, oscura.

και ιδου, συναπαντα αυτον γυνη εχουσα σχημα πορνικον, και καρδιαν δολιοφρονα,

Ed ecco farglisi incontro una donna in abito da meretrice e astuta di cuore,

φλυαρος και αναιδης οι ποδες αυτης δεν μενουσιν εν τω οικω αυτης

turbolenta e proterva, che non teneva piede in casa:

τωρα ειναι εξω, τωρα εν ταις πλατειαις, και ενεδρευει πλησιον πασης γωνιας.

ora in istrada, ora per le piazze, e in agguato presso ogni canto.

Και πιανει αυτον και φιλει αυτον και με αναιδες προσωπον λεγει προς αυτον,

Essa lo prese, lo baciò, e sfacciatamente gli disse:

Εχω θυσιας ειρηνικας σημερον απεδωκα τας ευχας μου

"Dovevo fare un sacrifizio di azioni di grazie; oggi ho sciolto i miei voti;

δια τουτο εξηλθον εις απαντησιν σου, ποθουσα το προσωπον σου, και σε ευρηκα

perciò ti son venuta incontro per cercarti, e t’ho trovato.

εστρωσα την κλινην μου με πεπλους, με ταπητας πεποικιλμενους, με νηματα της Αιγυπτου

Ho guarnito il mio letto di morbidi tappeti, di coperte ricamate con filo d’Egitto;

εθυμιασα την κλινην μου με σμυρναν, αλοην και κιναμωμον

l’ho profumato di mirra, d’aloe e di cinnamomo.

ελθε, ας μεθυσθωμεν απο ερωτος μεχρι της αυγης ας εντρυφησωμεν εις ερωτας

Vieni inebriamoci d’amore fino al mattino, sollazziamoci in amorosi piaceri;

διοτι δεν ειναι ο ανηρ εν τη οικια αυτου, υπηγεν εις οδον μακραν

giacché il mio marito non è a casa; è andato in viaggio lontano;

ελαβε βαλαντιον αργυριου εν τη χειρι αυτου εν ωρισμενω καιρω θελει επανελθει εις την οικιαν αυτου.

ha preso seco un sacchetto di danaro, non tornerà a casa che al plenilunio".

Δια της πολλης αυτης τεχνης απεπλανησεν αυτον δια της κολακειας των χειλεων αυτης ειλκυσεν αυτον.

Ella lo sedusse con le sue molte lusinghe, lo trascinò con la dolcezza delle sue labbra.

Ευθυς ακολουθει αυτην κατοπιν, καθως ο βους υπαγει εις την σφαγην, η καθως η ελαφος πηδα εις τον βροχον,

Egli le andò dietro subito, come un bove va al macello, come uno stolto è menato ai ceppi che lo castigheranno,

εωσου βελος διαπεραση το ηπαρ αυτης καθως το πτηνον σπευδει εις την παγιδα και δεν εξευρει οτι ειναι εναντιον της ζωης αυτου.

come un uccello s’affretta al laccio, senza sapere ch’è teso contro la sua vita, finché una freccia gli trapassi il fegato.

Τωρα λοιπον ακουσατε μου, τεκνα, και προσεχετε εις τους λογους του στοματος μου.

Or dunque, figliuoli, ascoltatemi, e state attenti alle parole della mia bocca.

Ας μη εκκλινη εις τας οδους αυτης η καρδια σου, μη παρεκτραπης εις τας τριβους αυτης.

Il tuo cuore non si lasci trascinare nelle vie d’una tal donna; non ti sviare per i suoi sentieri;

Διοτι πολλους εκαμε να πεσωσι πεπληγωμενοι, και δυνατοι ειναι οι φονευθεντες υπ αυτης.

ché molti ne ha fatti cadere feriti a morte, e grande è la moltitudine di quelli che ha uccisi.

Οδοι αδου ειναι ο οικος αυτης, καταβαινουσαι εις τα ταμεια του θανατου.

La sua casa è la via del soggiorno de’ defunti, la strada che scende ai penetrali della morte.