Psalms 92

Ψαλμος ωδης δια την ημεραν του Σαββατου. Αγαθον το να δοξολογη τις τον Κυριον και να ψαλμωδη εις το ονομα σου, Υψιστε

Psaume. Cantique pour le jour du sabbat. Il est beau de louer l'Eternel, Et de célébrer ton nom, ô Très-Haut!

να αναγγελλη το πρωι το ελεος σου και την αληθειαν σου πασαν νυκτα,

D'annoncer le matin ta bonté, Et ta fidélité pendant les nuits,

με δεκαχορδον οργανον και με ψαλτηριον με ωδην και κιθαραν.

Sur l'instrument à dix cordes et sur le luth, Aux sons de la harpe.

Διοτι με ευφρανας, Κυριε, εν τοις ποιημασι σου θελω αγαλλεσθαι εν τοις εργοις των χειρων σου.

Tu me réjouis par tes oeuvres, ô Eternel! Et je chante avec allégresse l'ouvrage de tes mains.

Ποσον μεγαλα ειναι τα εργα σου, Κυριε βαθεις ειναι οι διαλογισμοι σου σφοδρα.

Que tes oeuvres sont grandes, ô Eternel! Que tes pensées sont profondes!

Ο ανθρωπος ο ανοητος δεν γνωριζει, και ο μωρος δεν εννοει τουτο

L'homme stupide n'y connaît rien, Et l'insensé n'y prend point garde.

οτι οι ασεβεις βλαστανουσιν ως ο χορτος, και ανθουσι παντες οι εργαται της ανομιας, δια να αφανισθωσιν αιωνιως.

Si les méchants croissent comme l'herbe, Si tous ceux qui font le mal fleurissent, C'est pour être anéantis à jamais.

Αλλα συ, Κυριε, εισαι υψιστος εις τον αιωνα.

Mais toi, tu es le Très-Haut, A perpétuité, ô Eternel!

Διοτι, ιδου, οι εχθροι σου, Κυριε, διοτι, ιδου, οι εχθροι σου θελουσιν εξολοθρευθη θελουσι διασκορπισθη παντες οι εργαται της ανομιας.

Car voici, tes ennemis, ô Eternel! Car voici, tes ennemis périssent; Tous ceux qui font le mal sont dispersés.

Αλλα συ θελεις υψωσει ως του μονοκερωτος το κερας μου εγω θελω χρισθη με νεον ελαιον

Et tu me donnes la force du buffle; Je suis arrosé avec une huile fraîche.

και ο οφθαλμος μου θελει ιδει την εκδικησιν των εχθρων μου τα ωτα μου θελουσιν ακουσει περι των κακοποιων των επανισταμενων κατ εμου.

Mon oeil se plaît à contempler mes ennemis, Et mon oreille à entendre mes méchants adversaires.

Ο δικαιος ως φοινιξ θελει ανθει ως κεδρος του Λιβανου θελει αυξανει.

Les justes croissent comme le palmier, Ils s'élèvent comme le cèdre du Liban.

Πεφυτευμενοι εν τω οικω του Κυριου, θελουσιν ανθει εν ταις αυλαις του Θεου ημων

Plantés dans la maison de l'Eternel, Ils prospèrent dans les parvis de notre Dieu;

θελουσι καρποφορει και εν αυτω τω βαθει γηρατι, θελουσιν εισθαι ακμαζοντες και ανθηροι

Ils portent encore des fruits dans la vieillesse, Ils sont pleins de sève et verdoyants,

δια να αναγγελλωσιν οτι δικαιος ειναι ο Κυριος, το φρουριον μου και δεν υπαρχει αδικια εν αυτω.

Pour faire connaître que l'Eternel est juste. Il est mon rocher, et il n'y a point en lui d'iniquité.