Job 28

Βεβαιως ειναι τοπος του αργυριου οθεν εξαγεται, και τοπος του χρυσιου οπου καθαριζεται

Ha una miniera l’argento, e l’oro un luogo dove lo si affina.

ο σιδηρος λαμβανεται εκ της γης και ο χαλκος χυνεται εκ της πετρας.

Il ferro si cava dal suolo, e la pietra fusa dà il rame.

Βαλλει μεν ο ανθρωπος ορια εις το σκοτος και ανιχνευει τα παντα μεχρι τελειοτητος τους λιθους του σκοτους και της σκιας του θανατου.

L’uomo ha posto fine alle tenebre, egli esplora i più profondi recessi, per trovar le pietre che son nel buio, nell’ombra di morte.

Χειμαρρος εξορμα εκ του τοπου οπου κατοικει υδατα αδοκιμαστα υπο του ποδος ταυτα ολιγοστευουσι και αναχωρουσιν απο των ανθρωπων.

Scava un pozzo lontan dall’abitato; il piede più non serve a quei che vi lavorano; son sospesi, oscillano lungi dai mortali.

Περι δε της γης, εξ αυτης εξερχεται ο αρτος και υποκατωθεν αυτης ανασκαπτεται ως υπο πυρος

Dalla terra esce il pane, ma, nelle sue viscere, è sconvolta come dal fuoco.

οι λιθοι αυτης ειναι τοπος σαπφειρων και εν αυτη χωμα χρυσιου.

Le sue rocce son la dimora dello zaffiro, e vi si trova della polvere d’oro.

Την οδον εκεινην δεν γνωριζει πτηνον και οφθαλμος γυπος δεν ειδεν αυτην

L’uccello di rapina non conosce il sentiero che vi mena, né l’ha mai scorto l’occhio del falco.

τα θηρια δεν επατησαν αυτην, ο αγριος λεων δεν επερασε δι αυτης.

Le fiere superbe non vi hanno messo piede, e il leone non v’è passato mai.

Εκτεινει την χειρα αυτου επι τον σκληρον βραχον ανατρεπει τα ορη απο της ριζης.

L’uomo stende la mano sul granito, rovescia dalle radici le montagne.

Εγκοπτει ποταμους μεταξυ των βραχων και ο οφθαλμος αυτου ανακαλυπτει παν πολυτιμον.

Pratica trafori per entro le rocce, e l’occhio suo scorge quanto v’è di prezioso.

Δεσμευει των ποταμων την πλημμυραν και το κεκρυμμενον εκφερει εις φως.

Infrena le acque perché non gemano, e le cose nascoste trae fuori alla luce.

Αλλ η σοφια ποθεν θελει ευρεθη; και που ειναι ο τοπος της συνεσεως;

Ma la Sapienza, dove trovarla? E dov’è il luogo della Intelligenza?

Ο ανθρωπος δεν γνωριζει την τιμην αυτης και δεν ευρισκεται εν τη γη των ζωντων.

L’uomo non ne sa la via, non la si trova sulla terra de’ viventi.

Η αβυσσος λεγει, δεν ειναι εν εμοι και η θαλασσα λεγει, δεν ειναι μετ εμου.

L’abisso dice: "Non è in me"; il mare dice: "Non sta da me".

Δεν δυναται να δοθη χρυσιον αντ αυτης και αργυριον δεν δυναται να ζυγισθη εις ανταλλαγμα αυτης.

Non la si ottiene in cambio d’oro, né la si compra a peso d’argento.

Δεν δυναται να εκτιμηθη με το χρυσιον του Οφειρ, με τον πολυτιμον ονυχα και σαπφειρον.

Non la si acquista con l’oro di Ofir, con l’onice prezioso o con lo zaffiro.

Το χρυσιον και ο κρυσταλλος δεν δυναται να εξισωθωσι με αυτην και ανταλλαγμα αυτης να γεινη με σκευη καθαρωτατου χρυσιου.

L’oro ed il vetro non reggono al suo confronto, non la si dà in cambio di vasi d’oro fino.

Δεν θελει μνημονευθη κοραλλιον, η μαργαριται διοτι η τιμη της σοφιας ειναι υπερτερα των πολυτιμων λιθων.

Non si parli di corallo, di cristallo; la Sapienza val più delle perle.

Το τοπαζιον της Αιθιοπιας δεν θελει εξισωθη με αυτην δεν θελει εκτιμηθη με καθαρον χρυσιον.

Il topazio d’Etiopia non può starle a fronte, l’oro puro non ne bilancia il valore.

Ποθεν λοιπον ερχεται η σοφια; και που ειναι ο τοπος της συνεσεως;

Donde vien dunque la Sapienza? E dov’è il luogo della Intelligenza?

Ειναι βεβαιως κεκρυμμενη απο των οφθαλμων παντων των ζωντων, και εσκεπασμενη απο των πτηνων του ουρανου.

Essa è nascosta agli occhi d’ogni vivente, è celata agli uccelli del cielo.

Η απωλεια και ο θανατος λεγουσι, Δια των ωτων ημων ηκουσαμεν την φημην αυτης.

L’abisso e la morte dicono: "Ne abbiamo avuto qualche sentore".

Ο Θεος εννοει την οδον αυτης, και αυτος γνωριζει τον τοπον αυτης.

Dio solo conosce la via che vi mena, egli solo sa il luogo dove dimora,

Επειδη αυτος θεωρει εως των περατων της γης, βλεπει υποκατω παντος του ουρανου,

perché il suo sguardo giunge sino alle estremità della terra, perch’egli vede tutto quel ch’è sotto i cieli.

δια να ζυγιζη το βαρος των ανεμων, και να σταθμιζη τα υδατα με μετρον.

Quando regolò il peso del vento e fissò la misura dell’acque,

Οτε εκαμε νομον δια την βροχην και οδον δια την αστραπην της βροντης,

quando dette una legge alla pioggia e tracciò la strada al lampo dei tuoni,

τοτε ειδε και εφανερωσεν αυτην ητοιμασεν αυτην και μαλιστα εξιχνιασεν αυτην.

allora la vide e la rivelò, la stabilì ed anche l’investigò.

Και ειπε προς τον ανθρωπον, Ιδου, ο φοβος του Κυριου, ουτος ειναι η σοφια, και η αποχη απο του κακου συνεσις.

E disse all’uomo: "Ecco: temere il Signore: questa è la Sapienza, e fuggire il male è l’Intelligenza"."