Proverbs 5

Υιε μου, προσεχε εις την σοφιαν μου, κλινον το ωτιον σου εις την συνεσιν μου

Figliuol mio, sta’ attento alla mia sapienza, inclina l’orecchio alla mia intelligenza,

δια να τηρης φρονησιν και τα χειλη σου να φυλαττωσι γνωσιν.

affinché tu conservi l’accorgimento, e le tue labbra ritengano la scienza.

Διοτι τα χειλη της αλλοτριας γυναικος σταζουσιν ως κηρηθρα μελιτος, και ο ουρανισκος αυτης ειναι μαλακωτερος ελαιου

Poiché le labbra dell’adultera stillano miele, e la sua bocca è più morbida dell’olio;

το τελος ομως αυτης ειναι πικρον ως αψινθιον, οξυ ως μαχαιρα διστομος.

ma la fine cui mena è amara come l’assenzio, è acuta come una spada a due tagli.

Οι ποδες αυτης καταβαινουσιν εις θανατον τα βηματα αυτης καταντωσιν εις τον αδην.

I suoi piedi scendono alla morte, i suoi passi fan capo al soggiorno dei defunti.

δια να μη γνωρισης την οδον της ζωης, αι πορειαι αυτης ειναι αστατοι και ουχι ευδιαγνωστοι.

Lungi dal prendere il sentiero della vita, le sue vie sono erranti, e non sa dove va.

Ακουσατε μου λοιπον τωρα, τεκνα, και μη αποστραφητε τους λογους του στοματος μου.

Or dunque, figliuoli, ascoltatemi, e non vi dipartite dalle parole della mia bocca.

Απομακρυνον την οδον σου απ αυτης, και μη πλησιασης εις την θυραν του οικου αυτης,

Tieni lontana da lei la tua via, e non t’accostare alla porta della sua casa,

δια να μη δωσης την τιμην σου εις αλλους και τα ετη σου εις τους ανελεημονας

per non dare ad altri il fiore della tua gioventù, e i tuoi anni al tiranno crudele;

δια να μη χορτασθωσι ξενοι απο της περιουσιας σου και οι κοποι σου ελθωσιν εις οικον αλλοτριου,

perché degli stranieri non si sazino de’ tuoi beni, e le tue fatiche non vadano in casa d’altri;

και συ στεναζης εις τα εσχατα σου, οταν η σαρξ σου και το σωμα σου καταναλωθωσι,

perché tu non abbia a gemere quando verrà la tua fine, quando la tua carne e il tuo corpo saran consumati,

και λεγης, Πως εμισησα την παιδειαν, και η καρδια μου κατεφρονησε τους ελεγχους,

e tu non dica: "Come ho fatto a odiare la correzione, come ha potuto il cuor mio sprezzare la riprensione?

και δεν υπηκουσα εις την φωνην των διδασκοντων με, ουδε εκλινα το ωτιον μου εις τους νουθετουντας με.

come ho fatto a non ascoltare la voce di chi m’ammaestrava, e a non porger l’orecchio a chi m’insegnava?

Παρ ολιγον επεσον εις παν κακον, εν μεσω της συναξεως και της συναγωγης.

poco mancò che non mi trovassi immerso in ogni male, in mezzo al popolo ed all’assemblea".

Πινε υδατα εκ της δεξαμενης σου και πηγαζοντα εκ του φρεατος σου

Bevi l’acqua della tua cisterna, l’acqua viva del tuo pozzo

Ας εκχεωνται εξω αι πηγαι σου, και τα ρυακια των υδατων σου εις τας πλατειας

Le tue fonti debbon esse spargersi al di fuori? e i tuoi rivi debbon essi scorrer per le strade?

σου μονου ας ηναι αυτα, και ουχι ξενων μετα σου

Siano per te solo, e non per degli stranieri con te.

η πηγη σου ας ηναι ευλογημενη και ευφραινου μετα της γυναικος της νεοτητος σου.

Sia benedetta la tua fonte, e vivi lieto con la sposa della tua gioventù.

Ας ηναι εις σε ως ελαφος ερασμια και δορκας κεχαριτωμενη ας σε ποτιζωσιν οι μαστοι αυτης εν παντι καιρω ευφραινου παντοτε εις την αγαπην αυτης.

Cerva d’amore, cavriola di grazia, le sue carezze t’inebrino in ogni tempo, e sii del continuo rapito nell’affetto suo.

Και δια τι, υιε μου, θελεις θελγεσθαι υπο ξενης και θελεις εναγκαλιζεσθαι κολπον αλλοτριας;

E perché, figliuol mio, t’invaghiresti d’un’estranea, e abbracceresti il seno della donna altrui?

Διοτι του ανθρωπου αι οδοι ειναι ενωπιον των οφθαλμων του Κυριου, και σταθμιζει πασας τας πορειας αυτου.

Ché le vie dell’uomo stan davanti agli occhi dell’Eterno, il quale osserva tutti i sentieri di lui.

Αι ιδιαι αυτου ανομιαι θελουσι συλλαβει τον ασεβη, και με τα σχοινια της αμαρτιας αυτου θελει σφιγγεσθαι.

L’empio sarà preso nelle proprie iniquità, e tenuto stretto dalle funi del suo peccato.

Ουτος θελει αποθανει απαιδευτος και εκ του πληθους της αφροσυνης αυτου θελει περιπλανασθαι.

Egli morrà per mancanza di correzione, andrà vacillando per la grandezza della sua follia.