Job 41

Δυνασαι να συρης εξω τον Λευιαθαν δια αγκιστρου; η να περιδεσης την γλωσσαν αυτου με φορβιαν;

Kihúzhatod-é a leviáthánt horoggal, leszoríthatod-é a nyelvét kötéllel?

Δυνασαι να βαλης χαλινον εις την ρινα αυτου; η να τρυπησης την σιαγονα αυτου με ακανθαν;

Húzhatsz-é gúzst az orrába, az állát szigonynyal átfurhatod-é?

Θελει πληθυνει προς σε ικεσιας; θελει σοι λαλησει μετα γλυκυτητος;

Vajjon járul-é elődbe sok könyörgéssel, avagy szól-é hozzád sima beszédekkel?

Θελει καμει συνθηκην μετα σου; θελεις παρει αυτον δια δουλον παντοτεινον;

Vajjon frigyet köt-é veled, hogy fogadd őt örökös szolgádul?

Θελεις παιζει μετ αυτου ως μετα πτηνου; η θελεις δεσει αυτον δια τας θεραπαινας σου;

Játszhatol-é vele, miként egy madárral; gyermekeid kedvéért megkötözheted-é?

Θελουσι καμει οι φιλοι συμποσιον εξ αυτου; θελουσι μοιρασει αυτον μεταξυ των εμπορων;

Alkudozhatnak-é felette a társak, vagy a kalmárok közt feloszthatják-é azt?

Δυνασαι να γεμισης το δερμα αυτου με βελη; η την κεφαλην αυτου με αλιευτικα καμακια;

Tele rakhatod-é nyársakkal a bőrét, avagy szigonynyal a fejét?

Βαλε την χειρα σου επ αυτον ενθυμηθητι τον πολεμον μη καμης πλεον τουτο.

Vesd rá a kezedet, de megemlékezzél, hogy a harczot nem ismételed.

Ιδου, η ελπις να πιαση τις αυτον ειναι ματαια δεν ηθελε μαλιστα εκπλαγη εις την θεωριαν αυτου;

Ímé, az ő reménykedése csalárd; *puszta* látása is halálra ijeszt!

Ουδεις ειναι τοσον τολμηρος ωστε να εγειρη αυτον και τις δυναται να σταθη εμπροσθεν εμου;

Nincs oly merész, a ki őt felverje. Ki hát az, a ki velem szállna szembe?

Τις προτερον εδωκεν εις εμε και να ανταποδοσω; τα υποκατω παντος του ουρανου ειναι εμου.

Ki adott nékem elébb, hogy azt visszafizessem? A mi az ég alatt van, mind enyém!

Δεν θελω σιωπησει τα μελη αυτου ουδε την δυναμιν ουδε την ευαρεστον αυτου συμμετριαν.

Nem hallgathatom el testének részeit, erejének mivoltát, alkotásának szépségét.

Τις να εξιχνιαση την επιφανειαν του ενδυματος αυτου; τις να εισελθη εντος των διπλων σιαγονων αυτου;

Ki takarhatja fel ruhája felszínét; két sor foga közé kicsoda hatol be?

Τις δυναται να ανοιξη τας πυλας του προσωπου αυτου; οι οδοντες αυτου κυκλω ειναι τρομεροι.

Ki nyitotta fel orczájának ajtait? Fogainak sorai körül rémület *lakik!*

Αι ισχυραι ασπιδες αυτου ειναι το εγκαυχημα αυτου, συγκεκλεισμεναι ομου δια σφιγκτου σφραγισματος

Büszkesége a csatornás pajzsok, összetartva *mintegy* szorító pecséttel.

η μια ενουται μετα της αλλης, ωστε ουδε αηρ δυναται να περαση δι αυτων

Egyik szorosan a másikhoz lapul, hogy közéje levegő se megy.

ειναι προσκεκολλημεναι η μια μετα της αλλης συνεχονται ουτως, ωστε δεν δυνανται να αποσπασθωσιν.

