Proverbs 7

Υιε μου, φυλαττε τους λογους μου και ταμιευσον τας εντολας μου παρα σεαυτω.
Fiam, tartsd meg az én beszédeimet, és az én parancsolataimat rejtsd el magadnál.
Φυλαττε τας εντολας μου, και θελεις ζησει και τον νομον μου, ως την κορην των οφθαλμων σου.
Az én parancsolatimat tartsd meg, és élsz; és az én tanításomat mint a szemed fényét.
Δεσον αυτα επι τους δακτυλους σου, εγχαραξον αυτα επι την πλακα της καρδιας σου.
Kösd azokat ujjaidra, írd fel azokat szíved táblájára.
Ειπε προς την σοφιαν; συ εισαι αδελφη μου και καλεσον την φρονησιν συγγενη σου
Mondd ezt a bölcseségnek: Én néném vagy te; és az eszességet ismerősödnek nevezd,
δια να σε φυλαττωσιν απο ξενης γυναικος, απο αλλοτριας κολακευουσης δια των λογων αυτης.
Hogy megőrizzen téged a nem hozzád tartozó asszonytól, és az ő beszédivel hizelkedő idegentől.
Επειδη απο του παραθυρου της οικιας μου εκυψα δια του δικτυωτου μου
Mert házam ablakán, a rács mögül néztem,
και ειδον μεταξυ των αφρονων, παρετηρησα μεταξυ των νεανισκων, νεον ενδεη φρενων
És láték a bolondok között, eszembe vevék a fiak között egy bolond ifjat,
οστις διεβαινε δια της πλατειας, πλησιον της γωνιας αυτης, και διηρχετο την οδον προς την οικιαν αυτης,
A ki az utczán jár, annak szeglete mellett, a házához menő úton lépeget,
εν τω εσπερινω σκοτει της ημερας, εν τω σκοτασμω της νυκτος και τω γνοφω
Alkonyatkor, nap estjén, és setét éjfélben.
και ιδου, συναπαντα αυτον γυνη εχουσα σχημα πορνικον, και καρδιαν δολιοφρονα,
És ímé, egy asszony eleibe jő, paráznának öltözetében, álnok az ő elméjében.
φλυαρος και αναιδης οι ποδες αυτης δεν μενουσιν εν τω οικω αυτης
Mely csélcsap és vakmerő, a kinek házában nem maradhatnak meg az ő lábai.
τωρα ειναι εξω, τωρα εν ταις πλατειαις, και ενεδρευει πλησιον πασης γωνιας.
Néha az utczán, néha a tereken van, és minden szegletnél leselkedik.
Και πιανει αυτον και φιλει αυτον και με αναιδες προσωπον λεγει προς αυτον,
És megragadá őt és megcsókolá őt, és szemtelenségre vetemedvén, monda néki:
Εχω θυσιας ειρηνικας σημερον απεδωκα τας ευχας μου
Hálaáldozattal tartoztam, ma adtam meg fogadásimat.
δια τουτο εξηλθον εις απαντησιν σου, ποθουσα το προσωπον σου, και σε ευρηκα
Azért jövék ki elődbe, szorgalmatosan keresni a te orczádat, és reád találtam!
εστρωσα την κλινην μου με πεπλους, με ταπητας πεποικιλμενους, με νηματα της Αιγυπτου
Paplanokkal megvetettem nyoszolyámat, égyiptomi szövésű szőnyegekkel.
εθυμιασα την κλινην μου με σμυρναν, αλοην και κιναμωμον
Beillatoztam ágyamat mirhával, áloessel és fahéjjal.
ελθε, ας μεθυσθωμεν απο ερωτος μεχρι της αυγης ας εντρυφησωμεν εις ερωτας
No foglaljuk magunkat bőségesen mind virradtig a szeretetben; vígadjunk szerelmeskedésekkel.
διοτι δεν ειναι ο ανηρ εν τη οικια αυτου, υπηγεν εις οδον μακραν
Mert nincs otthon a férjem, elment messze útra.
ελαβε βαλαντιον αργυριου εν τη χειρι αυτου εν ωρισμενω καιρω θελει επανελθει εις την οικιαν αυτου.
Egy erszény pénzt vőn kezéhez; holdtöltére jő haza.
Δια της πολλης αυτης τεχνης απεπλανησεν αυτον δια της κολακειας των χειλεων αυτης ειλκυσεν αυτον.
*És* elhiteté őt az ő mesterkedéseinek sokaságával, ajkainak hizelkedésével elragadá őt.
Ευθυς ακολουθει αυτην κατοπιν, καθως ο βους υπαγει εις την σφαγην, η καθως η ελαφος πηδα εις τον βροχον,
Utána megy; mint az ökör a vágóhídra, és mint a bolond, egyszer csak fenyítő békóba;
εωσου βελος διαπεραση το ηπαρ αυτης καθως το πτηνον σπευδει εις την παγιδα και δεν εξευρει οτι ειναι εναντιον της ζωης αυτου.
Mígnem átjárja a nyíl az ő máját. Miképen siet a madár a tőrre, és nem tudja, hogy az az ő élete ellen van.
Τωρα λοιπον ακουσατε μου, τεκνα, και προσεχετε εις τους λογους του στοματος μου.
Annakokáért most, fiaim, hallgassatok engem, és figyelmezzetek az én számnak beszédeire.
Ας μη εκκλινη εις τας οδους αυτης η καρδια σου, μη παρεκτραπης εις τας τριβους αυτης.
Ne hajoljon annak útaira a te elméd, és ne tévelyegj annak ösvényin.
Διοτι πολλους εκαμε να πεσωσι πεπληγωμενοι, και δυνατοι ειναι οι φονευθεντες υπ αυτης.
Mert sok sebesültet elejtett, és sokan vannak, a kik attól megölettek.
Οδοι αδου ειναι ο οικος αυτης, καταβαινουσαι εις τα ταμεια του θανατου.
Sírba vívő út az ő háza, a mely levisz a halálnak hajlékába.