Egyik a másikhoz tapad, egymást tartják, egymástól elszakadhatatlanok.

Εις τον πταρνισμον αυτου λαμπει φως, και οι οφθαλμοι αυτου ειναι ως τα βλεφαρα της αυγης.

Tüsszentése fényt sugároz ki, és szemei, mint a hajnal szempillái.

Εκ του στοματος αυτου εξερχονται λαμπαδες καιομεναι και σπινθηρες πυρος εξακοντιζονται.

A szájából szövétnekek jőnek ki, *és* tüzes szikrák omlanak ki.

Εκ των μυκτηρων αυτου εξερχεται καπνος, ως εξ αγγειου κοχλαζοντος η λεβητος.

Orrlyukaiból gőz lövel elő, mint a forró fazékból és üstből.

Η πνοη αυτου αναπτει ανθρακας, και φλοξ εξερχεται εκ του στοματος αυτου

Lehellete meggyujtja a holt szenet, és a szájából láng lövel elő.

Εν τω τραχηλω αυτου κατοικει δυναμις, και τρομος προπορευεται εμπροσθεν αυτου.

Nyakszirtjén az erő tanyáz, előtte félelem ugrándozik.

Τα στρωματα της σαρκος αυτου ειναι συγκεκολλημενα ειναι στερεα επ αυτον δεν δυνανται να σαλευθωσιν.

Testének részei egymáshoz tapadtak; kemény önmagában és nem izeg-mozog.

Η καρδια αυτου ειναι στερεα ως λιθος σκληρα μαλιστα ως η κατω μυλοπετρα.

Szíve kemény, mint a kő, oly kemény, mint az alsó malomkő.

Οτε ανεγειρεται, φριττουσιν οι δυνατοι, και εκ του φοβου παραφρονουσιν.

Hogyha felkél, hősök is remegnek; ijedtökben veszteg állnak.

Η ρομφαια του συναπαντωντος αυτον δεν δυναται να ανθεξη η λογχη, το δορυ, ουδε ο θωραξ.

Ha éri is a fegyver, nem áll meg benne, *legyen bár* dárda, kopja vagy kelevéz.

Θεωρει τον σιδηρον ως αχυρον, τον χαλκον ως ξυλον σαθρον.

Annyiba veszi a vasat, mint a pozdorját, az aczélt, mint a korhadt fát.

Τα βελη δεν δυνανται να τρεψωσιν αυτον εις φυγην αι πετραι της σφενδονης ειναι εις αυτον ως στυπιον.

A nyíl vesszője el nem űzi őt, a parittyakövek pozdorjává változnak rajta.

Τα ακοντια λογιζονται ως στυπιον γελα εις το σεισμα της λογχης.

Pozdorjának tartja a buzogányütést is, és kineveti a bárd suhogását.

Οξεις λιθοι κοιτονται υποκατω αυτου υποστρονει τα αγκυλωτα σωματα επι πηλου.

Alatta éles cserepek vannak; mint szeges borona hentereg az iszap felett.

Καμνει την αβυσσον ως λεβητα να κοχλαζη καθιστα την θαλασσαν ως σκευος μυρεψου.

Felkavarja a mély vizet, mint a fazekat, a tengert olyanná teszi, mint a festékedény.

Αφινει οπισω την πορειαν φωτεινην ηθελε τις υπολαβει την αβυσσον ως πολιαν.

Maga után világos ösvényt hagy, azt hinné *valaki,* a tenger megőszült.

Επι της γης δεν υπαρχει ομοιον αυτου, δεδημιουργημενον ουτως αφοβον.

Nincs e földön hozzá hasonló, a mely úgy teremtetett, hogy ne rettegjen.

Περιορα παντα τα υψηλα ειναι βασιλευς επι παντας τους υιους της υπερηφανιας.

Lenéz minden nagy állatot, ő a király minden ragadozó felett.